wychodzenie do ludzi

[Gość]

Jak się denerwuję to mam słowotok - nawijam bez ładu i składu, jąkam się czasem. Tak było na pierwszym spotkaniu ale jakoś nikt mnie za to nie zgnoił, nie wyśmiał - ba, spotkałam się z wielkim zrozumieniem. Spotkanie w gronie osób, które już w jakiś sposób znasz i z którymi łączy Cię wspólny problem są nie zobowiązujące a zarazem są rodzajem terapii. Niestety, pierwszy krok należy i zależy od Ciebie - nikt tego nie zrobi za Ciebie. Osobiście motywowałam się tym, że gorzej czuję się z lękiem przed ludźmi, z samotnością związaną z odosobnieniem, aniżeli będę się czuła w wypadku ewentualnego niewypału.

[Valeriana]

Witam Kochani! A ja znowu mam inny problem. Ja moze i wyszlabym do ludzi, bo za tym najbardziej tesknie odkad mam nerwice, ale w czasie nerwicy i agorafobii przeprowadzilam sie z Londynu (ktory byl dla mnie bardzo stresogenny) do mniejszej miejscowosci. Przeprowadzilam sie z moim chlopakiem, ale poza nim i jego bratem nie znam tutaj nikogo, a jestem tutaj 9 mies...Bardzo mi sie tutaj podoba, ale nie wiem nawet jak zaczac szukac znajomych. Probuje wrocic do pracy teraz i srednio mi wychodzi. Tam moge poznac nowych ludzi, ale musze tam chodzic, a to dla mnie problem...I kolo sie zamyka. Jade zaniedlugo na dzienna terapie do Polski juz nie moge sie doczekac, bo tam mam wszystkich nielicznych juz przyjaciol. Ale po terapii wroce tutaj i co? Problem pozostanie....Moze ktos ma jakis pomysl lub dobra rade? Pozdrawiam serdecznie

[socjopatia]

ja wybieram się niedługo na terapię grupową i nie wiem jak to będzie,jak mnie przyjmą (najgorzej z rozmową :/

ale z wychodzeniem z domu już u mnie lepiej..tzn.boje się,ale i tak idę,później jestem wyczerpana ale wychodzę i tak

[Gość]

przyjma Ciebie na pewno dobrze:)jestem po terapii grupowej 3- miesiecznej i wspominam ja naprawde jako swoj najwiekszy prywatny sukces- cos co wkoncu zrobilam tylko i wylacznie dla siebie:)mialam okazje uzyskac wsparcie i cieplo od ludzi, ktorzy borykaja sie z podobnymi problemami...a przede wszystkim byli to ludzie wsrod ktorych czulam sie bardzo bezpiecznie hehe ale to takze ciezka praca takze przygotuj sie na gleboka introspekcje w glab siebie

ja kiedys tez sie balam wychodzic z domu ale teraz wiem skad bral sie ten lek... tak sie zamknelam w sobie ze wszstkimi moimi problemami ze pozniej sie balam ze ludzie odkryja to we mnie tak jakbym miala wszystkie swoje problemy wypisane na twarzy:(

[Capsel]

przyjma Ciebie na pewno dobrze:)jestem po terapii grupowej 3- miesiecznej i wspominam ja naprawde jako swoj najwiekszy prywatny sukces

 

 

to chyba wszyscy tak maja.Wiesz co wiekszosci ludzi robi z igly widly.Tak naprawde maja slabe psyche i wystarczy ze znajda kogos (matka,babka,ojciec czy powabna sasiadka) kogo mozna uczynic winnym tej sytlacji.Taka terapia dla nich to nowe zycie.Moim zdaniem powinno sie je wprowadzic do programu szkolnego na ostanie 3 m-c gimnazjum. Ale to nie przejdzie bo 150zl. poszli by z torbami.

[Gość]

hehe a czemu 150 zeta akurat??jejeku jaka dzisiaj jestem happy to chyba nie ten topic, ale wprowadze troche zamieszania:)ale masz dobry plan tyle ze musialaby byc dobrowolna, bo nie kazdy na terapie sie nadaje:)trzeba dojrze u mnie 2 jak nie 3 lata minely zanim sie ogarnelam i zaczelam leczyc kwii