Kompleks dziecka? Lęki? Nerwica?

[Arus082]

Witam... Nie wiem zbytnio od czego zacząć więc zaczne od początku. W wieku 8 roku zycia gdy poszedłem do szkoły od razu byłem obiektem żartów, wysmiewań itp. A wszystko przez to, ze mam bardzo odstajace uszy. Ciągnie się to aż do teraz. Ostatnio jednak mój stan się pogorszył, czego dziś będąc w dużym gronie osób doświadczyłem. Nie potrafię przechodzić obok ludzi, znajomych lub zwykłych przechodniów... Jest to okropne uczucie. Mam wrażenie, że każdy kto przechodzi obok mnie w myślach mówi sobie "Boże, jak on wyglada paskudnie, jakie wielkie uszy" itp oraz słyszę jak głównie młodsze osoby przechodzące w grupach śmieją się ze mnie i to już bez skrępowania. Przechodzą i nagle fala śmiechu i jeden do drugiego "widziałeś te ogromne uszy?" i ciągle coś podobnego. Unikam przez to ludzi, nienawidzę być w jakiejś grupie osób bo dostaję paniki i nagle zakrywam uszy, cały drżę w środku... Nie wiem co to może być ale jest to paskudnie uczucie. 

[ekspert_abcZdrowie]

Arus, Twoje problemy narosły na bazie Twoich kompleksów związanych z wyglądem. Jesteś przekonany, że inni koncentrują się na Twoich uszach, negatywnie Cię oceniają i zaczynasz wpadać w panikę i sam się dewaluować. W ten sposób spada Twoja samoocena. Zachęcałabym Cię do rozmowy z psychologiem/psychoterapeutą, byś mógł popracować nad poczuciem własnej wartości, byś w końcu przestał patrzeć na siebie wyłącznie przez pryzmat wielkości uszu. Pozdrawiam!