Czym jest dla Was sens życia?

[Anamaja]

Ponieważ ja w wieku 34 lat właśnie zdałam sobie sprawę,że go straciłam...albo nigdy go nie miałam...

[Gość]

Trudne pytanie. Może to jak taniec? Sensem w tańcu jest dobre tańczenie. Sensem życia dobre życie?

[Gość]

Traciłam sens życia i go odzyskiwałam...wszystkiemu winne samopoczucie było.

[Gość]

Lunaa,

 

Właśnie! Trudno znaleźć sens w cierpieniu.

[Gość]

Sensu życia to szukają osoby nieszczęśliwe. Osobom szczęśliwym nawet do głowy nie przyjdzie szukać jakiegoś sensu. Po prostu się żyje, a szukanie sensu to ucieczka przed życiem.

[Gość]

wkuuporr,

 

Dużo w tym racji.

[Gość]

Sensu życia to szukają osoby nieszczęśliwe. Osobom szczęśliwym nawet do głowy nie przyjdzie szukać jakiegoś sensu. Po prostu się żyje, a szukanie sensu to ucieczka przed życiem.

Zgadzam się z tym. Mnie się ostatnio wydaje, że moje nie ma sensu. Chciałabym wrócić do stanu niezastanawiania się nad sensem.

[na_leśnik]

Też się z tym zgadzam.

Przez wiele lat szukałem sensu swojego życia, w religii, filozofii, innych ludziach. Nie znalazłem nawet jego namiastki.

Na ten moment już go nie szukam, co nie znaczy że nie odczuwam potrzeby poczucia sensu.

Zastanawia mnie dlaczego w naszej kulturze "sens" tak silnie wiązany jest ze słowem "poszukiwanie". Samo występowanie tych dwóch wyrazów razem już sugeruje przypisywanie "sensowi" pewnych właściwości i cech. Chociażby tego, że skoro go "szukamy" znaczy to że jest on czymś wobec nas zewnętrznym, jakimś czekającym na nas gdzieś artefaktem, może zgubionym, może ukrytym, po który trzeba się gdzieś udać (najlepiej w eskorcie obeznanego przewodnika, tu ukłon w stronę wszystkich mistrzów duchowości i kapłanów wszelkich religii którzy z tej egzystencjalnej turystyki żyją...).

A może to nie jest tak, że sens na nas gdzieś czeka? Czy to na zewnątrz, czy nawet wewnątrz?

Szczęśliwym człowiekiem bym się nie nazwał, ale od kiedy zrezygnowałem z uporczywego "poszukiwania sensu" żyje mi się nieco łatwiej. Zamiast tego staram się "usensawiać" swoje życie, nadawać sens swoim działaniom. Nie zawsze się to udaje, ale lepszy rydz niż nic .

[kosmostrada]

na_leśnik, Pięknie napisane.

Też jest miż dużo lepiej, gdy po prostu nadaje sens swoim działaniom. Czasami jest to taki zupełnie przyziemy malutki sensik - Po co jutro wstanę? Zeby włączyć ekspres i zacząć dzień od dobrej kawy.

[na_leśnik]

kosmostrada, o takie małe sensiki mi chodzi. Jakkolwiek lubię filozofię, tak muszę przyznać rację swojemu terapeucie z grupy: "jeżeli myślimy/mówimy bardzo ogólnie, jak najszerzej, to najczęściej jest to zupełnie beztreściowe". Lepiej skupiać się na małych ale konkretnych kawałkach niż codziennie zaczynać od początku tworzenie "Wielkiej Teorii Wszystkiego" .

[mark123]

Niczym, straciłem sens 10 lat temu.

[Gość]

Witam z rana

na_leśnik, kosmostrada, U mnie to jest tak, że już samo pytanie o sens życia powoduje gorsze samopoczucie przez najbliższe pół godziny. Musiałbym wznieść się na wyżyny swojego intelektu, żeby napisać tak dobre posty jak Wy

 

Nie ma możliwości znalezienia sensu życia w internecie. Szukałem wszędzie i nigdzie go nie ma

Całkiem spora grupa osób odnalazła sens w konsumpcjonizmie, pracuj, kupuj, konsumuj, zdychaj, nic nie myśl, nic nie odczuwaj - to jest ich motto, mają nawet swoje logo.

 

[attachment=0]work-buy-consume-die.jpg[/attachment]

[Gość]

Myślałem nad tym pytaniem i doszedłem do wniosku, że sensem życia jest samorealizacja.

[Gość]

Błoga nieświadomość > zadawanie pytań na temat sensu istnienia?

[na_leśnik]

Liber8, nie bardzo rozumiem. >

[Harding]

Dla mnie sensem życia jest Bóg, który w samotności mnie nie opuścił. Czuję, że Zbawiciel jest zawsze przy mnie, jest najlepszym Przyjacielem i wiem, że nigdy mnie nie zawiedzie, bo jest idealny

Mówicie, że Bóg milczy? Popełniacie wielki błąd, ponieważ On przemawia do nas w Piśmie Świętym, to jest list napisany przez Niego, skierowany właśnie do nas, Jego stworzeń

[Gość]

na_leśnik, ja też nie bardzo rozumiem swoją tezę ale post pisany 58 minut temu, zawsze to jakieś usprawiedliwienie

[kosmostrada]

Liber8,

 

Slide, Czy w swojej samorealizacji bierzesz pod uwagę pożytek dla świata?

 

A mnie te małe sensiki nie satysfakcjonują. Będę szukał czegoś głębszego i polegnę, i co mi pozostanie- wrócić do czegoś trywialnego, to nasze przeznaczenie, od tego się nie uwolnimy.

A może poprzez małe sensiki łatwiej dotrzeć do tego sensu przez duże S?

[Gość]

kosmostrada,

 

Myślę nawet, że nie ma innej, niż takiej z pożytkiem.

[Gość]

Według mnie życie polega tylko na dążeniu do zachowania równowagi chemicznej w mózgu i na przeżyciu go ze złudzeniem, że wszystko jest dobrze. Jeśli jej nie ma, to nie ma i sensu życia. Od tej równowagi zależy wszystko, w tym nawet i nasza wola.

[ElenaDarkness]

Życie jest nobelon

[anemon]

od dzieciństwa ubolewałam nad brakiem sensu życia

w mojej aktualnej sytuacji za sens życia uznaję doświadczanie, bo przecież nie samo poszukiwanie, odprężenia

odprężenia od odczuwanego napięcia, niepokoju, schizochaosu