Nerwica z powodu zranienia?

[platek11]

Witajcie

 

Nie wiem czy w odpowiednim dziale to umieściłem. Jeżeli w niedobrym to proszę o przeniesienie.

Zauważyłem u siebie pewne złe reakcje. Zaczęło się od kłótni z kolegą, gdzie była to moja wina. Kolega mocno się obraził, przez co ja żałowałem. Ale na następny dzień sytuacja zmieniła się o 180 stopni i od razu przyszły myśli, że powinienem natychmiast zakończyć z nim znajomość, że już nic z tego nie będzie, że nie powinienem się z nim kumplować itp. Kiedy sytuacja wyjaśniła się to te myśli stały się słabsze, aż w końcu zniknęły.

Kolejna sytuacja - zacząłem spotykać się z dziewczyną i na pierwszym spotkaniu popełniłem pewną gafę. I znowu to samo co z kolegą, na początku żałowałem, a później myśli typu że powinienem z nią zerwać, że nic z tego nie będzie itp., a właśnie myślałem odwrotnie. Spotkaliśmy się parę razy, na spotkaniach było w porządku, myśli mnie nie męczyły. Ale od razu po spotkaniu ponownie. Niestety ta znajomość się skończyła i dziewczyna powiedziała że ze spotkania na spotkanie było coraz gorzej [możliwe, że przez te myśli]. Ostatnia sytuacja - jestem studentem informatyki. Myślę o tym żebym iść w kierunku programowania. Wszystko było do tej pory okej, aż któregoś dnia przeczytałem na forum iż "żeby być dobrym programistom to musi to być mega pasja" i oczywiście znowu myśli, że ja się nie nadaje, że muszę natychmiast szukać pracy w innym zawodzie. Oczywiście walczyłem z tymi myślami, a one dalej napierały. Potem rozmawiałem z kolegom, ten mnie wspierał i myśli się wyciszyły. Ostatnio jednak kolega zaproponował mi pracę jako programista i z powrotem te myśli, że absolutnie się do tego nie nadaje, że nienawidzę tego. A przecież gdybym tego nie nienawidził to bym tego nie robił. To prawda, to nie jest mega wielka pasja, ale lubię programować i chcę się w tym kierunku rozwijać. To jak zacząłem tak myśleć to doszły do mnie myśli, że Bóg nienawidzi jak ja programuję i ranię go /jestem w miarę religijny/.

 

I dodam też jedną rzecz - te myśli i sytuacje zaczęły się dziać, odkąd dziewczyna /nie ta z którą zacząłem spotykać się "po koledze"/ mnie bardzo zraniła i odeszła ode mnie. Na niej mi zależało i na tych osobach i programowaniu też. Do tego te myśli negatywne zawsze wynikały pod wpływem jakiegoś zdarzenia/sytuacji. I zastanawiam się o co chodzi? Jak sobie z tym poradzić? Czy to nie jest jakieś banie się porażki czy też zranienia?

 

Pozdrawiam i dziękuje za przeczytanie tekstu :)

[refren]

Ja w tym widzę mechanizm nerwicowy - walczysz z myślami, których nie chcesz, bo w danym momencie Cię ograniczają, narzucają sztywną wizję rzeczywistości, w której jest tylko jedno rozwiązanie.

Nie wiem jaki jest powód i ciężko to stwierdzić na forum, poza tym jest wiele koncepcji co do przyczyn nerwicy - choć może u Ciebie to tylko możliwość, a nie nerwica. Zapewne Twoja obserwacja, że negatywne myśli są poprzedzone przykrymi sytuacjami jest prawdziwa, pytanie czemu tak jest - może zranienia chwieją Twoją wiarą w siebie i w to, że możesz dokonywać dobrych wyborów? A może brakuje Ci po nich siły psychicznej, aby być sobą?

Myślę, że problemem jest taki schemat postrzegania świata, że istnieją gotowe, słuszne rozwiązania poza Tobą, a Ty możesz tylko je realizować albo jesteś na złej drodze, szukanie zewnętrznych reguł. W informatyce pewnie się sprawdza szukanie prawidłowych algorytmów, ale jeśli chodzi o wybory życiowe, to są przecież subiektywne i sam nadajesz im sens.

[refren]

Monster6, dobra. Tylko sądzę, że nie przy każdym zaburzeniu należy być bardziej sobą, czasem trzeba natychmiast przestać być sobą. To znaczy jeszcze zależy, którą ze swoich osobowości ktoś uważa za prawdziwą.