Potrzeba bycia podziwianym i docenionym.

[DOMINIKKKK]

Też tak macie, że oddajecie się marzeniom o tym, co by było gdybyście zostali bogaci, sławni?!

I też tak macie, że te marzenia absorbują wam prawie cały dzień?

[Bonifacy]

Nie,nigdy nie byłem podziwiany i do szczęscia mi to nie potrzebne.

[Gość]

Bujam czasem w obłokach, nie o bogactwie i sławie. Sława kojarzy mi się szołbiznesem, a to szambo. Bogactwo doprowadziłoby mnie do zguby, więc też nie.

Skupiam się na drobnych marzeniach, takich do realizacji, czasem pojawiają się marzenia całkowicie oderwane od rzeczywistości nie ma nic po środku.

[Zmierzchun]

Ja niestety mam ogromną potrzebę bycia podziwianym. Mam niskie poczucie własnej wartości i może to dlatego. Jestem DDA

[Gość]

Nie mam, wiem ze to co robie jest sluszne wiec takie poczucie ze strony innych nie jest mi potrzebne :)

[LLama Del Rey]

Takich marzeń to nie mam bo wiem, że i tak się nie spełnią ale czuję, że mam dużą potrzebę bycia docenioną, na tyle na ile na to zasługuję (na pewno nie sławę i bogactwo xD)

[Piórko23]

Marzenia dzielą się na te realne i nie realne. Te drugie potrafią być bardzo toksyczne i nie powinno się nad nimi rozmyślać zbyt długo

Ja osobiście nie mam potrzeby bycia sławną bądź bogatą, żyję w przekonaniu że miłość od tej jednej wyjątkowej osoby jest warta dużo więcej niż pieniądze czy cokolwiek innego.

[alone05]

kiedyś miałam takie marzenia o sławie i bogactwie, jednak potem uświadomiłam sobie, że nic by mi to nie dało, nie dałoby mi to szczęścia jakbym była samotna i opuszczona.

[wiejskifilozof]

W moich marzeniach z dzieciństwa.Kupowałem dla policji samochody,mercedesy.Rzecz jasna,byłem też markizem.Goszczącym znajomych w swych wysokich progach.A dziś ? Człowiek,dorasta i cieszy się z bluzy.Za 12 zł.

[slonceczasemdeszcz]

a co jeśli to jest mechanizm który gości w człowieku

Zawsze czuje się gorszy, że nie da rady, że inni zrobili to i tamto, że zachowują się tak a ja nie potrafię, że sztywny, że nie umie się być spontanicznym, wciąż szukam słabości, nie potrafię uwierzyć w sukces w mocne strony, jest się siebie niepewnym czy w końcu się nie poddam więc po co coś zaczynać, próbować, że ktoś odkryje jaki słaby jestem jaki delikatny i kruchy w środku, jaki zakłamany i zapętlony .... a na zewnątrz ukrywa się to wszystko i .... próbujesz świecić, kreować się na super osóbkę, szukasz podziwu, akceptacji, docenienia, idealizujesz siebie, dbasz .... jednak przeradza się to w ....

[Gość]

Błędy popełniane przez przeciętnego Kowalskiego:

1. Porównywanie się z bogatszymi/zdolniejszymi/zaradniejszymi/atrakcyjniejszymi.

2. Nieumiejętność życia tutaj i teraz, co generuje lęki o przyszłość i niemożność skupienia się na aktualnych problemach.

3. Defetyzm wyssany z mlekiem matki (pozostałość po PRL).

4. Brak zaufania do bliźnich i poczucie życia w ciągłym zagrożeniu.

5. Kompleksy wobec bogatszych i szczęśliwszych nacji.

[NN4V]

Też tak macie, że oddajecie się marzeniom o tym, co by było gdybyście zostali bogaci, sławni?!

I też tak macie, że te marzenia absorbują wam prawie cały dzień?

Nie.

Wizja bycia rozpoznawalnym jest raczej przerażająca.

[wiejskifilozof]

Nam Polaków wydaje,się że taka bieda to tylko u nas.

[Gość]

Wizja bycia rozpoznawalnym jest raczej przerażająca.

Potwierdzam

 

PS.

Gorzej jak jest się rozpoznawalnym w lokalnej społeczności, ale nie dlatego, że jesteś sławny i bogaty, tylko dlatego, że w przeszłości ci odejbało i teraz to jest twoim znakiem rozpoznawczym

co gorsza, w żaden sposób nie da się tego odkręcić

[wiejskifilozof]

To jak się czuje celebryta w mięsnym,gdy wszyscy go rozpoznają ?

[Gość]

mięsko

[Gość]

Błędy popełniane przez przeciętnego Kowalskiego:

1. Porównywanie się z bogatszymi/zdolniejszymi/zaradniejszymi/atrakcyjniejszymi.

2. Nieumiejętność życia tutaj i teraz, co generuje lęki o przyszłość i niemożność skupienia się na aktualnych problemach.

3. Defetyzm wyssany z mlekiem matki (pozostałość po PRL).

4. Brak zaufania do bliźnich i poczucie życia w ciągłym zagrożeniu.

5. Kompleksy wobec bogatszych i szczęśliwszych nacji.

 

 

Dodałabym do tego jeszcze skrajną zawiść wobec każdego, kto ma lepiej (nieważne, jakiego obszaru życia to "lepiej" dotyczy), co jest połączone z brakiem chęci do zabrania się do roboty przez zawistną jednostkę.

 

Samo porównywanie np. ze zdolniejszymi nie jest takie złe, jeżeli prowadzi do stawiania sobie celów i osiągania ich. Np. kiedy młody sportowiec uczy się od legendy.

[Gość]

Pycha, obłuda, kłamstwo, żądza sławy i egoizm kierują tobą kolego. Chciałbyś być podziwiany i wożony jak Papież??? Nie tędy droga kolego, naucz się skromności przestań bujać w obłokach i pomóż swojej rodzinie, oddaj się pracy i obowiązkowi pomagania potrzebującym. Brak Ci skromności, nie możesz się stawiać ponad innych. Możesz powiedzieć co w tym złego, że chcę tak się czuć, otóż, dużo złego, podczas kiedy ty będziesz pysznił się w swoim raju inni będą cierpieć. Wybij to sobie z głowy i zacznij pomagać innym, wtedy dostąpisz prawdziwego szczęścia.

[NN4V]

Pycha, obłuda, kłamstwo, żądza sławy i egoizm kierują tobą kolego. Chciałbyś być podziwiany i wożony jak Papież??? Nie tędy droga kolego, naucz się skromności przestań bujać w obłokach i pomóż swojej rodzinie, oddaj się pracy i obowiązkowi pomagania potrzebującym. Brak Ci skromności, nie możesz się stawiać ponad innych. Możesz powiedzieć co w tym złego, że chcę tak się czuć, otóż, dużo złego, podczas kiedy ty będziesz pysznił się w swoim raju inni będą cierpieć. Wybij to sobie z głowy i zacznij pomagać innym, wtedy dostąpisz prawdziwego szczęścia.

Co Kieruje Tobą, by sadzić moralizatorskie kazania i wyznaczać komukolwiek obowiązki?

Megalomania wszystkowiedzy?

[Gość]

NN4V, a co kieruje Tobą, żeby osądzać moje osądy? Czy nie zachowujesz się dokładnie tak samo jak ja tylko stawiając się o poziom wyżej?

 

Przypuszczam, że Ty według własnego mniemania jesteś bardziej profesjonalny w tym co robisz i bardziej kompetentny do osądzania. Wyższa pułka

 

Także jeżeli chcesz się dowiedzieć co mą kieruje spójrz na siebie, chwilę się zastanów i będziesz wiedział

[wiejskifilozof]

Błędy popełniane przez przeciętnego Kowalskiego:

1. Porównywanie się z bogatszymi/zdolniejszymi/zaradniejszymi/atrakcyjniejszymi.

2. Nieumiejętność życia tutaj i teraz, co generuje lęki o przyszłość i niemożność skupienia się na aktualnych problemach.

3. Defetyzm wyssany z mlekiem matki (pozostałość po PRL).

4. Brak zaufania do bliźnich i poczucie życia w ciągłym zagrożeniu.

5. Kompleksy wobec bogatszych i szczęśliwszych nacji.

 

 

Dodałabym do tego jeszcze skrajną zawiść wobec każdego, kto ma lepiej (nieważne, jakiego obszaru życia to "lepiej" dotyczy), co jest połączone z brakiem chęci do zabrania się do roboty przez zawistną jednostkę.

 

Samo porównywanie np. ze zdolniejszymi nie jest takie złe, jeżeli prowadzi do stawiania sobie celów i osiągania ich. Np. kiedy młody sportowiec uczy się od legendy.

 

Czasem czucie się byciem gorszym,wynosimy z domu rodzinnego.

[Gość]

Pycha, obłuda, kłamstwo, żądza sławy i egoizm kierują tobą kolego. Chciałbyś być podziwiany i wożony jak Papież??? Nie tędy droga kolego, naucz się skromności przestań bujać w obłokach i pomóż swojej rodzinie, oddaj się pracy i obowiązkowi pomagania potrzebującym. Brak Ci skromności, nie możesz się stawiać ponad innych. Możesz powiedzieć co w tym złego, że chcę tak się czuć, otóż, dużo złego, podczas kiedy ty będziesz pysznił się w swoim raju inni będą cierpieć. Wybij to sobie z głowy i zacznij pomagać innym, wtedy dostąpisz prawdziwego szczęścia.

 

Niech każdy należycie dba o samego siebie nie szkodząc innym, i tyle.

Pomaganie potrzebującym nie jest obowiązkiem, tylko dobrą wolą danej osoby.

 

Matko, matko, matko. Żyjemy w zakonie franciszkanów?

Oddaję się dziś grzechowi obżarstwa, lenistwa i picia drogiego wina, a inni nie mają na chleb! Zamknijcie mnie! Skażcie na wieczne potępienie! Pysznię się w swoim raju!

 

Nie cierpię moralizatorskiego tonu.

 

Wyższa pułka

Ta, na pewno "pułka".

 

Swoją drogą - wiesz ile kosztują kobiecie paznokcie? Koło 50-100. Zobacz ile pań z nimi chodzi Tyle posiłków dla potrzebujących! A my takie pyszne, szpony sobie robimy! Zabronić!

Zejdź na ziemię. Asceza nie jest już modna.

[Gość]

Błędy popełniane przez przeciętnego Kowalskiego:

1. Porównywanie się z bogatszymi/zdolniejszymi/zaradniejszymi/atrakcyjniejszymi.

2. Nieumiejętność życia tutaj i teraz, co generuje lęki o przyszłość i niemożność skupienia się na aktualnych problemach.

3. Defetyzm wyssany z mlekiem matki (pozostałość po PRL).

4. Brak zaufania do bliźnich i poczucie życia w ciągłym zagrożeniu.

5. Kompleksy wobec bogatszych i szczęśliwszych nacji.

 

 

Dodałabym do tego jeszcze skrajną zawiść wobec każdego, kto ma lepiej (nieważne, jakiego obszaru życia to "lepiej" dotyczy), co jest połączone z brakiem chęci do zabrania się do roboty przez zawistną jednostkę.

 

Samo porównywanie np. ze zdolniejszymi nie jest takie złe, jeżeli prowadzi do stawiania sobie celów i osiągania ich. Np. kiedy młody sportowiec uczy się od legendy.

 

Czasem czucie się byciem gorszym,wynosimy z domu rodzinnego.

 

Tak, tak, ale to wygląda zupełnie inaczej niż takie typowe "a sąsiad ma lepsze auto" albo ściganie się sąsiadów, który rąbnie lepsze bajery dla dzieciaków w ogrodzie (co znam na przykładzie 2 znajomych, którzy mieszkają zaraz obok siebie). Jak jeden rąbnie trampolinę, to drugi basen, jak jeden huśtawki i zjeżdżalnię, to drugi cały miniplac z domkami. Fajnie się to ogląda, a dzieciaki maja to gdzieś, bo coraz starsze - późna podstawówka i wczesne gimnazjum to nie czas na domki, trampoliny i zjeżdżalnie, panowie nie załapali. Kupują samochodziki zdalnie sterowane, a potem SAMI SIĘ NIMI BAWIĄ, widziałam. Koło 40stki są.

 

Mnie ojciec (alkoholik) w dzieciństwie powtarzał, że jestem głupia. I prawda jest taka, że nieważne, że zrobiłam ten dr i nauczyłam się 3 języków, to i tak będę się czuć gorsza (co jest wymieszane z dumą ze współmałżonka), jak widzę, że męża cytują prawie wszędzie. Nic nie poradzę. Ale nie rodzi to u mnie chęci dokopania komukolwiek (a już na pewno nie mężowi) czy cieszenia się, że się komuś coś nie udało.

Bo zawiść prowadzi też zwykle do cieszenia się z czyichś porażek. I tu jest problem.

Ludzie się cieszą, że komuś się przytrafiło coś złego. Jak w "Dniu świra".

[Gość]

Pycha, obłuda, kłamstwo, żądza sławy i egoizm kierują tobą kolego. Chciałbyś być podziwiany i wożony jak Papież??? Nie tędy droga kolego, naucz się skromności przestań bujać w obłokach i pomóż swojej rodzinie, oddaj się pracy i obowiązkowi pomagania potrzebującym. Brak Ci skromności, nie możesz się stawiać ponad innych. Możesz powiedzieć co w tym złego, że chcę tak się czuć, otóż, dużo złego, podczas kiedy ty będziesz pysznił się w swoim raju inni będą cierpieć. Wybij to sobie z głowy i zacznij pomagać innym, wtedy dostąpisz prawdziwego szczęścia.

Śmiem sądzić, że nie jesteś INTj. Ten typ w funkcji programowej ma (introwertyczną) logikę, a Ty bardziej pasujesz mi na etyka/etyczkę, czyli INFj.

[Gość]

Wizja bycia rozpoznawalnym jest raczej przerażająca.

Potwierdzam

 

PS.

Gorzej jak jest się rozpoznawalnym w lokalnej społeczności, ale nie dlatego, że jesteś sławny i bogaty, tylko dlatego, że w przeszłości ci odejbało i teraz to jest twoim znakiem rozpoznawczym

co gorsza, w żaden sposób nie da się tego odkręcić

 

To jest straszne szczególnie gdy sie mieszka w małej społeczności..a tak wogóle psychiatra przekonywał mnie, że na pewno wszyscy już zapomnieli