pobędę tu chwilę...

[phylosibe]

Tak, znalazłam forum, poczytałam i piszę...Co dzień jest gorzej, ciemniej i smutniej, o ile może być jeszcze smutniej, nie mam siły na nic, nie chcę nic, nic nie cieszy, najchętniej uciekłabym przed ludźmi i światem przed siebie. Obecnie jestem na L4 od 01.06, nie mogę nawet myśleć o powrocie do pracy, przeraża mnie. Najgorzej jest rano, łzy same sobie płyną a ja sobie siedzę, najlepiej siedzieć przy zasłoniętych oknach tak w bezruchu, czasami coś robię, coś mówię-wszystko bez sensu, jedyna myśl to, że się do niczego nie nadaję, po co komu taki ktoś jak ja. Mąż mówi żebym się wzięła w garść, coś zrobiła, że mam się uśmiechać...Nie mam siły i wcale nie chcę. Jesm po wizytach u psychiatry, pan lekarz uprzejmie wysłuchał ale ja nie mogłam zbyt wiele powiedzieć, po co? Dostałam Cital ale nic nie jest lepsze, co dzień gorzej i źle, zwiększył mi dawkę i dalej nic, wielkie nic. boję się czegoś, coś przeraża a ja nawet nie rozumiem co, nie wiem co będzie dalej, czy coś będzie dalej...Nawet prosta decyzja jest dla mnie wielką zagadką. To tyle.

[maiev]

Witaj phylosibe przebywaj tyle ile ci potrzeba. :)

 

Dostałam Cital ale nic nie jest lepsze, co dzień gorzej i źle, zwiększył mi dawkę i dalej nic, wielkie nic

może poproś o zmianę leku. Czasem lekarz nie trafia tak od razu. Jeśli ten nic nie pomaga, może czas spróbować z czymś innym. Wybór jest wielki.

nie mogłam zbyt wiele powiedzieć, po co?

ale chyba właśnie trzeba mówić i trzeba być szczerym żeby mogli pomóc. Zresztą od tego są żeby wysłuchać i doradzić.

trzymaj się i walcz o siebie i o swoje życie. Chcesz walczyć, prawda??

[blackwitch]

Wez sie w garsc! Wiem ze prosto mowic i trudniej zrobic, ale taka abnegacja do niczego nie doprowadzi! Wybierz sie do psychologa, który moze wiecej z cebie wyciagnac niz ci sie wydaje. To moze pomóc. Ja zaliczyłam taki spadek w styczniu, tez l4 siedzenie w chacie itp. No i jakos sie zmusiłam zeby wyjsc. Codziennie pod prysznicem płacz. Ale pozniej juz z dnia na dzien było coraz lepiej. Cos ci dolega, wiec postaraj sie znalezc przyczyne. Odpuszczaie jest bez sensu- nie dosc ze meczysz sie tak samo, albo i bardziej, to jeszcze nie zmierzasz w żadnym kierunku. Jak masz ochote pisz na priva. I głowa do góry. Wszystko w krótce bedzie juz wygladac duzo lepiej. Tak to już w zyciu sie układa:) Pozdrawiam ciepło!

[phylosibe]

z psychologiem gadałam wiele razy, nie pomogło. Radzą mi iść do szpitala ale ja się boję, szpital źle mi się kojarzy...coraz częściej myślę o skończeniu tego żałosnego spektaklu Życie.

[inez3]

phylosibe witaj, tak jak poprzednicy, czasami szukanie leku zajmuje troche czasu, idz i powiedz jak sie czujesz to zapewne zmieni lek. i rozmawiaj, chociazby na forum. pozdrawiam

[mariola3001]

hej teraz masz nie ciekawy obraz swiata ale wiedz na 100 %to mine i nie poddawaj sie.wszyscy miewamy lub mielismy takie stany z ktorych wydawalo sie ze nie ma wyjscia a jednak przetrwalismy i jest czasami lepiej a czasami gozej.pomysl sobie ze zycie jest piekne wiec warto o nie walczyc.....

[phylosibe]

dzięki, że się odezwaliście, mam złe dni, smutne i do d... jutro idę do lekarza...

[Gość]

Hej Phylosibe, witaj

Wielka czarna chmura burzowa zawisła nad Twoją głową zasłaniając wszystko. Ale nie martw się. Da się ją przegonić i znowu zaświeci słońce.

 

do niczego nie nadaję, po co komu taki ktoś jak ja

 

Po co? Żebyś pomagała takim jak my

A mąż jest chyba nie poważny. To on powinien zająć się teraz Tobą! A może tak terapia? Zmiana lekarza? Pomyśl o tym poważnie bo jak sama widzisz to się dzieje naprawdę i sama nie dasz rady. Lekarz dobry to taki, który będzie wobec Ciebie wyrozumiały i będzie cierpliwie czekać, aż znajdziesz słowa. Takie choroby nie załatwia się w ciągu dwóch dni. I Tobie życzę dużo wyrozumiałości i cierpliwości dla siebie samej! Walcz walcz walcz. Jest po co.