et cetera

[qwitekrozsa]

Ja jako człowiek nie mam do zaproponowania nic prócz smutku i bólu. Nienawidzę siebie, swojego wyglądu, swojego życia, swojego sposobu bycia, swojej egzystnecji, swojego charakteru, swojej nieśmiałości, swojej uległości. Jednym słow, ja sam siebie nienawidzę. Czasami patrzę w lustro i widzę nicość, brak czegokolwiek.Tacy ludzie jak ja nie powinni żyć, powinni zdechnąć, jak najgorsze śmieci. , jedyna dobra rzecz jaka może mi się udać. Przez chwilę chyba naprawdę się łudziłem, że mogę być szczęśliwy, że karma w końcu się odwróci, że moje problemy miną bezpowrotnie. Teraz już wiem, że nigdy tak nie będzie, że nigdy, przenigdy nie będę szczęśliwy, a moje życie zawsze będzie wypełnione nieszczęściem i bólem. Moim jedynym marzeniem to śmierć, najlepiej ta bezbolesna. Marzę bym mógł zniknąc z tego świata, stać się nicością. Nic już mi nie pomoże, żadna przeprowadzka, żaden psycholog, zaden psychiatra, żadna dziewczyna, nic. W nic co pozytywnego już nie wierzę, nie rozumiem tylko jak mogłem przez chwilę uważać się za człowieka. Jestem niczym, nikt nie powinien nawet ważyć się określić mnie mianem człowieka, nikt nie powienien nawet próbować ze mną nawiązywać kontaktów. To przykre, że cała moja egzystencja będzie owiana bólem, cierpieniem i smutkiem. Ja już umarłem, jeszcze za życia, ale czuję, że to koniec.

[Coccinella]

Ja jako człowiek nie mam do zaproponowania nic prócz smutku i bólu. Nienawidzę siebie, swojego wyglądu, swojego życia, swojego sposobu bycia, swojej egzystnecji, swojego charakteru, swojej nieśmiałości, swojej uległości. Jednym słow, ja sam siebie nienawidzę. Czasami patrzę w lustro i widzę nicość, brak czegokolwiek.Tacy ludzie jak ja nie powinni żyć, powinni zdechnąć, jak najgorsze śmieci. , jedyna dobra rzecz jaka może mi się udać. Przez chwilę chyba naprawdę się łudziłem, że mogę być szczęśliwy, że karma w końcu się odwróci, że moje problemy miną bezpowrotnie. Teraz już wiem, że nigdy tak nie będzie, że nigdy, przenigdy nie będę szczęśliwy, a moje życie zawsze będzie wypełnione nieszczęściem i bólem. Moim jedynym marzeniem to śmierć, najlepiej ta bezbolesna. Marzę bym mógł zniknąc z tego świata, stać się nicością. Nic już mi nie pomoże, żadna przeprowadzka, żaden psycholog, zaden psychiatra, żadna dziewczyna, nic. W nic co pozytywnego już nie wierzę, nie rozumiem tylko jak mogłem przez chwilę uważać się za człowieka. Jestem niczym, nikt nie powinien nawet ważyć się określić mnie mianem człowieka, nikt nie powienien nawet próbować ze mną nawiązywać kontaktów. To przykre, że cała moja egzystencja będzie owiana bólem, cierpieniem i smutkiem. Ja już umarłem, jeszcze za życia, ale czuję, że to koniec.

Masz rację, nic Ci nie pomoże, jeśli sam tej pomocy nie będziesz chciał i jeśli sam nie postarasz się.

To czy Twoja egzystencja będzie owiana bólem zależy głównie od Ciebie. Wiem, że to pewnie brzmi wkurzająco, ale tak jest.

Jak czytam tego typu posty to widzę siebie sprzed paru lat. Ciągle smutna, zła na cały świat, z poczuciem, że tak już będzie zawsze. Teraz też jestem smutna, bywam zła na cały świat, mam myśli, że nic się już nie zmieni, ale teraz wiem, że nic się nie zmieni jeśli ja czegoś nie zmienię. I można tak żyć latami (ja tak żyłam) użalając się nad sobą, nad swoim losem. A może też mimo wszystko próbować zmienić swój los, małymi krokami. Wierzę, że w końcu poczujesz, że to jest Twój czas na zmiany. :)

[Gość]

Do zman trzeba dojrzec,uwazam ze to takie spadniecie na samo dno jest sie od czego odbic ,gdzie to dno to juz sprawa indywidualna .Dopoki zyjemy zawsze jest czas na zmiany.Od nas zalezy jak wyglada nasze zycie w duzej mierze.Czy chcemy zmian w nim tych na lepsze ...