Osobowość schizotypowa (schizotypia)

[out5ider]

43 minuty temu, MarekWawka01 napisał:

Nawet myślę o samobójstwie, bo jest mi ciężko samemu ze sobą w takim stanie. Mimo to, jestem zdolny do pracy i nauki, całe szczęście. Jednak i tak boję się o swoją przyszłość, mimo że jestem w trakcie dobrych studiów i ojciec mi bardzo pomaga.

Nie rób tego stary, też miewałem takie myśli. One się będą pojawiać w gorszych chwilach, ale po czasie zawsze wyjdzie słońce. Może nie będzie jakoś fajnie, tylko względnie ok, ale na pewno lepiej niż wcześniej. Wiele byś stracił, gdybyś odszedł, a przede wszystkim nie tylko Ty. Na przykład wspomniany przez Ciebie ojciec - cała pomoc poszłaby w pizdu. Jak będziesz osiągał kolejne cele w swoim życiu, one będą Cię dowartościowywać i będzie lepiej, uwierz mi. Szukaj czynności, które lubisz. Wiem, że jest ciężko, bo może Cię dopaść anhedonia, ale ona też ma różny stopień nasilenia. Problem z przyszłością jest taki, że często chciałoby się mieć kontrolę i ją znać, chociaż częściowo. Życie jest nieprzewidywalne i to jest poniekąd straszne. Myślę, że ten nasz brak spontaniczności, sztywność zachowań i bogaty świat wewnętrzny jest problemem, bo na zewnątrz się po prostu za dużo dzieje i jest wiele opcji, co może się stać. Ciężko to ogarnąć. Stąd ucieczka w głąb siebie, w skorupę. Jest  o tyle ciężej, że depersonalizacja może utrudniać tą ucieczkę i robi się bałagan, pojawia się pustka. Myślę, że wiem o jaką pustkę Ci chodzi - brakujące puzzle, których nigdzie nie ma. Myślę, że tak może być przez całe życie. Paradoksalnie ta właśnie pustka to nasz towarzysz. Chyba przyzwyczaja nas do siebie, a my do niej. Nie chcę filozofować, ale często łapię rozkminę i właśnie idę sobie z tą pustką w niepewną przyszłość. W ogóle parę lat temu myślałem, że już jestem dorosły i wszystko będzie stabilnie i z górki, a proza życia dopiero się kończy zaczynać. Walka o przetrwanie, czas start.  Gdzie studiujesz i w jakim trybie? Bierzesz jakieś leki? Pozdrawiam.