Psychoterapia nie działa

[znudzona-ona]

no cóż, w takim razie ja nie wiem co więcej można Tobie poradzić. Jeżeli uważasz, że wyczerpałaś możliwości pomocy to może tak jest. szkoda tylko tak wegetować zamiast żyć i ja bym pewnie na Twoim miejscu zrobiła jeszcze jedno podejście do terapii. Może za często zmieniane były leki i nie było szans żeby zadziałały odpowiednio?

[znudzona-ona]

no cóż, w takim razie ja nie wiem co więcej można Tobie poradzić. Jeżeli uważasz, że wyczerpałaś możliwości pomocy to może tak jest. szkoda tylko tak wegetować zamiast żyć i ja bym pewnie na Twoim miejscu zrobiła jeszcze jedno podejście do terapii. Może za często zmieniane były leki i nie było szans żeby zadziałały odpowiednio?

[jaga70]

no cóż, w takim razie ja nie wiem co więcej można Tobie poradzić. Jeżeli uważasz, że wyczerpałaś możliwości pomocy to może tak jest. szkoda tylko tak wegetować zamiast żyć i ja bym pewnie na Twoim miejscu zrobiła jeszcze jedno podejście do terapii. Może za często zmieniane były leki i nie było szans żeby zadziałały odpowiednio?

Nie, raczej nie za często. Bo to ciągnie się od 2002 roku...więc rozkjładając w czasie przez tyle lat wiele z nich zostało sprawdzonych przez odpowiedni do tego czas. Co do terapeuty to zdecydowałabym się na jakiegoś poleconego, przez kogoś komu on pomógł. Nie mam już sił i środków na szukanie mętodą prób i błedow. Na przykład dziś byłam z tatą u lekarza pulmunologa... Tata choruje na śmiertelną chorobę płuc, ja od razu po tej wizycie dostałam duszności i wychodzę z siebie ze strachu że mam to samo, bo tata taty też zmarł na chorobę płuc. Teoretycznie wiem, żer jestem hipochondrykiem, ale taki lękprzychodzi i paraliżuje mnie wciąż od nowa. I takich rzeczy chpruch jest we mnie bez liku, jaki yterapeuta mnie z tego wyprowadzi? Chyba cudoywórca....

[jaga70]

no cóż, w takim razie ja nie wiem co więcej można Tobie poradzić. Jeżeli uważasz, że wyczerpałaś możliwości pomocy to może tak jest. szkoda tylko tak wegetować zamiast żyć i ja bym pewnie na Twoim miejscu zrobiła jeszcze jedno podejście do terapii. Może za często zmieniane były leki i nie było szans żeby zadziałały odpowiednio?

Nie, raczej nie za często. Bo to ciągnie się od 2002 roku...więc rozkjładając w czasie przez tyle lat wiele z nich zostało sprawdzonych przez odpowiedni do tego czas. Co do terapeuty to zdecydowałabym się na jakiegoś poleconego, przez kogoś komu on pomógł. Nie mam już sił i środków na szukanie mętodą prób i błedow. Na przykład dziś byłam z tatą u lekarza pulmunologa... Tata choruje na śmiertelną chorobę płuc, ja od razu po tej wizycie dostałam duszności i wychodzę z siebie ze strachu że mam to samo, bo tata taty też zmarł na chorobę płuc. Teoretycznie wiem, żer jestem hipochondrykiem, ale taki lękprzychodzi i paraliżuje mnie wciąż od nowa. I takich rzeczy chpruch jest we mnie bez liku, jaki yterapeuta mnie z tego wyprowadzi? Chyba cudoywórca....

[znudzona-ona]

nie, nie cudotwórca. Naprawdę uwierz, że dobry psychoterapeuta. Ja miałam mega schizy, natłok natrętnych myśli, silne stany lękowe, stany depresyjne i kilka lat temu pomogła mi sama psychoterapia. Nie brałam żadnych leków wtedy i na 5 lat mój stan się unormował. A poszłam na terapię bo to był pierwszy link w google jaki mi wyskoczył po wpisaniu hasła "stany lękowe". więc nie wiedziałam nic o terapii i nie byłam pozytywnie nakręcone (piszę to żebyś zobaczyła, że wykluczam autosugestię)

[znudzona-ona]

nie, nie cudotwórca. Naprawdę uwierz, że dobry psychoterapeuta. Ja miałam mega schizy, natłok natrętnych myśli, silne stany lękowe, stany depresyjne i kilka lat temu pomogła mi sama psychoterapia. Nie brałam żadnych leków wtedy i na 5 lat mój stan się unormował. A poszłam na terapię bo to był pierwszy link w google jaki mi wyskoczył po wpisaniu hasła "stany lękowe". więc nie wiedziałam nic o terapii i nie byłam pozytywnie nakręcone (piszę to żebyś zobaczyła, że wykluczam autosugestię)

[jaga70]

I jesteś już szczęśliwa?

[jaga70]

I jesteś już szczęśliwa?

[znudzona-ona]

jestem w normalnym związku wreszcie, odseparowałam się od ojca, nie mam poczucia winy. Teraz pracuję na nowej terapii nad innymi kwestiami. Moje życie jest o wiele lepsze teraz.

[znudzona-ona]

jestem w normalnym związku wreszcie, odseparowałam się od ojca, nie mam poczucia winy. Teraz pracuję na nowej terapii nad innymi kwestiami. Moje życie jest o wiele lepsze teraz.

[Candy14]

Ojej, to prawie jak w bajce, ale cieszę się, że są ludzie szczęśliwi

Jagus tylko bez mojej terapeutki nie osiagnelabym tego... mialam swiadomosc co ze mna i moim zyciem nie tak, wiedzialam skad sie wzielo ale sama nie potrafilam tego zmienic...pewnych rzeczy moja swiadomosc nie dopuszczala i dopiero poprowadzona przez nia moglam pewne rzeczy przepracowac, dojsc do "jak dla mnie" odkrywczych wnioskow, spojrzec na pewne sprawy z jej perspektywy i uznac, ze ma racje (chociaz ona sie wlasciwie nie odzywala ale czasami wystarczylo jedno zdanie na sesji zebym zobaczyla sprawy w nowym swietle). Byc moze mialam wielkiego farta bo nie dosc , ze terapia refundowana to terapeutka z prawdziwego zdarzenia i w ciagu roku udalo sie jej postawic mnie na nogi. No ale ja mialam tylko zaburzenia wniesione z dziecinstwa i depreche reaktywna.

[Candy14]

Ojej, to prawie jak w bajce, ale cieszę się, że są ludzie szczęśliwi

Jagus tylko bez mojej terapeutki nie osiagnelabym tego... mialam swiadomosc co ze mna i moim zyciem nie tak, wiedzialam skad sie wzielo ale sama nie potrafilam tego zmienic...pewnych rzeczy moja swiadomosc nie dopuszczala i dopiero poprowadzona przez nia moglam pewne rzeczy przepracowac, dojsc do "jak dla mnie" odkrywczych wnioskow, spojrzec na pewne sprawy z jej perspektywy i uznac, ze ma racje (chociaz ona sie wlasciwie nie odzywala ale czasami wystarczylo jedno zdanie na sesji zebym zobaczyla sprawy w nowym swietle). Byc moze mialam wielkiego farta bo nie dosc , ze terapia refundowana to terapeutka z prawdziwego zdarzenia i w ciagu roku udalo sie jej postawic mnie na nogi. No ale ja mialam tylko zaburzenia wniesione z dziecinstwa i depreche reaktywna.

[jaga70]

A co rozumiesz przez odseparowanie się od ojca?

[jaga70]

A co rozumiesz przez odseparowanie się od ojca?

[kaja123]

Bylam po 40 jak trafilam na terapie..

Ja też

[kaja123]

Bylam po 40 jak trafilam na terapie..

Ja też

[znudzona-ona]

jaga70, zerwanie z nim kontaktów w imię własnej równowagi psychicznej i pozbycie się wyrzutów sumienia z tego powodu

[znudzona-ona]

jaga70, zerwanie z nim kontaktów w imię własnej równowagi psychicznej i pozbycie się wyrzutów sumienia z tego powodu

[Candy14]

znudzona-ona, ja tak zrobilam z matka i odczuwam wielka ulge

[Candy14]

znudzona-ona, ja tak zrobilam z matka i odczuwam wielka ulge

[jaga70]

jaga70, zerwanie z nim kontaktów w imię własnej równowagi psychicznej i pozbycie się wyrzutów sumienia z tego powodu

A mogę spytać jak bardzo byłaś z nim związana?

[jaga70]

jaga70, zerwanie z nim kontaktów w imię własnej równowagi psychicznej i pozbycie się wyrzutów sumienia z tego powodu

A mogę spytać jak bardzo byłaś z nim związana?

[znudzona-ona]

Candy14, i dobrze. A ja na dodatek jeszcze nabyłam na tyle pewności siebie żeby nie pozwalać mojej matce wkręcać mi, że powinnam być dobrą córeczką i się nim przejmować.

 

-- 04 mar 2013, 20:36 --

 

jaga70, nie wiem jak bardzo, chyba tak jak każde dziecko, które kocha rodziców i pragnie ich miłości i akceptacji.

[znudzona-ona]

Candy14, i dobrze. A ja na dodatek jeszcze nabyłam na tyle pewności siebie żeby nie pozwalać mojej matce wkręcać mi, że powinnam być dobrą córeczką i się nim przejmować.

 

-- 04 mar 2013, 20:36 --

 

jaga70, nie wiem jak bardzo, chyba tak jak każde dziecko, które kocha rodziców i pragnie ich miłości i akceptacji.

[jaga70]

Candy14, i dobrze. A ja na dodatek jeszcze nabyłam na tyle pewności siebie żeby nie pozwalać mojej matce wkręcać mi, że powinnam być dobrą córeczką i się nim przejmować.

 

-- 04 mar 2013, 20:36 --

 

jaga70, nie wiem jak bardzo, chyba tak jak każde dziecko, które kocha rodziców i pragnie ich miłości i akceptacji.

A przebywasz na tym forum z sentymentu?