Ciężar życia...

Czy czujecie w sobie taki ciężar i trudnośći z funkcjonowaniem codziennym? Ja mam coś takiego, że przez moją głęboką samotność i z braku jakichś perspektyw na życie, w środku odczuwam takie obciążenie życiowe, czasem smutek i jakiś taki lęk, obawę i nawet jestem niepewny jutrzejszego dnia. Często o tym myślę, zastanawiam się nad tym i dochodzę do takiego wniosku, że o tym wszystkim powinienem opowiedzieć psychologowi. Nie wiem czy rozmowa z nim coś tu pomoże, ale powiedzieć o tym nie zaszkodzi. Każdy dzień jest taki niepewny...Człowiek już nawet nie wie o czym ma mysleć i nad czym się zastanawiać.

wręcz to moja codzienność

Owszem ten ciężar życia się przewija w moim życiu. Również z braku perspektyw, ale chyba bardziej ze stanu teraźniejszego, z beznadziei dnia codziennego. Zwykle każdego ranka spada na mnie ciężar myśli, potem ciężko zmusić się do zrobienia czegoś dla siebie, a na koniec dnia przychodzi kolejny ciężar, tym razem, że się nic nie zrobiło i tak płytko spędziło czas.. Tak zwykle mam, choć nie teraz. Może przez to, że mam obowiązki, rano wstając jestem półprzytomny, potem też udaje mi się nie myśleć o tym. Moja depresja ma wakacje

Często o tym myślę, zastanawiam się nad tym i dochodzę do takiego wniosku, że o tym wszystkim powinienem opowiedzieć psychologowi. Nie wiem czy rozmowa z nim coś tu pomoże, ale powiedzieć o tym nie zaszkodzi.

Nie zastanawiaj się, tylko wyrzuć to z siebie. Bardzo bym chciał tak wyzwolić z siebie te myśli, ale to niemożliwe w moim przypadku..

o Bonus wrócił

Czy czujecie w sobie taki ciężar i trudnośći z funkcjonowaniem codziennym?

Nie.

Ja czuje tę ciężar od dawien dawna nawet słyszałem od znajomej że chodzę tak jakbym jakiś ciężar dźwigał jakby coś mnie przytłaczało, zgarbiony i zmęczony życiem w którym jeszcze nic nie osiągnąłem i żadnych perspektyw nie widzę. Wszystkie tzw. normalne i łatwe rzeczy dla innych typu praca, pójście gdzieś, załatwienie zrobienie czegoś są dla mnie b trudne

Tylko wcale nie trzeba mieć depresji, by odczuwać taki lęk przed życiem, taki ciężar życiowy, bo głęboka samotność i brak pomysłu na dalsze życie już powoduje taki stan. W depresji to juz w ogóle nic nie chce się robić.

-- 19 lip 2012, 22:41 --

Ta moja samotność niesamowicie mnie przytłacza, aż we mnie wsiąka...i najgorsze jest to, że to się nie zmienia w życiu człowieka i zawsze jest tak samo. Człowiek bardzo chciałby zniszczyć w sobie tą samotność, te obawy, ale jest temu bezsilny i sam sobie z tym raczej nie poradzi. Może psychoterapia coś na to pomaga? A może nie do końca...