witajcie

Witam wszystkich, jestem tutaj nowa i mam wielką nadzieję, że uda mi się tu znaleźć pomoc i wsparcie.

Od ponad 3 lat mam nerwice a do tego co jakiś czas powracają stany depresyjne. Przez pół roku leczyłam się z depresji niestety zrezygnowałam z leczenia mając nadzieję, że poradzę sobie z problemem sama. Jakiś czas później przeszłam kolejne na tyle silne załamanie, że zakończyło się to próbą samobójczą - czego bardzo żałuję. Przez pewien czas moje życie zaczęło się układać - miałam nadzieję, że najgorsze za mną, a z resztą sobie poradzę, niestety myliłam się.Z każdym dniem jest coraz gorzej. Mam trudności z zasypianiem, bywają noce, że w ogóle nie śpię. Męczą mnie stany lękowe, nie potrafię sama przebywać dłużej w mieszkaniu ( włączam radio, odpalam serial - byle cokolwiek "mówiło" do mnie). Nie potrafię także zapanować nad swoimi emocjami - wybucham niekontrolowanym płaczem. Moja samoocena jest bliska zeru, żyję z nieustannym poczuciem winy i mam wrażenie, że wszystko niszczę. Moje życie zmierza ku wielkiej czarnej otchłani a ja nie wiem jak temu zapobiec.

Cześc Lenka,

pierwsze co mi sie rzuciło w Twojej wypowiedzi, to, że rzuciłaś leczenie depresji po pól roku - tak, też nieraz mi sie zdawało, że skoro już jest Ok, to po co dalej sie faszerować lekami, wydawać na nie pieniądze itd.. ale po 8letniej walce z chorobą wiem, że odstawianie samemu leków to wielki błąd - leki należy brać przez kilka miesięcy, żeby zdążyły zadziałać, a potem odstawiać je tez stopniowo, a nie z dnia na dzień. Wtedy całe leczenie może pójść na marne, albo gorzej - możesz narazić się na efekty z odstawienia, które moga być tak samo nieprzyjemne jak dolegliwości z których się leczysz.. Nie powinno się nigdy odstawiać leków bez konsultacji z psychiatrą.

Poza tym depresja depresją, na na nerwicę też są leki, więc wybierz się koniecznie na wizytę do psychiatry, żeby dobrać jakieś leki dla siebie.

No i przydałaby Ci sie pewnie psychoterapia, ale ja nie będe osoba , która by Cię do tego namawiała.. każde moje spotkanie z psychologiem było nieudane, terapia grupowa to istna porażka... Teraz zastanawiam się nad powrotem do tego, może tym razem lepiej 'zareaguję' na terapię iw połączeniu z lekami da lepsze efekty niż samo przyjmowanie leków.. Ale to już z mojej strony teraz czyste 'gdybanie'..

Daj znać, co zamierzasz:*

Ściskam!

Witaj Lenka Czy masz jakiś konkretny powód, by Twoja samoocena była bliska zeru?

Lenka89, hej.

EmInQu, przy zaburzeniach typu nerwica, nie trzeba mieć powodów, po prostu tak jest i już.

EmInQu, przy zaburzeniach typu nerwica, nie trzeba mieć powodów, po prostu tak jest i już.

Nic w naszych głowach nie dzieje się bez przyczyny. Mózg nie ma zdolności do wytwarzania permanentnego stanu nerwicowego sam od siebie(bez przyczyn somatycznych, mechanicznych może to uczynić jedynie dzięki wdrukowaniu i projekcji).

może moja niska samoocena spowodowana jest tym, że byłam przez 2 lata w bardzo złym związku w którym mój ówczesny chłopak znęcał się nade mną psychicznie. Teraz, cokolwiek dzieje się złego zawsze uważam, że to moja wina, że wszystko psuje.

Przerwałam leczenie z bardzo prostego powodu - po prostu nie było mnie stać na wizyty i lekarstwa.

Mam świadomość, że długo tak nie dam rady, miesiąc, dwa i stanie się coś bardzo złego.

Czy ktoś z was orientuje się czy można zapisać się do psychiatry na nfz? Może znacie kogoś kto pomoże we Wrocławiu?

Fatalnie, wspólczuję, że musiałaś przerwać z powodu pieniędzy:( U mnie też za każdym razem, kiedy zbliża sie wizyta u psychiatry i w aptece w domu jest burza, bo nie wiadomo skąd na to brać.. Na pewno się da na NFZ, ale na pewno też trzeba dłuugo czekać. We Wro nikogo nie znam, przykro mi..