NIE POTRAFIĘ SIE ODNALEŹĆ

NIE WIEM OD CZEGO ZACZĄĆ...MOŻE ZACZNE OD POCZĄTKU W WIEKU 12 LAT ZOSTAŁAM KILKUKROTNIE WYKORZYSTANA SEKSUALNIE PRZEZ GRUPKĘ CHŁOCÓW Z TEGO POWODU MIAŁAM DUZO NIE PRZYJEMNOŚĆI BARDZO BRZYDKO MNIE WYZYWANO,PONIŻANO,CZESTO SIĘDZIŁAM W DOMU NIE CHCĄC NIGDZIE WYJŚĆ.JAKO NASTOLATKA BARDZO PRZEZYLAM SWOJĄ PIERWSZĄ NIESZCZESLIWA MILOŚĆ,NASTEPNIE WYJAZD NAJLEPSZEJ PRZYJACIÓŁKI DO NIEMIEC,W DODATKU W DOMU NIE BYLO ZA WESOLO RODZICE SIE KLÓCILI W KOŃCU DOSZLO DO ROZWODU I BARDZO BRAKOWALO MI NORMALNEJ RODZINY,NORMALNEGO OJCA POCZUCIA BEZPIECZENSTWA W SZKOLE SREDNIEJ BARDZO CHCILAM,ZEBY KTOS MNIE POKOCHAL KOLEZANIKI MIALY CHLOPAKOW BARDZO IM TEGO ZAZDROSCILAM Z TEGO POWODU NA SILE PRÓBOWALAM ZNALESC SOBIE KOGOŚ ROBIĄĆ GLUPIE RZECZY NIE ZDAJAC SOBIE SPRAWY JAK BEDA ODBIERAC MNIE INNI .CZESTO SLYSZLAM BARDZO ZLE OPINIE NA MOJ TEMAT TYPU PUSZCZALSKA,DZIWKA ITP.BARDZO MNIE TO BOLAŁO,A NIKT NIE POMYSLAL,ZE BARDZO CHCIALM BYC KOCHANA .TERAZ POWINNAM BYC SZCZESLIWA MAM KOCHAJĄCEGO MĘŻA SPODZIEWAM SIE DZIECKA,MIESZKAMY W NIEMCZECH I DOSZEDL DODATKOWY PROBLEM TESKNOTA ZA KRAJEM ZA MAMA I SIOSTRA.CZUJE SIE TU BARDZO SAMOTNA SIEDZA CALYMI DNIAMI W DOMU NIE ZNAJAC PERFEKT JEZYKA.ZAWSZE CZULAM SIE GORSZA OD INNYCH TU MI SIE TO NASILA WIDZE JAK NIEMCY TRAKTUJA Z GORY OBOKRAJAWCOW.NIE MOGĘ SOBIE Z TYM WSZYSTKIM PORADZIC CHCIALABYM BYC SILNA WYCHOWAC MOJE DZIECKO NA KOGOS LEPSZEGO JAK JA,ALE JAK MAM TO ZROBIC JAK NIE MAM SIŁY WSTAC Z LÓZKA WYJSC DO LUDZI,JUZ DAWNO NIE CZULAM RADOSCI CZUJE TYLKO LĘK ,SMUTEK I OBOJĘTNOŚĆ!!!

Kasiu, to mogą być początki depresji, dobrze by było abyś udała się do specjalisty np psychologa. Spróbuj porozmawiać o tym z mężem, szczerze o tym jak się czujesz, powinien Cię zrozumieć

TAK GDY BYŁAM NASTOLATKĄ BYLAM PARE RAZY U PSYCHOLOGA STWIERDZIL U MNIE DEPRESJE,ALE MOJA MAMA STWIERDZIŁA,ZE TO NIE DEPRESJA I OD TEGO CZASU NIE CHODZILAM JUŻ DO PSYCHOLGA. TERAZ BARDZO GO POTRZEBUJE,ALE NIESTETY NIE MAM MOŻLIWOŚCI GDYŻ MIESZKAM W NIEMCZECH I NIE ZNAM NA TYLE NIEMIECKIEGO JĘZYKA BY SIĘ POROZUMIEĆ,NAWET RAZEM Z MĘŻEM SZUKALISMY W OKOLICACH POLSKIEGO ,ALE NAJBLIŻSZY JEST ODDALONY O PONAD 100 KM I NIE JESTESMY WSTANIE TAK DALEKO DOJERZDZAC KILKA RAZY W TYGODNIU.A SPORADYCZNE SESJE NIE POMOGA MI NIE WIEM JUZ CO MAM ROBIC,Z KAZDYM DNIEM JEST CORAZ GORZEJ NIE WIEM JAK SOBIE POMÓC TO NIE JEST KATAR ZE MI PRZEJDZIE PO KILKU DNIACH:(

-- 17 wrz 2012, 14:28 --

A JESLI CHODZI O WYDARZENIA GDY BYLAM 12 LETNIĄ DZIEWCZYNKA NIKOMU NIGDY O TYM NIE MÓWIŁAM,NAWET GDY BYŁAM U PSYCHOLOGA

a może spróbowałabyś psychoterapii online? masz skype'a? jeśli tak byłoby to świetne rozwiązanie

tak mam skaypa:)już myslałam o tej formie pomocy wczesniej,ale niebardzo wiem jak sie zabrac za to i jak to wyglada...