Zaburzenia osobowości (cz.I)

[Gość]

Kasiu, dobrze, że jesteś z nami. (przytula)

 

Haniu, tak jak Kasia napisała - nie pisz scenariuszy. I tak jestem z Ciebie bardzo dumna chociaż Ty od razu próbujesz zagłuszyć swoje osiągnięcie czarnymi myślami. Jesteś studentką, super!

 

Basiu, ja skończyłam prawie studia, a jakoś nie pamiętam wielu imprez, super luzu, typowego życia studenckiego... bo go nie było. Tak więc nie masz aż tak bardzo czego żałować jeśli o to chodzi, bo "studia = fajne studenckie imprezowe życie" nie jest regułą.

[Korba]

Jejku, Hania, wyobrażasz sobie? Bierzesz Prozaca miesiąc, 4 wizyty i psychologa i wychodzisz szczęśliwa i odmieniona.... Damn...

[Gość]

ogłoszenie:

wymienię swoje zaburzenia na depresję 3-miesięczną, może być okrutna i straszna w objawach. o pozytywach swojego zaburzenia wolę nie pisać. chętni na wymianę proszę o kontakt pod numerem: 666 999 666.

[juz]

Depresji sie łatwo nie wyleczy. Czytałem też o odczuciach kogos kto prozac brał. Bynajmniej tego nie zachwałał. Mowił o nienaturalności stanu zadowolenia, jakby był emocjonalnie gdzie indziej, a samego siebie zredukował do automatu majacego w czysto techniczny sposob odczuwac.

[juz]

"są osoby" ...:) no pewnie są. Tylko sama wiesz że sprawa jest złożona. Do tego chyba, zaburzenia osobowosci oparte na leku sa stosunkowo łatwe do leczenia.

[juz]

Jezu. Ac o to takiego? Czy może nie załapałem dowcipu?

[juz]

Kurcze to troche dziwne, bo moim głównym problemem jest lęk a zaliczam sie chyba do drugiej czesci. Choc mi sie wydaje że nie zaliczam sie do żadnej i nic mi nie jest.

A co oznacza osobowośc schizotymiczna? Znalazłem jakies opisy, ale tutaj tego nie ma

[Korat]

juz, w sumie to przy każdym zaburzeniu osobowości jest lęk , to jest często powodem izolacji. Niby najmniej lęku powinna mieć osobowość schizoidalna, ale to w skrajnych przypadkach tacy ludzie mają całkowitą niezdolność odczuwania takich rzeczy. Chyba jeszcze antysocjalni mają obniżoną lękliwość ,a tak to wszędzie się w opisach zaburzeń spotkałem z podkreśleniem lęku.

[Korba]

juz, to taka klasyfikacja-zaburzenia osobowosci dzielą się na:

-powiazane z lękiem czyli-anankastyczna,unikająca i zależna

dziwaczno-ekscentryczne(czy jakos tak)-paranoiczne,schizoidalne,schizotypowe

i dramatyczno niekonsekwentne-histrioniczna,narcystyczna,borderline i antyspoleczna.

 

Jejku.... coraz częściej gdy czytam o podziałach, klasyfikacjach, rodzajach zaburzeń to mam ochotę na samym końcu dodać:

 

i Korba.

[Korba]

Hania,

ale się teraz uchichrałam. dzięki Ci za to Skarbie :***

[Korat]

one cierpią na wszystko i nic im nie pomaga"

ewenement biologiczny

One cierpią na wszystko nawet bezsenność i nadmierną senność jednocześnie

[Korba]

żebyś wiedział

[juz]

juz, w sumie to przy każdym zaburzeniu osobowości jest lęk , to jest często powodem izolacji. Niby najmniej lęku powinna mieć osobowość schizoidalna, ale to w skrajnych przypadkach tacy ludzie mają całkowitą niezdolność odczuwania takich rzeczy. Chyba jeszcze antysocjalni mają obniżoną lękliwość ,a tak to wszędzie się w opisach zaburzeń spotkałem z podkreśleniem lęku.

 

A czy można mieć objawy, ale tak w zasadzie nie mieć nic? W studium młodego lutra autorstwa Eriksona, pisze on że adolescencja to niebezpieczny okres jeśli nie ma sie męskiego wzorca. Może dojść do rozchwiania osobowości, czyli w wyniku chyba przeróżnych nieprzyjemnych spraw

[Korat]

A czy można mieć objawy, ale tak w zasadzie nie mieć nic?

 

Nie wiem czy dobrze zrozumiałem , ale z pewnością można mieć objawy ze spektrum jakichś zaburzeń i wtedy łagodna forma pewnych objawów w ogóle nie jest klasyfikowana jako zaburzenie tylko powiedzmy jakiś styl, jak np. introwertyzm, albo proponowane przez wielu spektrum od zdrowia do choroby np. charakter schizoidalny- osobowość schizoidalna- schizofrenia. Taki podział pewnie można zrobić w wielu innych przypadkach, ale nie znam się na tym.

[depresyjny86]

Nienawidze siebie swojego stosunku do ludzi i świata...a już najbardziej nienawidzę tej bezradności wynikającej z tego,że nic nie potrafie z sobą zrobić.....nienawidzę tej ciągłej "ucieczki" przed innymi...tego analizowania każdego słowa...ehh sorry musiałem sie wymarudzić.

[Gość]

Kiedyś tez tak nienawidziłem.

Ale kiedyś wymyśliłem sobie ,że nienawiść jest beeee.. I przestałem .

A dziś co ,nie ma nienawiści wiec i nie ma na co zwalić ,wszystkie negatywy przelewam na siebie .

[Helvetti]

Ja się dziś dowiedziałam że mam depresyjne zaburzenia osobowości, i jestem załamana, bo myślałam że to wszystko to mój jeden wielki chory wymysł poprostu, a nie jakieś zaburzenie...

[Helvetti]

Tak, ale nie znałam dokładnej nazwy. Myślałam, że to wymyślam, że to wszystko nie prawda. Że wcale nie jest ze mną źle. Chciałam w to wierzyć. A jednak ciągle było gorzej.

 

[Dodane po edycji:]

 

Nie umiem tego inaczej wytłumaczyć

[Gość]

przecież nieważne jak to się nazywa, ważne co z nami robi...

[Gość]

niby nieważne, ale jednak prawie każdy w pewnym okresie swojego życia chce wiedzieć, zwłaszcza jeśli zmaga się z czymś długo a nie wie z czym. bo gdy się wie, zna się tą niby nic nie znaczącą nazwę to się człowiek w pewnym sensie uspokaja, wie na czym stoi, i właśnie wtedy nazewnictwo przestaje już być ważne. nie wiem, może się mylę, tak było w moim przypadku... ja zawsze wolę znać najgorszą prawdę, wolę wiedzieć co mi jest, nie cierpię nie wiedzieć na czym stoję, snuć domysły, to mnie doprowadza do szaleństwa.

[Helvetti]

Dla mnie to że wiem, jest ważne. Chociaż moja mama wie, a ciągle mnie tym męczyła, raz mówiąc że nic mi nie jest, a potem że może mam schizofrenię. Chociaż jak usłyszała termin 'zaburzenia osobowości' to powiedziała 'Ania, przecież to schizofrenia', a potem jak jej powiedziałam że nie, to zapytała potem 'a czy to może przerodzić się w schizofrenię?'

Moja mama chyba bardziej boi się choroby psychicznej, niż ja.

[Gość]

helvetti88, tak, zaburzenia osobowości to schizofrenia.. tak jak nerwica i depresja to prawie schizofrenia... dziwne pojęcie o chorobach ma Twoja mama

jestem dziś nie w sosie, wybaczcie.

[Korba]

hej dziewczynki. wróciłam od psychiatry. bałam się, co powiedzieć, ale wszystko powiedziało się samo.

już w drodze zaczęłam beczeć. jechałam samochodem i im byłam bliżej, tym bardziej wyłam. w efekcie weszłam do gabinetu z załzawionymi ślepiami i czerwonym nochalem. no i potem już poszło. na koniec przeprosiłam ją, że się rozkleiłam, a ona zapytała dlaczego ją przepraszam. więc powiedziałam, że to nie wypada i że to mazgajenie i takie tam bla bla bla. a ona powiedziała że to złe wzorce z dzieciństwa i że słabościa nie są emocje. gdy emocje są tłumione dopiero w efekcie powstaje słabość. już jak byłam w drzwiach to powiedziała, że się cieszy, że się rozkleiłam, bo jest mi po tym lepiej. i to była prawda. nie zmienia to faktu, że wracając od niej najpierw ryczałam, a potem popadłam w agresję i tak pokazałam jednemu kierowcy faka, z innym się ścigałam, a kolejnemu migałam długimi, żeby mi zjechał z lewego pasa, chociaż sama twierdzę, że to chamówa. whatever..

 

gdy zapytałam co mi jest, odpowiedziała, że mam nawracające epizody depresyjne + nerwicę lękową. i że to jest kwestia zaburzenia, ale ona nie wie pod jaką osobowość należy to przypiąć. i dostałam skierowanie do psychologa diagnosty, który zrobi mi nie jeden, ale szereg testów plus odniesie się do ich wyników w rozmowie ze mną. oczywiście pytała, czy muszę koniecznie wiedzieć, co to jest. przekonała się, że muszę, gdy jej powiedziałam, że jak się nie dowiem, będę w nieskończoność szukać odpowiedzi w internecie i książkach, a chyba nie tędy droga.

 

dostałam sertralinę w miejsce citabaxu. cała reszta shitu została, po powiedziała, że boi się mi teraz odstawić wenlafaksynę, kiedy jestem w rosypce. zobaczymy się za 3 tygodnie i wtedy pomyślimy. mam również jej przynieść wszystkie wyniki badań, które teraz robię i jej pokazać.

zastanawia się nad wprowadzeniem stabilizatora nastroju (nie chcę tego...)

 

a na marginesie to chce mnie wziąć do siebie na oddział. powiedziałam jej, że jak sertralina nie zadziała, przyjdę do szpitala. pieprzę już wszystko inne. pójdę.

[ALEKS*OLO]

paradoksy, Ty mi dzis humor poprawilas :*

 

Tez mam tak ze wole wiedziec co mi jest, jak to sie zwie i szukam wtedy wszystkiego o tym. Niby poznanie nazwy nic nie zmienia, jednak jakos tak madrzej z tym

[*Monika*]

Korba, Cieszę się,że zaczyna się u Ciebie Kasiu diagnostyka, jeśli to ma pomóc.....to jak najbardziej jestem. za.