Ja i moje natrectwa (dziwactwa).

[Nerwowy]

Witam.

 

Co za szczescie, ze takie forum w ogole istnieje :)

Dlugo sie zastanawialem nad tym, czy w koncu cos o sobie napisac, ale skoro Wy takze macie podobne problemy, to bedziecie mnie mogli lepiej zrozumiec. Bo ktoz lepiej zrozumie chorego człowieka, niz drugi chory (na to samo oczywiscie) :)

Zanim zaczne pisac o tych moich wszystkich "dziwactwach", moze nadmienie, ze mam 24 lata, jestem po studiach (kierunek scisly) i nie pracuje. Poza tym jestem pesymista i we wszystkim dostrzegam cos negatywnego. To tyle, jezeli chodzi o moj profil.

OK, zaczynamy gupowa terapie :)

Z ZOK (nerwica natrwctw) zyje juz od kilkunastu lat. Hmm, tak naprawde to nie pamietam juz siebie normalnego, wiec bardzo prawdopodobne jest, ze trwa to znacznie dluzej. To smutne, ale tak niestey jest. Z tego co zdolalem sobie przypomiec, to juz w dziecinstwie powtarzalem rozne czynnosci i robilem glupie rzeczy (np. chodzilem po ulicy tak, aby srodkiem stopy stanac na pekniecie asfaltu). Wtedy mi to nie przeszkadzalo. Myslalem, ze to jakis "psychiczny defekt" dorastania i ze z czasem minie. Niestety, mylilem sie. On ewoluowal i zaczal przybierac na sile, dorzucajac po drodze rozne, inne "dziwactwa". Nie wiem dlaczego, ale wstydzilem sie o tym powiedziec rodzicom, z ktorymi mialem zawsze dobry kontakt. Z wiekiem jednak nasze kontakty zaczely sie zacierac, a ja calkowicie zamknalem sie w sobie, nie dajac zadnych sygnalow, ze cos z moja psychika jest nie tak. Ja o tym wiedzialem, ze cos zlego dzieje sie ze mna, lecz nie mialem pojecia co to jest, poniewaz nie spotkalem sie jeszcze w ogole z czyms takim. Kilka lat temu, doslownie przypadkowo obejrzalem w TV dokument o "tajemniczym" ZOK. Bylem w szoku. W kazdym z bohaterow dostrzeglem czastke siebie. Nie jestem lekarzem, ale dzieki temu programowi zdiagnozowalem u siebie nerwice natrectw.

Do psychologa trafilem (rok temu) takze zbiegiem okolicznosci. Mojej mamie przeszkadzalo to, ze tre rece. To jedno z moich natrectw. Tre rece, najczesciej palce jednej reki o druga. Czasami sie zdarzalo, ze tarlem je do krwi. Staram sie powstrzymywac od tarcia, ale nie moge. W zasadzie, gdy tylko mam wolne rece zawsze tre jedna o druga. I to bylo glownym powodem dla ktorego trafilem do psychologa.

Wczesniej jeszcze mialem mysli samobojcze i wiedzialem, ze jezeli teraz sie mie zlamie przed psychologiem i nie przyznam do ZOK,to skoncze ze soba. No i sie zlamalem. To bylo okropne. Wyobrazacie sobie, jak sie czulem wyjawiajac jej (bo to byla pani psycholog) najwieksza tajemnice mojego zycia. Gdy mialem to juz za soba skierowala mnie do psychiatry i tak sie to wszystko zaczelo. Wspomnialem w moim powitalnym poscie, ze bede mial wizyte u psychiatry (kobiety) i po krotce ja streszcze.

Wiec spotkanie przebieglo tak jak zwylke (rutynowo). Zaczalem sam, pozniej powiedzialem, ze jestem zbyt zestresowany aby cokolwiek sobie przypomiec, wiec zaczely padac pytania z jej strony. Celowala w czule punkty, trafnie, w zasadzie to chyba z doswiadczenia wiedziala o co pytac. Ale i tak jej wszystkiego nie powiedzialem, bo zabraklo czasu. W zasdzie to nie moglem w tym napieciu odswierzyc sobie pamieci i wywlec na swiatlo dzienne tego, o czym tak naprawde chcialem powiedziec. Pol godziny na "wyprowanie sobie zyl" to stanowczo za malo. Dopiero po wizycie pamiec wrocila, ale niestey na nastapna (sprawdzajaca) musze czekac caly miesiac. Lekarz przepisala mi Asentre (1-0-0) i Pernazinum (0-0-2). Po czterech dniach brania jeszcze nic sie nie dzieje, poza nasileniem moich natrectw.

Jeszcze na chwile wroce do tej pani doktor. Ja to mam chyba pecha, poniewaz trafiam na lekarzy, ktorzy - takie odnosze wrazenie - maja swoich pacjentow gdzies. Bardziej zalezy im na pieniadzach niz na pomocy potrzebujacemu. Bo gdy slysze z ust pani lekarz slowa "odbiega Pan od tematu, a czas ucieka", no to ja przepraszam, ale wynika z tego, ze ona wiedzac, ze skubnie ode mnie te kilkadziesiat zl., nie pozwala mi sie do konca wywnetrzyc.

Zastanawialem sie nad tym w jaki sposob opisac swoje wszystkie natrectwa i doszedlem do wniosku, ze wypisze je, zamieszczajac do kazdego z nich jakis komentarz (aby wiadomo bylo o co chodzi). OK, wiec moje dziwactwa lub natrectwa (jak kto woli) sa nastepujace:

- tarcie rak (wspomnialem juz o tym wczesniej). Kazda wolna chwila, gdzy rece sa wolne poswiecana jest tej czynnosci, lecz nie konczy sie to zakrwawionymi palcami. Do tego stopnia potrafie sie juz kontrolowac.

- obgryzanie opuszkow palcow i tych skorek przy paznokciach. Hmm, jak nie tre rak to obgryzam opuszki (nawet kostki palcow - czesto do krwi).

- czasami (ale tylko czasami) przygryzam dolna warge, i to wewnatrzna jej czesc, starajac sie zlapac zebami choc obrobine skory i rozgryzc ja.

- myje rece i to czesto. Zawsze jak cos robie musze miec czyste rece. Wydaje mi sie, ze wszystko czego dotykam jest brudne i zaraz sie czyms zaraze.

- powtarzam czynnosci. Jakie? Prawie wszystko co mozna. Nawet patrzenie. Dlaczego je powtarzam? Otoz, pewnie jak wiekszosc z Was mam natretne mysli. Dotycza one najczesciej bezpieczenstwa czlonkow rodziny, w tym rowniez mojego. Czesto sa to tez obrazy, zdarzenia, nazwiska osob, ktore same nasuwaja mi sie na mysl i z ktorymi mam niemile wspomnienia. Niestety nie potrafie kontrolowac tych mysli. Jak cos robie - wykonuje dana czynnosc - i taka zla mysl (ja to tak nazywam) pojawi sie w mojej glowie, to wykonuje (powtarzam) dana czynnosc dotad, az nie zastapie jej jakas dobra mysla.

Jak juz powtarzam czynnosc, to staram sie to robic parzysta ilosc razy, czyli 2x, 4x, 6x, lub w kombinacji 4x po 2x, lub 4x po 4x, czasami 4x po 16x co daje juz 64x! To jest naprawde meczace. Mozecie sie smiac - prosze bardzo, ale Ci, ktorzy maja ten sam problem, dobrze wiedza jak to obciaza psychike.

Wroce jeszcze na chwile do tych zlych mysli. Otoz, to jest tak, ze jezeli skoncze powtarzac dana czynnosc ze zla mysla, to to, o czym mysle stanie sie i ja bede za to odpowiedzialny. Bede mial wyrzuty sumienia, ze ja sie do tego przyczynilem. Rozumiecie mnie? Dlatego musze zastapic ta zla mysl jakas pozytywna, aby nie dopuscic do czegos strasznego, o czym myslalem. Tzn. nie myslalem, tylko te mysli same sie w glowie rodza - ja o nich nie mysle. One po prostu sie pojawiaja bez mojego udzialu.

NP. pisanie na klawiaturze sprawia mi ogromna trudnosc, poniewaz kasuje pisany tekst. Moze byc to litera lub slowo, czasami cale zdanie. Pisze je i kasuje, pisze i kasuje, i tak do momentu, az pozytywna mysl nie przyjdzie. Wyobrazeacie sobie przez co przechodzilem, gdy pisalem swoja prace dyplonowa. Nawet teraz piszac ten tekst mam problemy z wystukiwaniem na klawiaturze, bez kasowania, tego co wlasnie czytacie.

Patrzenie. Dziwne prawda? Jak mozna powtarzac patrzenie na cos? Otoz mozna i nawet z ta banalna czynnoscia (o ile mozna to nazwac czynnoscia) ja mam problem. Bywa, ze musze rzucic wzrokiem na dana rzecz kilka razy.

Prze to powtarzanie, to ja przestalem czytac gazety, ksiazki (a mam ich sporo i chcialbym je w koncu kiedys przeczytac). Nawet nie moglem po wykladzie zglebic wiedzy na temat danego zagadanieni, poniewaz nie bylem w stanie nic przeczytac. Problemem dla mnie bylo nawet glupie przekrecenie kartki na druga strone, wiec musialy mi wystarczyc tylko informacje z wykladu. Cale szczescie, ze juz jestem po studiach.

Czesto wykonuje jakies minimalne ruchy reka, noga - tzw. natrectwa ruchowe i to parzysta ilosc razy, symetrycznie (jezeli dotykam czegos z lewej strony, to to samo musze dotknac tez i z prawej strony). Sa to tez bezsensowne ruchy, nie majace zadnej logiki. NP. przy wychodzeniu z pokoju dotykam 4x drzwi lub wracam sie parzysta ilosc razy, aby przekroczyc prog pokoju.

- ukladam wszystkie (no moze nie wszystkie, ale to co moge) rzeczy na skos. Jestescie zaskoczeni? Czytalem, ze wiekszosc z Was uklada rowno, do brzegow blatow, polek. Ja natomiast ukladam rzeczy na skos i to w jednym, okreslonym kierunku. Irytuje mnie, jak cos lezy prosto. Zaraz poprawiam to na moj sposob. NP. sloik ustawie tak, azeby stojac przed nim i czytajac etykiete byc zwroconym w kierunku przeze mnie wyznaczonym. To samo tyczy sie napisow (log) na dlugopisach olowkach, ksiazkach, opakowaniach itp. Nawet monitor, skaner i caly komputer mam ustawiony na skos. Jak bym mogl, to meble tez bym tak ustawil, ale sa za ciezkie, aby je ruszyc. Doslownie wszystko co moge poprawiam tak, aby lezalo na skos. Pozniej ktos z rodziny moze to przestawic, ale jak mi bedzie przeszkadzalo proste usytuwanie danej rzeczy, to przestawiam ja spowrotem na skos. Rozumiecie? Wtajemniczeni chyba wiedza o co chodzi.

- boje sie ostrych przedmiotow, ale nie jest to lek taki, ze sie moge skaleczyc, tylko obawa, zeby ktos z domownikow sobie o te rzecz nie zrobil krzywdy. Chodzi o to, ze ja jestem przewidujacy az do bolu. Poprzez tworzenie rozmaitych scenariuszy, potrafie przewidziec okolicznosci zdarzen zwiazanych z takim a nie innycm ulozeniem danego przedmiotu (nawet np. krzesla, opakowania, butelki - doslownie czegokolwiek) - w tym przypadku ostrych rzeczy. Np. nie zostawiam nigdy lyzewczki w kubku, szklance, poniewaz nieszczesliwym zbiegiem okolicznosci ktos moglby sie potknac, przewrocic i poleciec na ta szklanke, ze wystajaca z niej lyzeczka trafilby sobie w oko. Kolejny przyklad z nozami. Nigdy nie poloze noza (lub gdy widze, ze lezy w takiej pozycji), ze jego trzonek jest poza blatem, na jakims podwyzszeniu. Od razu sprowadzam go do poziomu plaskiego, poniewaz przez niefortunny zbieg okolicznosci ktos moglby uderzyc w wystajacy kawalek trzonka, co doprowadziloby do tego, ze podskoczylby do gory i mogl ta osobe zranic w twarz lub inna czesc ciala.

Nawet problemem sa dla mnie sztuczce wsadzone w stojak (zaraz po umyciu), poniewaz przewiduje, ze ktos moze siegac po np. lyzke, a nieopatrznie wbije sobie widelec pod paznokiec lub przejedzie palcem po ostrzu noza znajdujacego sie obok tej lyzki. Wtedy robie wszystko, aby temu zapobiec i ukladam tak sztuczce w stojaku, aby nikomu nic sie nie sytalo gdy po ktorys z nich siega. To moze Wam sie wydac smieszne, ale takie nawet szczegoly nie pozwalaja mi normalnie zyc.

- powtarzanie w myslach pewnej ustalonej (zenskiej) grupy imion i nazwisk przy wykonywaniu jakiejs czynnosci.Sa to ciagle te same imiona i nazwiska, a ich kolejnosc jest przypadkowa. Nie wiem dlaczego je powtarzam. Te nazwiska i imiona maja zwiazek z moja przeszloscia i znam te osoby bardzo dobrze.

- czuje sie obserwowany. Doslowanie jakbym byl 24H na cenzurowanym. Czuje czyjs wzrok na sobie. Jest to zawsze spojrzenie tej samej osoby. Zdaje mi sie, ze ona stoi kilka metrow ode mnie i caly czas sie na mnie patrzy, ale przyzwyczailem sie juz do tego.

- jak na cos patrze to staram sie w tym dostrzegac (idealne) proporcje. Hmm, jakby Wam to wyjasnic. Czlowiek widzi perspektywicznie, ze zbiegiem do linni horyzontu. Niektore przedmioty sa na pierwszym planie inne na drugim - to normalne. Kwestia w tym, ze ja patrzac sie na rozne rzeczy, tak staram sie przesuwac glowe, aby odleglosci pomiedy pierwszym planem a pozostalymi tworzyly jakas proporcje. Musialbym zamiescic tutaj rysunek obrazujacy to natrectwo, ale osoby tym dotkniete doskonale wiedza o co mi chodzi.

- we wszystkich staram sie utrzymywac rownowage, tzn symetrie. Juz jestem zmeczony opisywaniem tych wszystkich natrectw i osoby, ktore maja ten sam problem dobrze wiedza na czym on polega, wiec oszczedze sobie opisywania tego trudnego "zjawiaska", jakim jest robienie lub ukladanie rzeczy symetrycznie.

- sprawdzam przed wyjsciem, czy urzadzenia elektryczne (i nie tylko) sa wylaczone lub (niektore) wlaczone. Wylaczone kurki od gazu, mikrofala, czajnik bezprzewodowy (najlepiej jak w nim jest troche wody, to jezeliby sie nawet wlaczyl, to i tak po zagotowaniu wody sam sie wylaczy). To glupie, ale sprawdzanie tego czasami powodowalo, ze spoznialem sie na autobus. Bywa, ze sprawdzam te rzeczy po kilka, kilkanasie lub nawet do 40x razy. Nawet wychodzac ze swojego pokoju, patrze po kilka razy na gniazdka, czy przypadkiem jakis dym sie z nich nie ulatnia, co spowodowane by bylo przepaleniem instalacji elektrycznej. Uff, to tez strasznie obciaza psychike.

- sprawdzam przed polozeniem sie spac (zawsze) czy przypadkiem jakis insekt nie dostal sie do pokoju. Komar, pajak, mucha itp. Jak znajde, to zabijam. To glupie, ale gdy nie sprawdze pokoju, to wyobrazam sobie, ze taki komar lub pajak moglby wejsc np. przez dziorke od nosa do mojego ciala. To obrzydliwe i chyba nierealne (lecz praktycznie mozliwe), ale wole sie upewnic, ze podczas gdy bede spal, jakis insekt nie zakluci mojego snu.

- pewne czynnosci takie jak mycie sie, wykonuje w okreslonym porzadku, czyli najpierw to pozniej tamto. Uwazam, ze jakbym przerwal ustalony przeze mnie porzadek i zrobil to w innej kolejnosci, to zla mysl moglaby sie urzeczywistnic, wiec nie odbiegam od przyjetego (juz dawno) porzedku rzeczy.

- nie wiem czy to natrectwo, ale jak cos robie, to puszczam sobie jedna i ta sama piosenke w kolko (kilka godzin). W zasadze, to mam takie cztery piosenki (bardzo spokojne, zagraniczne i znam ich teksty na pamiec), ktore przelatuja przez glosniki 20x, 30x, nawet do 40x. Kiedys pamietam, ze jak cos robilem (chyba pisalem prace dyplomowa), to sluchalem kilka godzin tej samej piosenki. Nie przeszkadza mi to - wrecz uspokaja.

Chyba to wszystko. Poza tym mam fobie spoleczna i agorafobie (nie podrozuje sam srodkami komunikacji miejskiej). To calkowicie zrujnowalo mi zycie. Nie mam znajomych, a tym barzdziej przyjaciol. Dawno temu zerwalem wszystkie znajomosci. Poza tym lubie samotnosc. Wracajac do fobii spolecznej, to gdy wychodze z domu, wydaje mi sie, ze wszyscy na mnie patrza i wiedza o mnie doslownie wszystko. Czuje sie wtedy jak jakas mysz otoczona przez wyglodniale koty. :)

Mam jeszcze natretne mysli dotyczace samookaleczenia lub zrobienia komus krzywdy i zaraz tworze do tych sytuacji scenariusze. Np, idac do sklepu i widzac odsoby idace z nadprzeciwka mam ochote je uderzyc i patrzec na ich reakcje, czy bedzie identyczna ze stworzonym w mojej glowie scenariuszem, czy tez zachowanie tej osoby bedzie odbiegac od tego co dla niej przewidzialem. To sa tylko mysli, wiec tak nie robie. Chyba nie jestem niebezpieczny? Wrecz uwazam, ze zawsze jestem przygotowany (poprzez te scenariusze zdarzen) na niespodziewane okolicznosci, ktore moga lecz nie musza miec miejsca w zyciu codziennym.

 

No to macie posta giganta. Pewnie niektorzy juz przysypiaja, albo tak sie usmiali, ze trudno jest im oddech zlapac :|

Czekam na Wasze opinie i komantarze.

 

Pozdrawiam.

Nerwowy.

[Nonenow]

To wyglada na porzadny ZOK... ale nie przejmuj sie. Powaznie. Najwyzej pomeczysz sie troche zanim przejdzie, jak my wszyscy. Mysle ze moze Ci pomoc swiadomosc tego ze wiele jest takich osob, a o niektorych jako umysl scisly, mogles uczyc sie na studiach. Np. Nikola Tesla - meczyl sie znacznie bardziej a mimo to pracowal i prowadzil zaawansowane badania. Moze to dla Ciebie droga? Moze powinienes zajac sie nauka?

Zaburzenia tej sfery to czesta sprawa u scislych umyslow...

 

A jesli chcesz uslyszec o naprawde hardcore'owej postaci to poczytaj o Goedlu. Ten cierpial przez cale zycie na schizofrenie paranoidalna, a nie przeszkodzilo mu to w zostaniu jednym z najwiekszych matematykow swiata. Ludzie maja gorsze problemy niz Ty (nie bagatelizujac Twoich) i zyja.

Uswiadomienie sobie tego naprawde mi pomoglo, moze i Ciebie przekona?

[Virginia]

Witaj,

 

po pierwsze, wcale mnie Twoj post nie znudzil ani nie rozsmieszyl. Masz powazny problem, dobrze ze go tak dokladnie opisales. Wydrukowalabym sobie ten post, bo to na pewno ulatwiloby prace terapeucie, gdyby go przeczytal.

 

Jedyne co wydaje mi sie rozsadne to po prostu znalezienie, osrodka leczenia nerwic, w ktorym znajdziesz fachowa pomoc i opieke.

 

Wpadles w bledene kolo i potrzebujesz specjalisty, potrzebujesz doraznej, fachowej pomocy. Moze warto by bylo pojsc do szpitala.

 

Jestem pelna podziwu dla Ciebie, ze mimo wszystko skonczyles studia! Musisz byc niesamowicie zdolny.

 

Prosze Cie w trosce o swoje wlasne dobro musisz znalezc wieksza pomoc. Moze napiszesz mi na PW z jakiego miasta jestes i moze bede mogla Ci w jakis sposob pomoc.

 

Uwierz mi Twoje zycie moze inaczej wygladac.

Pozdrawiam Cie serdecznie!!

[kochajacy]

witam cie cieplo Nerwowy

tak jak napisala Virginia konieczna jest pomoc specjalisty , w takich osrodku sa doskonali fachowcy , jestem przekonany ze wskaza ci oni zrodla twoich problemow i zapewnia opieke na najwyzszym poziomie , wiesz mysle ze im szybciej podejmiesz taka trafna decyzje tym lepiej , nie pozowol na to zeby to rozwijalo sie nadal i zeby nieustannie odbieralo ci radosc zycia ,zaslugujesz na to zeby nareszcie przerwac ten koszmar

 

Nerwowy jesli oczywiscie mialbys ochote sobie porozmawiac to bardzo serdecznie zapraszam cie na moje GG lub na PW

 

Zycze ci wszystkiego dobrego , trzymaj sie

pozdrawiam

Edytowane 10 Maja 2006 przez Gość

[iwo4]

A ja wcale nie uwazam ze psycholodzy sa dla nastolatkow... sa dla ludzi ktorzy wlasnie chca wyjsc z nerwicy!!... Nerwowy... tak jak juz wczesniej napisala Virginia i Kochajacy koniecznie poszukaj jakiegos specjalisty... na pewno uda Ci sie z tego wyjsc... to wszystko jest do wyprostowania... i pamietaj , niewazne jakie masz objawy tego wszystkiego, istotna jest tylko przyczyna, do ktorej za pomoca specjalisty uda Ci sie dotrzec!!

[Nerwowy]

Witam ponownie.

 

Serdeczne dzieki za wsparcie i slowa pelne optymizmu - "na pewno uda Ci sie z tego wyjsc".

Pomoc specjalisty z pewnoscia by mi sie przydala.

 

Zastanawia mnie to co napisal user iwo4, cytuje:

istotna jest tylko przyczyna

Hmm, nie sadze, zeby bylo jakis racjonalne wytlumaczenie tej mojej nerwicy. Ona po prostu jest, a z czego sie zrodzila, tego nie wiem i mysle, ze nawet najlepszy specjalista po wielu sesjach terapeutycznych nie bedzie w stanie jednoznacznie okreslic zrodla problemu

Obawiam sie, ze moglem urodzic sie z nerwica. I co wtedy?

 

Jezeli chodzi o leki, to wczesniej bralem Anafranil (0-0-2), lecz nic nie pomogl. Leki, ktore teraz biore, takze uwazam za malo skuteczne, poniewaz mialy mi pomoc m.in. spokojnie spac (mam koszmary senne). A tu o dziwo, jest godz. 3.30 w nocy a ja w najlepsze siedze sobie przed komputerem i jestem w trakcie pisania tego postu.

 

Virginia zasugerowala pobyt w szpitalu:

Moze warto by bylo pojsc do szpitala.

Tez sie nad tym zastanawialem. Jezeli psychiatra zadecyduje, ze powinienem znalezc sie w takim miejscu, to raczej nie wniose sprzeciwu. Tu chodzi o moje dobro, ale czy przypadkiem bedac tam nie "zaraze" sie "czyms" od innych pacjentow i krotko mowiac nie zwariuje?

Co innego oddzial leczenia nerwic. Slyszalem, ze jest cos takiego w W-wie, w szpitalu im. prof. W. Orlowskiego - Dzienny Oddzial Leczenia Zaburzen Nerwicowych i Psychosomatycznych. Najprawdopodobniej tam sie udam, po konsultacji z psychiarta (moim obecnym lub nastepnym do ktorego sie zglosze).

 

Czy ktos z Was byl na takim leczniu? Jak ono przebiegalo i czy Wam pomoglo?

 

Dzieki, pozdrawiam. Trzymajcie sie!

Nerwowy.

[iwo4]

Na pewno sa jakies przyczyny... moze nie jedna ale moglo sie na to zlozyc kilka faktow z przeszlosci... zwlaszcza z okresu dziecinstwa... z nerwica czlowiek sie nie rodzi

[dalilah]

witaj Nerwowy! Ja rowniez mam niektore objawy podobne do Twoich, u mnie ciagna sie od 7 lat, oczywiscie sa okresy kiedy sie uciszaja, sa takie kiedy atakuja ze wzmozona sila. Generalnie leki jak dla mnie sa jedynym ratunkiem, aczkolwiek nie likwiduja natrectw zupelnie. Chetnie zdecydowalabym sie na terapie grupowa (niestety w moim miescie nie ma tkaiej grupy) lub na pobyt w szpitalu (ale praca nie pozwala) tak wiec jakos egzystuje bez tego

[iwo4]

Na pewno sa jakies przyczyny... moze nie jedna ale moglo sie na to zlozyc kilka faktow z przeszlosci... zwlaszcza z okresu dziecinstwa... z nerwica czlowiek sie nie rodzi

[Virginia]

Witaj jeszcze raz,

 

na pewno nerwica nie wziela sie z powietrza. To jest choroba emocji musi miec swoje podloze. Prawda jest, ze nie leczac sie przez cale lata, pozwoliles jej sie znaczaco rozwinac. Zapytam tak a miales np koszmary w dziecinstwie?

W trakcie terapii mojego meza wyszlo, ze cale dziecinstwo mial koszmary, ze ma zasmiecona podswiadomosc, takim rzeczami ja to ze np dziadek mu powiedzial, ze patrzac w lustro zobaczy diabla. Bycie karanym przez ojca, za kazde przewiniene. Byl tez super zdolny juz w szkole podstawowej, wiec kolegow mu to nie przyspozylo. Okazalo sie tez, ze pierwszy rok zycia zaraz po urodzeniu spedzil z dala od matki, ktora studiowala, to moglo zaburzyc poczucie bezpieczenstwa u noworodka.

 

Zauwaz, ze nerwica to nie jest nigdy jedna przyczyna a kombinacja czynnikow. Mozesz byc zaskoczony jakie rzeczy potrafia wychodzic na wierzch. Widzisz teraz kiedy nie bierze on lekow, upijam go od czasu do czasu, bardzo mocno. Pozwalam mu sie rozkleic. Wtedy mowi mi wiele rzeczy, ktorych na trzezwo nigdy by mi nie powiedzial. Ja chwytam sie wszystkich mozliwych sposobow, zeby wyzdrowial, w ogole oboje zapisujemy swoje spostrzezenia, pozniej idac na rozmowe z psychologiem nie ma sie pustki w glowie.

Z pelna odpowiedzialnoscia ci powiem, ze z tego da rade wyjsc. Po prostu widze na codzien ogromny postep, obserwuje jak zycie powoli wraca do normy, jak myslenie sie naprawia.

 

Czas powiedziec temu stop.

Po prostu nie zwlekaj. Mozesz sam sie udac do takiego osrodka i szpitala i porozmawiac z kims na izbie przyjec.

Nie musi byc to szpital psychiatryczny, ale nawet jesli bedzie to nie przejmuj sie nazwa, bo tam sa rozne oddzialy i nie moga leczyc pacjetow z nerwica razem z np uzaleznionymi od alkoholu czy powaznymi chorobami.

 

Niczym sie nie zarazisz. Pobyt w szpitalu czy osrodku to nic takiego. Po prostu to by byla mocna i dorazna pomoc, ktorej moim zdaniem teraz potrzebujesz.

[mamukaroli]

W szpitalu niczym się nie zarazisz, no chyba,że w zakaźnym. Nikt się jeszcze chorobą psychiczną nie zaraził, to nie zarazki powodują, koniecznie napisz z jakiego miasta pochodzisz, moze ktoś z forumowiczów mieszka w Twojej okolicy i pomoże Ci znaleźć jakiegoś dobrego terapeutę.

A i nie martw się ,ze ktoś się będzie śmiał- tu każdy coś ma dziwnego czego jak nam się wcześniej wydawało nikt nie ma. Pozdrrawiam i życzę zdrowia.

[Minhoi]

Patrząc w ten sposób wszytsko można podciągnąć pod nerwicę natrectw!

Czy nie popadamy w absurd??

Przypomina mi się Dzień Świra, czy Miauczyński w takim razie też ma newricę natręctw????

[kolo1250]

Tak ten film był o nerwicy natręctw. Dzień Świra to wizualizacji tej choroby. Polecam wszystkim którzy się zastanawiaja czy ją mają i czym jest ta choroba.

 

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 10:41 pm ]

Nie wszystko można podciągnąć pod nerwicę natręctw czasem są to tylko przyzwyczajenia. Problem zaczyna się wtedy kiedy takie czynności przymusowe a obiektywnie nieracjonalne zaczynają zabierać więcej niż godzinę z życia w ciągu dnia.

[MaRiAnEk]

...

Edytowane 20 Sierpnia 2007 przez Gość

[nieudacznik]

Dobrze Cie rozumiem Nerwowy, mam prawie wszystko to samo, ale przyzwyczailem sie do tego i zaczalem wiekszosc rzeczy olewac, i teraz dalej mam te wszystkie natretne mysli ale nie az tak natrętne. Tak se mysle ze wolałbym powrócic do tamtego mojego stanu poniewaz teraz mam cos o wiele gorszego - mam napady lęku i co chwile drży mi głowa zwłaszcza jak o tym pomyśle, zamknąlem sie w sobie redukuje wyjscia z domu, boje sie co ludzie sobie pomysla jak mi tak głowa bedzie drżeć, mam przed tym straszny lęk.

 

Nie martw sie, z natręctw da sie wyjsc, ja to teraz staram sie olewac i widze ze jest coraz lepiej - niemam az tak natretnych mysli.

 

pozdrawiam.

[nitka]

no no niezly zestaw przeczytałam i ani na chwile nie zasnęłam....rozumiem doskonale Twoje problemy, tez mam ZOK i rozumiem jak uciazliwe są natręctwa. Terapia z psychologiem na pewno w jakims stopniu pomoze. Natrętne liczenie, powtarzanie, po porstu zajmowanie umysłu róznego rodzaju czynnościami lub myślami ma jakiś cel. Jest nim odwrócenie myśli od przykrych tematów i problemów z którymi nie chcemy się mierzyć, boimy sie ich lub sa dla nas nieprzyjemne. Ważne jest żeby znaleźć powód. Ja na przykład (moja teoria własna) nabawiałam się natręctw przez ojca alkoholika i ciągłe napięcia i kłotnie w domu. Pamiętam że kiedy działo się w domu coś niedobrego starałam sie myśleć o czymś innym, zając się czymś czym byłam w stanie, chociażby nuceniem, liczeniem przedmiotow, wystukiwaniem rytmu i koncentrowaniu się na tej czynnosci. Okazało sie, że to pomaga i przeniosło się na inne dziedziny zycia. Stało sie moim nawykiem. i zostało do dziś ;/

pozdrawiam i zyczę powodzenia!!1