Szalony indycznik

[Dalila_]

No w okręgu czy połokregu, może elipsie, z krzeseł i siedzących na nich pacjentów i terapeuty

[Doktor Indor]

11 godzin temu, Catriona napisał(a):

Stawiam, że na razie czekają aż młody skończy 18 lat (bo chyba jeszcze nie ma, a z domu nie jestem w stanie tego sprawdzić) i przy kolejnej najmniejszej akcji już go będą mogli wyrzucić, bo ustanie wobec niego obowiązek szkolny.

Poczekamy, zobaczymy

 

Tymczasem garstka offtopu z innych wątków:

  

13 godzin temu, MicMic napisał(a):

No nie lubię, ale nie zawsze tak było.

U mnie też nie. To ludzie nauczyli mnie nienawiści do ludzi.

 

8 godzin temu, Dalila_ napisał(a):

podobnie jak z tym że wszystkie tinderowki szukaj tylko seksu

Ja tego nigdzie nie napisałem.

  

7 godzin temu, mała_mi123 napisał(a):

Ciekawe co ci zrobili.

Bardzo złe rzeczy, o których nie będę pisał publicznie. Ale nic z tego, o czym piszesz.

[mała_mi123]

15 minut temu, Doktor Indor napisał(a):

 

  

Bardzo złe rzeczy, o których nie będę pisał publicznie. Ale nic z tego, o czym piszesz.

Każdy ma inną wrażliwość. Mnie wystarczy że mi ktoś kota ukradł i już odpalam się z takimi życzeniami. Bym robiła maskarę piła mechaniczną.

[Dalila_]

18 godzin temu, mała_mi123 napisał(a):

Każdy ma inną wrażliwość. Mnie wystarczy że mi ktoś kota ukradł i już odpalam się z takimi życzeniami. Bym robiła maskarę piła mechaniczną.

Ukradł ci ktoś kota/koty?

[Kiusiu]

W dniu 24.12.2025 o 19:26, Doktor Indor napisał(a):

Bo uzależnienie jest cichsze, mniej się rzuca w oczy.

Ciekawe, kiedy ludzie nauczą się nie sądzić po pozorach i nie oceniać książki po okładce.

W dniu 24.12.2025 o 19:26, Doktor Indor napisał(a):

Nie mam terapeuty/terapeutki.

Szkoda - dobrze by było, gdyby każdy człowiek miał swojego zaufanego terapeutę, do którego mógłby się zwrócić w razie kryzysu psychicznego.

Nie mówię oczywiście o tym, by każdy miał permanentną i niekończącą się psychoterapię, tylko o tym, by miał osobę, z którą mógłby ją mieć.

W dniu 24.12.2025 o 19:26, Doktor Indor napisał(a):

Nie analizuj mnie,

Nie analizuję - zadawanie pytań to jeszcze nie analizowanie.

Choć może faktycznie w pewnym momencie stałem się zbyt dociekliwy i ciekawy.

W dniu 24.12.2025 o 16:34, MicMic napisał(a):

cierpienie jest jednym z elementów, które zmuszają do jakiejś refleksji. 

Zadawanie komuś cierpienia jest kluczowym elementem utwierdzania swojej władzy nad nim. Dopóki ktoś nie cierpi, nie możesz być pewien, że jest posłuszny twojej woli, a nie woli kogoś innego (nawiązując do dialogu Winstona z O'Brienem w "Roku 1984").

W każdym razie, w momencie, gdy się cierpi, nie ma się wartościowych przemyśleń, bo złe emocje są złym doradcą i nieobiektywne. Cierpienie prowadzi do urazów i poczucia krzywdy i niesprawiedliwości - czyli tworzy ludzi żądnych odwetu i chcących sprawić, by inni cierpieli tak jak oni.

W dniu 24.12.2025 o 23:42, Catriona napisał(a):

Jak się cieszą to cieszą całymi sobą, jak złoszczą to też całymi sobą.

I m.in. to w nich uwielbiam - dziecko potrafi skakać z radości, być autentyczne i spontaniczne, podczas gdy dorośli uformowani przez swoje fałszywe "ja" uznają takie coś za nieprzystojącego dorosłym i dojrzałym.

W dniu 25.12.2025 o 00:05, Doktor Indor napisał(a):

ja tak nie miałem.

Jak miałeś 5 albo 6 lat, to też nie?

W dniu 25.12.2025 o 00:05, Doktor Indor napisał(a):

miałem z 10 lat. Jakiś pajac skakał jak małpa, bo dostał 4.

Dorośli opanowani przez swoje fałszywe "ja" w reakcji na to powiedzieliby: "I co się głupio cieszysz".

A to po prostu pierwotna, autentyczna radość i Prawdziwe Ja tego "pajaca", jak go nazwałeś. Oraz Prawdziwe Ja każdego człowieka - również tych ludzi, którzy tłumią je w sobie.

Ludzie, którzy nie potrafią się tak cieszyć, mogą zazdrościć ludziom, którzy są zdolni do takich pozytywnych emocji, nie kierują się tym, co ktoś może sobie o nich pomyśleć, i nie przejmują się tym.

 

Prawdziwe Ja jest spontaniczne.

Fałszywe Ja planuje i działa z ociąganiem.

Prawdziwe Ja jest wylewne.

Fałszywe Ja jest zamknięte w sobie.

Prawdziwe Ja jest akceptujące wobec siebie i innych.

Fałszywe Ja jest zorientowane na innych i nadmiernie się dostosowuje.

Prawdziwe Ja potrzebuje zabawy.

Fałszywe Ja unika zabawy.

Prawdziwe Ja odczuwa różne emocje, także uzasadnioną, spontaniczną, chwilową złość.

Fałszywe Ja zaprzecza lub ukrywa uczucia, w tym długotrwałą złość (urazę).

W dniu 25.12.2025 o 00:23, Doktor Indor napisał(a):

To dziecko to jest ktoś inny. Dysocjacja.

Czyli silne odcięcie się od Prawdziwego Ja.

W dniu 25.12.2025 o 00:25, Doktor Indor napisał(a):

wstydliwej przypadłości, jaką jest prącia wzwód. Jeden chłopak, który się jąkał, zauważył to i już otwierał gębę, już zaczynał się jąkać, żeby to wyjąkać, ale ja byłem szybszy i zanim zdążył dokończyć pierwsze słowo, doskoczyłem do niego i dałem mu w łeb.

1. To nie była wstydliwa przypadłość, tylko bardzo naturalna reakcja organizmu świadcząca m.in. o zdrowiu - a jeśli dałeś sobie komuś wmówić, że to coś wstydliwego, to zostałeś przez kogoś skrzywdzony. Wzwód to samo życie.

2. To, że on patrzył na okolice krocza innego ucznia, świadczyło wyłącznie o nim.

3. Danie mu w łeb rzeczywiście było nieuzasadnioną reakcją.

Uzasadnioną reakcją byłoby "No i co z tego?" na informację o wzwodzie. Na pewno każdemu uczniowi przydarzył się wzwód w klasie, i ci uczniowie niewątpliwie o tym wiedzieli. Jak komuś nigdy nie stanął, to znaczy, że ten ktoś go nie ma.

[MicMic]

5 minut temu, Kiusiu napisał(a):

Zadawanie komuś cierpienia jest kluczowym elementem utwierdzania swojej władzy nad nim. Dopóki ktoś nie cierpi, nie możesz być pewien, że jest posłuszny twojej woli, a nie woli kogoś innego (nawiązując do dialogu Winstona z O'Brienem w "Roku 1984").

W każdym razie, w momencie, gdy się cierpi, nie ma się wartościowych przemyśleń, bo złe emocje są złym doradcą i nieobiektywne. Cierpienie prowadzi do urazów i poczucia krzywdy i niesprawiedliwości - czyli tworzy ludzi żądnych odwetu i chcących sprawić, by inni cierpieli tak jak oni.

Nikt nie mówił o zadawaniu cierpienia. Nie mówimy o dominacji za pomocą sprawowania bólu. To bardzo jednostronne patrzenie na problem cierpienia. 

A z tym, że cierpiąc nie ma się wartościowych przemyśleń w ogóle się nie zgadzam. Nie ma czegoś takiego jak złe i dobre emocje, co najwyżej przyjemne i nieprzyjemne. 

Żadne emocje nie są obiektywne, co to w ogóle miałoby znaczyć? Emocje to chemia i prąd oraz ewentualnie pewne qualia, jeśli ktoś w nie wierzy. 

Cierpienie może równie dobrze prowadzić do współczucia i głębokiego zrozumienia - i takie są też moje doświadczenia - więcej współczucia dostałem od nieszczęśliwych i cierpiących niż od radosnych i zadowolonych - takie osoby często nie chcą w ogóle widzieć cierpienia na świecie, bo jest niewygodne, niemodne, w aktualnej narracji za cierpienie obwinia się osoby, które go doświadczają, bo przecież człowiek jest kowalem własnego losu etc. 

Tak więc, sprawa z cierpieniem w żaden sposób nie jest jednoznaczna. 

 

[RefleXia]

3 minuty temu, MicMic napisał(a):

Cierpienie prowadzi do urazów i poczucia krzywdy i niesprawiedliwości - czyli tworzy ludzi żądnych odwetu i chcących sprawić, by inni cierpieli tak jak oni.

Sztuka jest przejść przez piekło i nie stać się diabłem. Jest tez druga strona cierpienia. Żyjesz tak aby nie krzywdzić świadomie oraz celowo. Pragniesz rozumieć innych niż ich oceniać. Oceny wyciągane pochopnie bywają krzywdzące i są tylko suma doświadczeń i perspektywy danego człowieka niż często pełnym obrazem. A co jeśli cierpienie i samotność ukształtowało w ten sposób, że nie chcesz by inni tak cierpieli jak ty i starasz się pomagać dająca cząstkę siebie a tym samym twoje cierpienie staje się lżejsze  a czynione dobro pozwala spokojniej spać...

Łatwo zatruć swoją duszę nienawiścią co nie oznacza, że jej się nie ma. Czarna strona jednak z wyboru zostaje ukryta bo wiesz, że jej siła mogłaby wyrządzić dużo zła.