Czy to jeszcze nerwica, czy już powinnam iść do lekarza?

[robertina]

7 minut temu, Fuji napisał(a):

Co Cię interesuje? Tak ogólnie w życiu...

 

W jakim sensie? Nie mam talentu do niczego, więc materiału na hobby też nie ma. Poza tym, musiałbym się do tego hobby zmuszać, więc to i tak nie ma sensu. Wolę coś po prostu poczytać, albo obejrzeć.

[Fuji]

No i masz odpowiedź. Czytasz, oglądasz. 

A co lubisz oglądać lub czytać? 

[robertina]

3 minuty temu, Fuji napisał(a):

No i masz odpowiedź. Czytasz, oglądasz. 

A co lubisz oglądać lub czytać? 

 

Czytanie i oglądanie to nie jest hobby, każdy to robi. A i czytać teraz nie bardzo będę miała co, bo w zeszłym miesiącu zlikwidowali w mojej miejscowości bibliotekę a jechać do sąsiedniej po książkę to dla mnie równie możliwe, jak dla ciebie dostać skrzydełka. I to jeszcze z dziobkiem. Na razie czytam jeszcze raz wszystko, co mam kupione, ale mało tego jest, bo w domu nie mamy miejsca. Jak skończę, to już nie będę czytać, bo nie będzie co. Zresztą, ja i tak czytam takie niszowe i dziwne książki, że tego nawet większość wydawnictw nie wydaje. Filmy też oglądać będę mogła dopóki nie zamkną tej strony, z której je pobieram. A mogą w każdej chwili. Więc bazować na takich prozaicznych zajęciach nie mogę sobie pozwolić.

[Fuji]

Więc już wiesz co Cię interesuje skoro czytasz niszowe książki. 

Zauważ,  że widzisz problemy w pozyskaniu książek czy oglądaniu. 

Pamiętaj, że zawsze jest jakaś alternatywa. 

Nie istnieje pustka. Każdy brak momentalnie zostaje wypełniony czymś nowym. 

Nie myśl o tym

[robertina]

2 minuty temu, Fuji napisał(a):

Więc już wiesz co Cię interesuje skoro czytasz niszowe książki. 

Zauważ,  że widzisz problemy w pozyskaniu książek czy oglądaniu. 

Pamiętaj, że zawsze jest jakaś alternatywa. 

Nie istnieje pustka. Każdy brak momentalnie zostaje wypełniony czymś nowym. 

Nie myśl o tym

 

Trochę nie rozumiem. O czym mam nie myśleć? Czasem miesiącami nic nie czytałam i było okej. Nie muszę. Póki mam inne zajęcia poza scrollowaniem, jest okej.

[Fuji]

Nie myśl o problemach i utrudnieniach.

Sposób zawsze się znajdzie. 

[robertina]

5 minut temu, Fuji napisał(a):

Nie myśl o problemach i utrudnieniach.

Sposób zawsze się znajdzie. 

 

Niby skąd miałabym wziąć książki, jak nie ma biblioteki a kupić nie mogę, bo nie  mam gdzie ich trzymać? Albo filmy, jak zdejmą stronę. Korzystam póki mam.

[Fuji]

Znajdziesz inną bibliotekę.

Zakładasz, że zdejmą stronę a nie zdejmują. 

Nie wpadaj w panikę. Wszystko na spokojnie.

[robertina]

8 minut temu, Fuji napisał(a):

Znajdziesz inną bibliotekę.

Zakładasz, że zdejmą stronę a nie zdejmują. 

Nie wpadaj w panikę. Wszystko na spokojnie.

 

W mojej miejscowości nie ma już biblioteki musiałabym jechać do sąsiedniej a to jest niemożliwe przez kombinację lekooporna choroba lokomocyjna + silna emetofobia (która to jest podstawą i przyczyną mojej nerwicy). Żeby dostać się do biblioteki musiałbym wyleczyć nerwicę a na to się nie zanosi. Oddałam już kartę.

A co do stron, dwie wcześniejsze już zdjęli, ta jest przedostatnia. W końcu i ją zdejmą i zostaną same anglojęzyczne.

Edytowane 4 godziny temu przez robertina

[Fuji]

 A co myślisz o e-bookach albo audiobookach?  To jest rozwiązanie 

[Grouchy]

Godzinę temu, robertina napisał(a):

Nie mam talentu do niczego, więc materiału na hobby też nie ma

To zupełnie jak ja. Witaj w klubie. Mam słomiany zapał i po krótkiej chwili ekscytacji jakimś zajęciem staje się ono uciążliwe, nudne bądź frustrujące i porzucam.

Edytowane 4 godziny temu przez Grouchy

[robertina]

8 minut temu, Fuji napisał(a):

 A co myślisz o e-bookach albo audiobookach?  To jest rozwiązanie 

 

Mam problemy ze wzrokiem i okulista zabronił mi ekranów dłużej, niż 20 minut dziennie. I tak korzystam dłużej, ale nie czytam albo bardzo mało. Po 5 minutach takiego czytania z ekranu już by mnie bolała głowa i oczy. Nawe nie biorę e-booków pod uwagę. Ale też nie muszę czytać i nie rozumiem po co wynajdywać 20 sposobów, jak obejść brak biblioteki. Nie mogę, to nie mogę, to nie ma dla mnie znaczenia, mogę robić coś innego.

 

5 minut temu, Grouchy napisał(a):

To zupełnie jak ja. Witaj w klubie. Mam słomiany zapał i po krótkiej chwili ekscytacji jakimś zajęciem staje się ono uciążliwe, nudne bądź frustrujące i porzucam.

 

Ja ostatnio walczę ze słomianym zapałem, bo potem on mnie kosztuje tylko hejt. Mam ostatnio zasadę: chcę coś robić, daję sobie czas na zastanowienie i jeśli po 3 dniach nadal mi się chce to robić, to robię. W zasadzie nigdy mi się już nie chce.

Edytowane 4 godziny temu przez robertina

[Fuji]

Masz w pobliżu swojego miejsca zamieszkania fajne miejsca.... Coś spokojnego ?

 

[Grouchy]

Ja dorzucę się do pytania od Fuji. Masz kogoś, z kim mogłabyś robić coś fajnego? Bo w moim wypadku przyczyną porzucania zajęć i braku chęci na różnego rodzaju aktywności jest samotność, a niedawno przyszło mi odkryć, że gdy mam towarzystwo odpowiedniej osoby, to mogę robić rzeczy, które do tej pory mnie wręcz przerażały.

Edytowane 3 godziny temu przez Grouchy

[robertina]

17 minut temu, Fuji napisał(a):

Masz w pobliżu swojego miejsca zamieszkania fajne miejsca.... Coś spokojnego ?

 

 

Autostradę, cztery parkingi, ruchliwą ulicę, garaże... nie bardzo.

 

7 minut temu, Grouchy napisał(a):

Ja dorzucę się do pytania od Fuji. Masz kogoś, z kim mogłabyś robić coś fajnego? Bo w moim wypadku przyczyną porzucania zajęć i braku chęci na różnego rodzaju aktywności jest samotność, a niedawno przyszło mi odkryć, że gdy mam towarzystwo odpowiedniej osoby, to mogę robić rzeczy, które do tej pory mnie wręcz przerażały.

 

Nie mam. Ludzie mnie nie lubią, choćbym zrezygnowała całkowicie z własnych granic. Jestem miła, ale mam odczucie, że każdy, kogo dotąd poznałam, źle odczytywał moje słowa i zrażał się do mnie bazując na tej interpretacji. Nigdy z nikim się nie przyjaźniłam, za to przemoc z ich strony była na porządku dziennym. Nie mam ochoty znowu robić sobie wrogów. Mam wrażenie, że mogę ich zyskać tylko i wyłącznie przebywając w danym miejscu.

Edytowane 3 godziny temu przez robertina

[Fuji]

13 minut temu, robertina napisał(a):

 

Autostradę, cztery parkingi, ruchliwą ulicę, garaże... nie bardzo.

 

 

Nie mam. Ludzie mnie nie lubią, choćbym zrezygnowała całkowicie z własnych granic. Jestem miła, ale mam odczucie, że każdy, kogo dotąd poznałam, źle odczytywał moje słowa i zrażał się do mnie bazując na tej interpretacji. Nigdy z nikim się nie przyjaźniłam, za to przemoc z ich strony była na porządku dziennym. Nie mam ochoty znowu robić sobie wrogów. Mam wrażenie, że mogę ich zyskać tylko i wyłącznie przebywając w danym miejscu.

Czasami lepiej nie mieć.

Mniej wycierpisz. 

[robertina]

2 minuty temu, Fuji napisał(a):

Czasami lepiej nie mieć.

Mniej wycierpisz. 

 

Nie chodzi o cierpienie. Mnie to bardziej denerwuje.

[Grouchy]

2 godziny temu, robertina napisał(a):

Mam wrażenie, że mogę ich zyskać tylko i wyłącznie przebywając w danym miejscu.

Przyjaciół czy wrogów? I o jakie miejsce chodzi?

[little angel]

a poszłaś w końcu do lekarza z tymi stawami? lub umówiłaś wizytę domową? czy nie, bo nie i za miesiąc będziemy czytać to samo?

[Catriona]

50 minut temu, little angel napisał(a):

a poszłaś w końcu do lekarza z tymi stawami? lub umówiłaś wizytę domową? czy nie, bo nie i za miesiąc będziemy czytać to samo?

My od początku rejestracji robertiny na forum czytamy to samo  

[little angel]

1 minutę temu, Catriona napisał(a):

My od początku rejestracji robertiny na forum czytamy to samo  

no właśnie ciągle mam déjà vu  

[robertina]

Godzinę temu, Grouchy napisał(a):

Przyjaciół czy wrogów? I o jakie miejsce chodzi?

 

Wrogów. W jakimkolwiek miejscu. 

 

 

59 minut temu, little angel napisał(a):

a poszłaś w końcu do lekarza z tymi stawami? lub umówiłaś wizytę domową? czy nie, bo nie i za miesiąc będziemy czytać to samo?

 

Pójdę jak się skończy sezon na jelitówkę, bo teraz do przychodni przecież nie wejdę. Chociaż ostatnio jakoś mi z tym lepiej. To chyba jednak była nerwica.

[little angel]

2 minuty temu, robertina napisał(a):

Pójdę jak się skończy sezon na jelitówkę, bo teraz do przychodni przecież nie wejdę. Chociaż ostatnio jakoś mi z tym lepiej. To chyba jednak była nerwica.

no dobra, trzymam za słowo! lepiej pójść i się przekonać, że wszystko jest dobrze niż żyć z nawracającymi bólami i nie wiedzieć o jest grane, czy już za późno czy jeszcze nie...

[robertina]

16 minut temu, Catriona napisał(a):

My od początku rejestracji robertiny na forum czytamy to samo  

 

Proszę, nie znęcajcie się nade mną  Nie wyobrażacie sobie ile bym dała, żeby było lepiej, ale od 25 lat już cierpię tak samo i w zasadzie od kiedy miałam 4 lata jest tak samo, jak teraz, mimo bycia stale w terapii i farmakologii. Nie wiem, jak można robić sobie jaja z tego, że ktoś walczy z tak ogromnym bólem 24/7 przez niemal całe swoje życie i nie widzi nawet światełka w tunelu... jak ja mam według was w rok coś zmienić, kiedy nie zmieniło się u mnie nic przez 90% życia. Ja sama nic nie mogę...

 

3 minuty temu, little angel napisał(a):

no dobra, trzymam za słowo! lepiej pójść i się przekonać, że wszystko jest dobrze niż żyć z nawracającymi bólami i nie wiedzieć o jest grane, czy już za późno czy jeszcze nie...

 

Nie wiem, czemu miałoby być za późno, w moim wieku to raczej nic poważnego. Jakoś to będzie.

Edytowane 9 minut temu przez robertina

[little angel]

2 minuty temu, robertina napisał(a):

 

Proszę, nie znęcajcie się nade mną  Nie wyobrażacie sobie ile bym dała, żeby było lepiej, ale od 25 lat już cierpię tak samo i w zasadzie od kiedy miałam 4 lata jest tak samo, jak teraz, mimo bycia stale w terapii i farmakologii. Nie wiem, jak można robić sobie jaja z tego, że ktoś walczy z tak ogromnym bólem 24/7 przez niemal całe swoje życie i nie widzi nawet światełka w tunelu... jak ja mam według was w rok coś zmienić, kiedy nie zmieniło się u mnie nic przez 90% życia. Ja sama nic nie mogę...

nie znęcam się... czytam Twoje posty i widzę, ile rzeczy się powtarza, czego nie rozumiem, bo jak ktoś chce naprawdę zmiany, to poczynia jakieś kroki ku temu... jeśli od 25 lat próbujesz stawić czoła lękom samymi lekami i terapią, które jak widać nic nie dają, zamiast małymi krokami zacząć żyć normalnie, czyli wychodzić z domu, jeździć komunikacją itd., po prostu PRÓBOWAĆ, aż odruchy wymiotne miną, to za kolejne 5, 10, 15 lat nic się nie zmieni w takim trybie, trzeba się zacząć przełamywać i żyć tak jak by się chciało żyć