Zanik tożsamości

[Użytkownik2016]

 

Witam . 

Myśląc o tym całym życiu i sensie tego wszystkiego naszło mnie żeby napisać co mi dolega , może ktoś miał podobne stany , zachowania . 

Dla mnie jest to straszne i bardzo mi brakuje dawnego siebie mimo że byłem stale człowiekiem negatywnie patrzącym na ludzi i świat .

 

Ogólnie to żaden psycholog nie potrafi dojść do mojego sedna , co mi jest . 

Wiem że moja zmiana zachowania jest spowodowana "traumą" która mnie spotkała ponad dwa lata temu . 

Dla mnie traumą ze względu na okoliczności i to jak bardzo mi się życie zaczęło zmieniać na lepsze jakbym Bóg mi wyciągnął pomocną dłoń .

 

Tak jak mówiłem byłem osoba negatywnie patrząca na świat , perfekcjonista , wszystko strasznie przeżywałem , rzeczy dla innych blachę dla mnie odgrywały bardzo istotną rolę . Ogólnie mimo negatywnego patrzenia na świat , depresji , nerwicy lękowej , anhedoni , która się przewijała cały czas czułem sens swojego życia .

 

Od traumatycznej sytuacji może się to sam wydawac jakieś niemożliwe ale najpierw zacząłem ruminowac i wspominać dni przed tą sytuacją , miałem już tak kilka razy w życiu ale nic nie było tak mocne jak to . 

Z tygodnia na tydzień zacząłem się czuć coraz dziwniej , miałem ogromny lek , bo zaczely do mnie wracać demony przeszłości , problemy z którymi sobie dawniej sam poradziłem , co gorsza nigdy nie dowieżalem że mogę się czuc gorzej a z tygodnia na tydzień było coraz dziwniej i gorzej . 

Miałem tak straszne stany , np : wmawiałem sobie że mam schizofrenię i czułem że ktoś mnie obserwuje . Raz jak byłem się przejechać autem to w pewnym momencie doznałem całkowitej pustki w głowie braku myślenia , wróciłem do domu i patrzyłem się w jeden punkt z otwartymi ustami , jak jakieś warzywo za przeproszeniem . 

Z miesiąca na miesiąc stawałem się coraz bardziej tracić uczucia , emocje , swoją wartość , samego siebie , przestałem robić rzeczy które dawniej robiłem .

Ogólnie po tej sytuacji wszystkie rzeczy i słowa które mówiłem czułem jak gdybym nie robił i nie mówił ja , albo jakbym każdej rzeczy nie był pewny , tak bardzo nie czułem i do dzisiaj nie czuje prawdziwości siebie że żadne rzeczy nie dają mi satysfakcji bo nie czuje że robię to ja . 

Ta traumą jest związana z czymś co poczułem jak gdybym miał złamane serce , dużo czytałem o tym i wszystkie objawy się zgadzały .

 

Ja po prostu czułem że moje "ja" zostało ostatni raz przy tamtej sytuacji , po tym zacząłem odpowiadać na wszystko "nie wiem" .

Tak bardzo dziwnie , źle i jako "nie ja" zacząłem się czuć że jak nigdy bym nie pomyślał że mogę zacząć obstawiać jakieś mecze , to zacząłem i nie myślałem o konsekwencjach , zastanawiam się czy te dwa lata wstecz to nie początek albo rozwinięcie choroby dwubiegunowej , miałem takie wielkie wahania nastroju że w jeden dzień potrafiłem myśleć i odbierać świat i moje myśli zupełnie inaczej .

Dawniej miałem tylko depresję .

 

Aktualnie mam długi na około 140 tysięcy , powoli jakoś zaczynam odczuwać siebie nie wiem czy z powodu leków czy jakoś samozaparcia i spokojnego myślenia . Tak bardzo mi brakowało tego mojego dawnego ja , tej mojej depresji i życia w 4 ścianach że chciałem odstawić leki . Ogólnie zmieniałem z 4 razy psychiatrów i psychologów ale aktualnie muszę pozostać z tym co mam bo chce ogłosić upadłość konsumencka i żeby ją dostać muszę mieć jakieś dowody że było ze mną coś nie tak .

Mam zapisany patologiczny hazard , jakieś wahania nastroju .

 

Po prostu wiem że gdyby nie te chore stany które zaczynałem mieć te wahania nastroju i brak mojej tożsamości spojrzenia na świat na ludzi na wszystko , to nie zaczalbym grać , byłbym może w innym miejscu niż teraz . 

 

Wiem że nie jesteście od stawiania diagnozy , ale myślicie że ta sytuacjs mogła spowodować lub rozwinąć we mnie jakaś chorobę psychiczną ? 

 

Chciałbym mieć znowu tylko ta moja depresję , być zamkniętym na ludzi , mieć prace przy moim domu , wiele do życia mi nie było potrzebne , nikomu krzywdy nie robiłem , ale teraz narobiłem tyle problemów ze pierwsze co to muszę się leczyć , musi mi przejść ta upadłość , nie mam co liczyć na zmianę pracy , otoczenia , będę teraz się kisil 3 lata w jednej pracy.

 

 

 

 

 

[DEPERS]

Godzinę temu, Użytkownik2016 napisał(a):

 

Witam . 

Myśląc o tym całym życiu i sensie tego wszystkiego naszło mnie żeby napisać co mi dolega , może ktoś miał podobne stany , zachowania . 

Dla mnie jest to straszne i bardzo mi brakuje dawnego siebie mimo że byłem stale człowiekiem negatywnie patrzącym na ludzi i świat .

 

Ogólnie to żaden psycholog nie potrafi dojść do mojego sedna , co mi jest . 

Wiem że moja zmiana zachowania jest spowodowana "traumą" która mnie spotkała ponad dwa lata temu . 

Dla mnie traumą ze względu na okoliczności i to jak bardzo mi się życie zaczęło zmieniać na lepsze jakbym Bóg mi wyciągnął pomocną dłoń .

 

Tak jak mówiłem byłem osoba negatywnie patrząca na świat , perfekcjonista , wszystko strasznie przeżywałem , rzeczy dla innych blachę dla mnie odgrywały bardzo istotną rolę . Ogólnie mimo negatywnego patrzenia na świat , depresji , nerwicy lękowej , anhedoni , która się przewijała cały czas czułem sens swojego życia .

 

Od traumatycznej sytuacji może się to sam wydawac jakieś niemożliwe ale najpierw zacząłem ruminowac i wspominać dni przed tą sytuacją , miałem już tak kilka razy w życiu ale nic nie było tak mocne jak to . 

Z tygodnia na tydzień zacząłem się czuć coraz dziwniej , miałem ogromny lek , bo zaczely do mnie wracać demony przeszłości , problemy z którymi sobie dawniej sam poradziłem , co gorsza nigdy nie dowieżalem że mogę się czuc gorzej a z tygodnia na tydzień było coraz dziwniej i gorzej . 

Miałem tak straszne stany , np : wmawiałem sobie że mam schizofrenię i czułem że ktoś mnie obserwuje . Raz jak byłem się przejechać autem to w pewnym momencie doznałem całkowitej pustki w głowie braku myślenia , wróciłem do domu i patrzyłem się w jeden punkt z otwartymi ustami , jak jakieś warzywo za przeproszeniem . 

Z miesiąca na miesiąc stawałem się coraz bardziej tracić uczucia , emocje , swoją wartość , samego siebie , przestałem robić rzeczy które dawniej robiłem .

Ogólnie po tej sytuacji wszystkie rzeczy i słowa które mówiłem czułem jak gdybym nie robił i nie mówił ja , albo jakbym każdej rzeczy nie był pewny , tak bardzo nie czułem i do dzisiaj nie czuje prawdziwości siebie że żadne rzeczy nie dają mi satysfakcji bo nie czuje że robię to ja . 

Ta traumą jest związana z czymś co poczułem jak gdybym miał złamane serce , dużo czytałem o tym i wszystkie objawy się zgadzały .

 

Ja po prostu czułem że moje "ja" zostało ostatni raz przy tamtej sytuacji , po tym zacząłem odpowiadać na wszystko "nie wiem" .

Tak bardzo dziwnie , źle i jako "nie ja" zacząłem się czuć że jak nigdy bym nie pomyślał że mogę zacząć obstawiać jakieś mecze , to zacząłem i nie myślałem o konsekwencjach , zastanawiam się czy te dwa lata wstecz to nie początek albo rozwinięcie choroby dwubiegunowej , miałem takie wielkie wahania nastroju że w jeden dzień potrafiłem myśleć i odbierać świat i moje myśli zupełnie inaczej .

Dawniej miałem tylko depresję .

 

Aktualnie mam długi na około 140 tysięcy , powoli jakoś zaczynam odczuwać siebie nie wiem czy z powodu leków czy jakoś samozaparcia i spokojnego myślenia . Tak bardzo mi brakowało tego mojego dawnego ja , tej mojej depresji i życia w 4 ścianach że chciałem odstawić leki . Ogólnie zmieniałem z 4 razy psychiatrów i psychologów ale aktualnie muszę pozostać z tym co mam bo chce ogłosić upadłość konsumencka i żeby ją dostać muszę mieć jakieś dowody że było ze mną coś nie tak .

Mam zapisany patologiczny hazard , jakieś wahania nastroju .

 

Po prostu wiem że gdyby nie te chore stany które zaczynałem mieć te wahania nastroju i brak mojej tożsamości spojrzenia na świat na ludzi na wszystko , to nie zaczalbym grać , byłbym może w innym miejscu niż teraz . 

 

Wiem że nie jesteście od stawiania diagnozy , ale myślicie że ta sytuacjs mogła spowodować lub rozwinąć we mnie jakaś chorobę psychiczną ? 

 

Chciałbym mieć znowu tylko ta moja depresję , być zamkniętym na ludzi , mieć prace przy moim domu , wiele do życia mi nie było potrzebne , nikomu krzywdy nie robiłem , ale teraz narobiłem tyle problemów ze pierwsze co to muszę się leczyć , musi mi przejść ta upadłość , nie mam co liczyć na zmianę pracy , otoczenia , będę teraz się kisil 3 lata w jednej pracy.

 

 

 

 

 

Słabych masz lekarzy skoro nie potrafią wytłumaczyć co Ci jest bedąc zakochany buzowała w Twoim mózgu dopamina, po utracie jej źródełka czyli partnerki, jej poziom spadł i zacząłeś odczuwać anhedonie i bezsens, wszystko straciło kolor i blade życie straciło sens. No, ale zastanawiasz się pewnie dlaczego byłeś głupi i zacząłeś grać?  otóż hazard wywołuje przybliżone wyrzuty dopaminy co miłość, zakochanie i Twój mózg poszukując kolejnych źródeł euforycznej dopaminy, uległ właśnie grze w ramach rekompensaty za złamane serce. Zapytaj lekarza o lek działający na dopaminę

[cynthia]

Zmiany tożsamości sięgają już dziecińśtwa i na tej podstawie między innymi stwierdza się zaburzenia osobowości. To nie jest coś, co przychodzi ot tak, tylko kształci się latami. Ty, wydaje mi się, pogubiłeś się po prostu w życiu i szukasz odpowiedzi na to, kim jesteś, by czuć się kimś potrzebnym w życiu i dla siebie samego.

W dniu 24.08.2023 o 18:39, Użytkownik2016 napisał(a):

myślicie że ta sytuacjs mogła spowodować lub rozwinąć we mnie jakaś chorobę psychiczną ? 

Jak już wspomniałeś, nie jesteśmy lekarzami nie nie mamy odpowiedniej wiedzy i możliwości, by stawić ci diagnozę. Takie pytania to do psychiatry, a nie ludzi w internecie... no i nie, choroba raczej nie, prędzej jakieś zaburzenia psychiczne.