Skocz do zawartości
Nerwica.com

Ciągle płaczę


OnaW

Rekomendowane odpowiedzi

Jest mi znowu już ciągle źle. Czuję się beznadziejna we wszystkim co robię, co myślę, co czuję. Nic nie warta. Nie ważna. Gdybym tylko mogła to bym się zaszyła w domu i nie wychodziła. O to też mam do siebie pretensje. Brak jakiejkolwiek szansy na poprawę. Brak nadziei na lepsze.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

19 godzin temu, OnaW napisał:

Jest mi znowu już ciągle źle. Czuję się beznadziejna we wszystkim co robię, co myślę, co czuję. Nic nie warta. Nie ważna. Gdybym tylko mogła to bym się zaszyła w domu i nie wychodziła. O to też mam do siebie pretensje. Brak jakiejkolwiek szansy na poprawę. Brak nadziei na lepsze.

Jak się czujesz? Nie wiem czy pisałaś gdzieś, ale bierzesz leki? Byłaś u lekarza? 
Z Twoich postów mam wrażenie, że siebie nie akceptujesz, tylko nie wiem dlaczego. 
Twoje słowa dosyć dobrze opisują mój stan.. tylko wiem, nawet jeśli czasami temu zaprzeczam, że będzie lepiej. Poszłam do lekarza, wiem też skąd się wziął ten stan. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Nie biorę leków, miałam pójść do lekarza, ale nazbierało się innych wydatków, w tym miesiącu mnie też nie będzie stać na wizytę, a na wzięcie L4 i udanie się na oddział dzienny nie mogę sobie pozwolić. 

 

Masz rację, nie akceptuję siebie, ponieważ wszystko.co robię, to robię źle. Nie jestem w niczym dobra, nic sobą wartościowego nie prezentuję i nic w życiu nie osiągnęłam. Czuję, że na nic nie zasługuję i wszystko co mi się przytrafia to zawdzięczam tylko sobie, swojej głupocie i tępocie.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W dniu 6.08.2020 o 00:40, OnaW napisał:

Nie biorę leków, miałam pójść do lekarza, ale nazbierało się innych wydatków, w tym miesiącu mnie też nie będzie stać na wizytę, a na wzięcie L4 i udanie się na oddział dzienny nie mogę sobie pozwolić. 

 

Czyli rozumiem, że pracujesz. To oznacza, że nie musisz wcale iść prywatnie do lekarza tylko na NFZ. 

 

W dniu 6.08.2020 o 00:40, OnaW napisał:

 Masz rację, nie akceptuję siebie, ponieważ wszystko.co robię, to robię źle. Nie jestem w niczym dobra, nic sobą wartościowego nie prezentuję i nic w życiu nie osiągnęłam. Czuję, że na nic nie zasługuję i wszystko co mi się przytrafia to zawdzięczam tylko sobie, swojej głupocie i tępocie.

Dlaczego uważasz, że wszystko robisz źle? Poza tym, kto stwierdza co sobą reprezentujesz? Wiesz, jesteś tutaj, żyjesz, więc to też jest jakiś sukces. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Z tego co wiem, jeżeli chciałabym podjąć terapię, to bym musiała się widzieć z lekarzem kilka razy w miesiącu a na NFZ na jedną wizytę czeka się kilka miesięcy. Więc ta opcja odpada.

 

Uważam, że wszystko robię źle, ponieważ moje życie jest beznadziejne. Nie mam żadnych sukcesów na swoim koncie, gdybym coś robiła dobrze, to moje życie wyglądało by inaczej. Ja oceniam siebie jako osobę, która sobą nic wartościowego nie reprezentuje, ponieważ tak jest. Osoby wartościowe wnoszą coś wartościowego do życia swojego  i innych ludzi, a ja nie. Jestem bezużyteczna. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W dniu 12.08.2020 o 10:25, OnaW napisał:

Z tego co wiem, jeżeli chciałabym podjąć terapię, to bym musiała się widzieć z lekarzem kilka razy w miesiącu a na NFZ na jedną wizytę czeka się kilka miesięcy. Więc ta opcja odpada.

u nas wyglądało to w ten sposób, że wystarczyła 1wizyta u lekarza. Poza tym czekasz na pierwszą wizytę tak długo, kolejne są jako kontynuację leczenia. Poza tym teraz nic nie robisz, więc nawet jakbyś miała kilka miesięcy poczekać to nic nie tracisz. Czas ciągle płynie, możesz się zapisać i czekać. Jeśli wcześniej postanowisz pójść prywatnie to nic się nie stanie. 

 

Myślę, że żeby sobie pomoc powinnaś iść na terapie i zmienić myślenie o sobie. 

Nie znam Cie, ale nikt nie jest bezużyteczny. Czasami po prostu jestesmy na takim etapie życia, że nie dostrzegamy pozytywnych rzeczy. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Dziś jest kompletnie beznadziejnie. Tracę panowanie nad sobą, dużo krzyczałam, szarpałam swoje zwierzątko, później z bezradności, wyzywałam na głos samą siebie, uderzałam głową o szafkę,  jestem nienormalna. Ciągle płaczę, nikt mi przecież krzywdy nie robi, a ja się zachowuję jak człowiek niepoczytalny. Jutro dzwonię do psychiatry.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Udało się załatwić wizytę u psychiatry na wcześniej niż 4.01.21, bo "już" na 24.11.20. Jestem zmęczona, boję się, że w pracy się pogorszy, że będę mniej wydajna albo będę miała coraz większy problem z panowaniem nad sobą. Ponadto nie mogę zasnąć, bo po kuchni buszuje ogromny pająk. Zamknęłam się w sypialni, ale mimo tego mam problem z zaśnięciem.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Dziewczyno z Tobą jest naprawdę źle,autoagresja,szarpanie zwierzaka (nie rób mu krzywdy) potrzebna ci natychmiastowa wizyta u psychiatry.czy naprawdę nie masz od kogo pożyczyć tych 100 czy 150 zł?

Wałcz o siebie Ty jesteś najważniejsza.

Miałam b.podobnie i z matką i atakami złości.

Ja w chwilach furia darłam stare książki na strzępy.sprobuj wylądować złość nie krzywdząc siebie ani zwierząt.

Sama sobie nie poradzisz.ty potrzebujesz po mocy.

Spróbuj w MOPR często mają darmowych psychologów od ręki.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W dniu 24.08.2020 o 11:01, shira123 napisał:

Dziewczyno z Tobą jest naprawdę źle,autoagresja,szarpanie zwierzaka (nie rób mu krzywdy) potrzebna ci natychmiastowa wizyta u psychiatry.czy naprawdę nie masz od kogo pożyczyć tych 100 czy 150 zł?

Wałcz o siebie Ty jesteś najważniejsza.

Miałam b.podobnie i z matką i atakami złości.

Ja w chwilach furia darłam stare książki na strzępy.sprobuj wylądować złość nie krzywdząc siebie ani zwierząt.

Sama sobie nie poradzisz.ty potrzebujesz po mocy.

Spróbuj w MOPR często mają darmowych psychologów od ręki.

Nie mam od kogo pożyczyć pieniędzy. Jakoś muszę przetrwać, do tej wizyty w listopadzie, nie chcę iść do MOPRu, ponieważ boję się, że jeżeli pojawię się u takiego "kryzysowego" lekarza, to że zamkną mnie na oddziale. Byłam na takim kiedyś u koleżanki w odwiedziny. Najgorsze miejsce jakie do tej pory widziałam.

 

Zmieniło mi się teraz. Mój chłopak wyjechał na kilka dni, byłam sama w domu i nastała jakaś we mnie pustka. Taka obojętność zupełna. W sobotę pojechałam pomóc wujowi, bo jedna z pracownic nagle zrezygnowała i musiałam obsługiwać klientów. Myślałam, że to dla mnie żaden problem, dawniej jako nastolatka sobie u wujka dorabiałam, a teraz jednak stresowałam się rozmową z obcymi, wręcz momentami odczuwałam lęk.

 

Gdy partner wrócił zapanował we mnie spokój i nawet jakaś chęć do działań, ale tylko na chwilę, ponieważ dziś znowu jestem zmęczona, niewyspana i zlękniona.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W dniu 24.08.2020 o 11:15, Lilith napisał:

@OnaW spróbuj zadzwonić i z kimś porozmawiać. Wybierz któryś numer - na pewno znajdziesz coś dla siebie. Może to Ci w jakiś sposób pomoże. Możesz też znaleźć Centrum Interwencji Kryzysowej w swojej okolicy i się z nimi skontaktować.

 

Dziękuję, nosiłam się kilka razy już z zamiarem zadzwonienia, ale zabrakło odwagi, może w końcu się przekonam.

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

3 godziny temu, OnaW napisał:

Nie mam od kogo pożyczyć pieniędzy. Jakoś muszę przetrwać, do tej wizyty w listopadzie, nie chcę iść do MOPRu, ponieważ boję się, że jeżeli pojawię się u takiego "kryzysowego" lekarza, to że zamkną mnie na oddziale. Byłam na takim kiedyś u koleżanki w odwiedziny. Najgorsze miejsce jakie do tej pory widziałam.

 

bez Twojej zgody nikt Cię nie zamknie raczej, musiałabyś zagrażać swojemu życiu lub innych osób. 

 

3 godziny temu, OnaW napisał:

Dziękuję, nosiłam się kilka razy już z zamiarem zadzwonienia, ale zabrakło odwagi, może w końcu się przekonam.

Warto się przełamać i zadzwonić kiedy jest źle. Przede wszystkim dostaniesz tam wsparcie. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

@OnaW centrum informacji kryzysowej? Tam mają lekarzy/psychologów dostępnych od ręki praktycznie. A  w szpitalu Cię nikt bez Twojej zgody nie zamknie, tym bardziej jeśli sama zgłaszasz się po pomoc. Teraz wbrew pozorom o  zamknięcie kogoś bez zgody/przymusowe leczenie jest o wiele trudniej niż było kiedyś ;) 

 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Dziwnie ostatnio się czuję. Codziennie mam wahania nastrojow, raz jestem zdołowana i płaczę, a za chwilę jestem spokojna, żeby znów za moment być nieszczęśliwa. Z jednej strony chcę żeby jak najszybciej odbyła się wizyta u psychiatry a z drugiej się boję, że lekarz stwierdzi, iż nic mi nie jest i tylko się nad sobą użalam. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Wczoraj okazało się, że nie podołałam. Osoba, która była rozeznana w sprawie powiedziała mi wcześniej, że nie wiem co bym musiała zrobić żeby mi się nie udało. A jednak, spieprzyłam sprawę. Wczoraj nie mogłam znieść myśli o kolejnej porażce, a dziś jest mi to obojetne.  

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jestem sobą rozczarowana. Inaczej moje życie miało wyglądać. Gdy na to wszystko patrzę, to widzę jak każdy mój krok przybliżał mnie do coraz większego upadku. Nie napiszę, że gorzej niż teraz być nie może, ale wiem, iż gorzej niż teraz nie było. Boję się co mnie jeszcze czeka, gdy będzie gorzej. Wiem, że już wtedy nie dam rady, bo teraz jestem już na skraju kapitulacji. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Rano obudziłam się niewyspana, ale miałam na tyle siły żeby się zwlec i coś zrobić pożytecznego. Koło 13.00 motywacja spadła i od tamtej pory cały czas leżę pod kocem. Nie chcę iść jutro do pracy, rozmawiać z ludźmi, znowu udawać, że jest ok. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

21 godzin temu, Illi napisał:

Trzeba wytrwać... trzymaj się. 

Dziękuję, nic innego mi nie pozostało jak wytrwać. 

 

Muszę wyjść z łóżka, ale przez to, że boję się iść dziś do pracy, to jest to bardzo trudne. Mam przeczucie, że coś nieprzyjemnego mnie na zewnątrz spotka. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Przez około tydzień czułam spokój, czasem tylko pojawiały się na moment złe myśli. Wczoraj się zaczęło wszystko walić. Znowu przeważają negatywne przeczucia i emocje, wczoraj pokłóciłam się z chłopakiem dosłownie o nic, dziś nie poszłam do pracy. Nie śpię od 5 rano ale jeszcze ani razu nie wstałam z łóżka. 

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×