Problem z podjęciem pracy/obowiązków

[Gość Luke88]

Witam, piszę tutaj ponieważ nie wiem czy mój problem to coś z głową czy jakieś zaburzenie lub też coś innego. Chodzi o to że od paru lat boję się podjąć jakiejkolwiek pracy, pisząc że się boję to tak mi się po prostu wydaje że boję się obowiązku, boję się że coś źle zrobię i ktoś na tym straci a ja będę miał kłopoty. Obecnie mam 32 lata, w życiu przepracowałem może rok, były to różne prace. Obecnie jak szukam pracy to etap szukania w ogłoszeniach jest ok, później jak ktoś dzwoni umówić się na rozmowę też jest ok ale gdy już pada temat mojego zatrudnienia to wtedy wymyślam różne historie typu że mam jeszcze inną pracę na oku i chcę się zastanowić, oczywiście to nie jest prawda, jest to tak zwana ucieczka od decyzji. Wielu pewnie tez może napisać że jestem leniwy i że są to objawy lenistwa ale tutaj tak w połowie się zgodzę, gdy mam coś zrobić w domu lub pomóc znajomym/rodzinie to nie ma problemu że mi się nie chcę albo coś. Od 6 lat mam dziewczynę/narzeczoną i nawet to że ją poznałem nie zmieniło mojego podejścia do podjęcia pracy. Bardzo bym chciał tego, chciałbym chodzić do pracy i żeby było "normalnie" ale coś jest silniejsze ode mnie. 2 lata temu podjąłem pracę którą załatwił mi znajomy i w tej pracy już chciałem dużo wcześniej pracować, znajomemu ciągle trułem żeby mi jakoś załatwił miejsce, no i załatwił, dzień przed pójściem do pracy wpadłem w histerię, zapisałem się do psychologa i on nic nie stwierdził, przepisał jakieś psychotropy które i tak nic nie pomogły na drugi dzień, też z rana była histeria i w pracy wytrzymałem 8 godzin i już dzwoniłem do przełożonego że rezygnuje bo coś tam (kolejna ucieczka w historyjkę). Myślę że przyzwyczaiłem się do takiego luźnego życia i jak teraz to zmienić ? jak zmienić nastawienie ? nie wyobrażam sobie chodzenia codziennie do tego samego miejsca i robić to samo z tymi samymi ludźmi... przeraża mnie to nawet jak o tym myślę.

[bezniczego]

Cześć Luke. Mam ten sam problem - paniczny lęk przed pracą od zawsze. Niby wiem od czego to, jestem świadoma wielu rzeczy po przebytych psychoterapiach (omówiona przeszłość, przyczyny tego wiecznego unikania odpowiedzialności), ale nigdy nie udało mi się zapanować nad tym lękiem. Mam do tego depresję (dystymię?) od wielu lat, ale przeczuwam, że gdyby udało mi się ten aspekt życia naprostować, mój nastrój ustabilizowałby się. Dużą rolę odgrywa u mnie po prostu lęk społeczny. Po dotychczasowych doświadczeniach z pracą wiem, że nie nadaję się do pracy w grupie, dlatego szukam jakiegoś samodzielnego stanowiska. Przez ten lęk przed pracą i długotrwałe bezrobocie (z przerwami na dorywcze gównoprace) jestem bardzo wyłączona z "prawdziwego" życia. Izoluję się od znajomych, porzuciłam zainteresowania, stałam się bierna praktycznie w każdej dziedzinie swojego życia. Spróbuj psychoterapii u psychoterapeuty z certyfikatem (psycholog nie mógł przepisać Ci leków, mógł to zrobić tylko lekarz psychiatra). Ja od przyszłego tygodnia zaczynam nową terapię. Trzymaj się.

[Gość Luke88]

2 godziny temu, bezniczego napisał:

Cześć Luke. Mam ten sam problem - paniczny lęk przed pracą od zawsze. Niby wiem od czego to, jestem świadoma wielu rzeczy po przebytych psychoterapiach (omówiona przeszłość, przyczyny tego wiecznego unikania odpowiedzialności), ale nigdy nie udało mi się zapanować nad tym lękiem. Mam do tego depresję (dystymię?) od wielu lat, ale przeczuwam, że gdyby udało mi się ten aspekt życia naprostować, mój nastrój ustabilizowałby się. Dużą rolę odgrywa u mnie po prostu lęk społeczny. Po dotychczasowych doświadczeniach z pracą wiem, że nie nadaję się do pracy w grupie, dlatego szukam jakiegoś samodzielnego stanowiska. Przez ten lęk przed pracą i długotrwałe bezrobocie (z przerwami na dorywcze gównoprace) jestem bardzo wyłączona z "prawdziwego" życia. Izoluję się od znajomych, porzuciłam zainteresowania, stałam się bierna praktycznie w każdej dziedzinie swojego życia. Spróbuj psychoterapii u psychoterapeuty z certyfikatem (psycholog nie mógł przepisać Ci leków, mógł to zrobić tylko lekarz psychiatra). Ja od przyszłego tygodnia zaczynam nową terapię. Trzymaj się.

 

 

U mnie ten problem że nie mam jakiś zahamowań przed ludźmi i rozmową, nie jestem duszą towarzystwa i gadam tylko z tymi których lubię, ale nie jestem odludkiem aczkolwiek wolę spokój niż zgiełk i tłumy.

[johnn]

Cześć @Luke88,

 

Również dla mnie podjęcie pracy jest problemem. Odbyłem kilka spotkań z różnymi specjalistami. Mimo ich zachęt do podjęcia pracy odmawiam wskazując na przeszkody tj. brak pewności siebie, niska samoocenę oraz trudności w kontakcie z innymi ludźmi. Wszyscy byli obojętni. Nie wypowiedzieli ani słowa  (dosłownie) w odpowiedzi na podane przeze mnie trudności. Lęki mi nie pomagają. 

Mimo to warto sprawdzić rozmowę ze specjalistą.

 

Miłego dnia:)

Pozdrawiam

johnn

[bezniczego]

@Luke88, a jest jakaś praca, w której widziałbyś siebie jak funkcjonujesz normalnie? Tak to chyba trzeba rozkminić. Dostosować pracę pod siebie, pod swoje ułomności. Masz zawód, wykształcenie? 

[bezniczego]

@johnn, terapeuta może Cię tylko wspomóc. Całą przykrą robotę, czyli konfrontowanie się ze swoim lękiem musisz odwalić Ty. 

Edytowane 16 Stycznia 2020 przez bezniczego

[johnn]

4 godziny temu, bezniczego napisał:

@johnn, terapeuta może Cię tylko wspomóc. Całą przykrą robotę, czyli konfrontowanie się ze swoim lękiem musisz odwalić Ty. 

Zgadza się.  Zaoferowane mi wsparcie nie jest dla mnie wsparciem (to jest moja ocena). Informowałem niektórych specjalistów o tym. Niestety ponownie spotkałem się z brakiem jakiekolwiek odpowiedzi (dosłownie). Czy to jest odpowiednie zachowanie dla specjalistów?

 

Czy możesz powiedzieć jak wspiera cię twój psycholog? Mile widziane przykłady.

[Gość Luke88]

5 godzin temu, bezniczego napisał:

@Luke88, a jest jakaś praca, w której widziałbyś siebie jak funkcjonujesz normalnie? Tak to chyba trzeba rozkminić. Dostosować pracę pod siebie, pod swoje ułomności. Masz zawód, wykształcenie? 

 

No właśnie nie wiem czy jest taka praca... to jest też problem, mam srednie wykształcenie ale ukonczylem szkołe o profilu informatycznym i nawet jak musiałem chodzić na praktyki na 2 godziny dziennie przez miesiąc to był problem, a to bylo 7 lat temu...

[johnn]

1 godzinę temu, Luke88 napisał:

 

No właśnie nie wiem czy jest taka praca... to jest też problem, mam srednie wykształcenie ale ukonczylem szkołe o profilu informatycznym i nawet jak musiałem chodzić na praktyki na 2 godziny dziennie przez miesiąc to był problem, a to bylo 7 lat temu...

Proponuje naukę programowania. Przygotowania możesz rozpocząć od samodzielnej nauki w domu.  Jeżeli mieszkasz w dużym mieście to masz dość dużą szanse na staż/pracę:)

Ja obecnie rozpocząłem naukę języka Python oraz programuje grę mobilną:)

[bezniczego]

@johnn, terapeutka psychodynamiczna analizowała ze mną różne sytuacje, których doświadczyłam w pracy w przeszłości. Widać, że chciała mi pomóc, ale to trochę dla mnie było pitu pitu (przez to m.in. nie jestem zwolenniczką nurtu psychodynamicznego). Dawała też propozycje nieprzystające do mojej sytuacji np. dlaczego nie pójdzie pani do pracy w tym, co pani potrafi - tutaj odwołała się do moich umiejętności i konkretnej oferty pracy, odpowiedzialnej i stresującej. Trochę to wyglądało jakby kompletnie nie potrafiła zrozumieć tych moich lęków.

Terapeutka poznawczo-behawioralna z kolei dawała ćwiczenia do zrobienia (głównie kazała analizować swoje negatywne myśli automatyczne i zmienić je na obiektywne do danej sytuacji). Do konkretów związanych z pracą nie dotarłam, ponieważ była to terapia prywatna i piniondze się skończyły. W przyszłym tygodniu zaczynam poznawczo-behawioralną na NFZ, zobaczymy co będzie. Czuję, że będzie konkretnie i będę umierać podczas wychodzenia z mojej chujowej - ale jednak - strefy komfortu. 

Edytowane 16 Stycznia 2020 przez bezniczego

[Gość Luke88]

3 godziny temu, johnn napisał:

Proponuje naukę programowania. Przygotowania możesz rozpocząć od samodzielnej nauki w domu.  Jeżeli mieszkasz w dużym mieście to masz dość dużą szanse na staż/pracę:)

Ja obecnie rozpocząłem naukę języka Python oraz programuje grę mobilną:)

 

a możesz mi napisać na pw od czego zacząć ? bo myślałem o tym ale nie wiedziałem jak się do tego zabrać... trzeba coś inwestować ?

[Gość Luke88]

Nikt więcej się nie wypowie ?

[alone05]

2 godziny temu, Luke88 napisał:

Nikt więcej się nie wypowie ?

 

a lubisz zwierzęta? to pracuj może ze zwierzętami

[Wirginia Zachodnia]

Ja mam niepełny etat. Ciężko mi coś doradzić w twojej sytuacji, bo złotego środka jeszcze nie znalazłam. 

[Tomm1es]

Super, fajnie że nie tylko ja mam ten problem aczkolwiek może zapytam w ten sposób:
Jakie mogą być przyjemne zawody, które nie są zbytnio wygórowane apropo odporności stresu i bez większej grupy ludzi?

[johnn]

W dniu 17.01.2020 o 00:37, Luke88 napisał:

a możesz mi napisać na pw od czego zacząć ? 

Opisałem w pw.

W dniu 17.01.2020 o 00:37, Luke88 napisał:

bo myślałem o tym ale nie wiedziałem jak się do tego zabrać... trzeba coś inwestować ?

Potrzebujesz czasu, chęci, komputera oraz dostępu do internetu.  Materiały znajdziesz bezpłatnie w internecie. Przydatna jest znajomość angielskiego. To wystarczy na początek.

[Gość Luke88]

Tam ktoś pisał o zwierzętach, bardzo lubię, od urodzenia zawsze miałem coś w domu i ogólnie lubię zwierzaki (często nawet bardziej od ludzi)

 

Kiedyś interesowałem się nawet pójściem do pracy w ZOO no ale tam szukają osób po szkole ukierunkowanej na zwierzęta biologię itp.

Z pracą w Zoo wiąże się też to że to praca  fizyczna, ja jestem po wypadku samochodowym i nie mogę za dużo stać oraz chodzić bo mam później bóle.

[bezniczego]

W dniu 19.01.2020 o 00:07, Tomm1es napisał:

Super, fajnie że nie tylko ja mam ten problem aczkolwiek może zapytam w ten sposób:
Jakie mogą być przyjemne zawody, które nie są zbytnio wygórowane apropo odporności stresu i bez większej grupy ludzi?

W tym kraju nie ma pracy dla ludzi z naszym wykształceniem.

 

 

[Gość Luke88]

Kurde w sumie jestem w punkcie wyjścia ale jeden plus jest że nie jestem jedyny z takim problemem, bo już myślałem że ja jakiś odludek jestem...

[Gość Luke88]

A powiedzcie co mówicie znajomym, rodzinie gdy pytają o to czy pracujesz itp? ja mam też z tym problem i staram się coś kłamać że dorywczo czasem mam...

[Zombiczek]

Też mam z tym problem, bo ludzie nie rozumieją i od razu wiem jaka będzie reakcja na to co im powiem - temu staram się omijać ten temat, mówiąc że dużo by chcieli wiedzieć. Raz tak długo zbywałem jednych znajo, że zaczęli mieć wizję, że może jestem agentem rządowym lub płatnym mordercą...
Tak czy inaczej nie lubię kłamać, bo brzydzę się tym, wiec staram się lekko "naginać" rzeczywistość. Tworzę gry komputerowe w domowym zaciszu, nie zarabiam na tym, bo kwestie muzyki, grafik, praw autorskich. Bardziej zajęcie hobbistyczne można powiedzieć, by się czymś zająć. No to mówię, że jestem twórcą gier. A o fakcie, że na tym nie zarabiam to już nie informuję po prostu. 
Może nabazgraj coś w notatniku i mów, że jesteś pisarzem (a że żadna książka twoja jeszcze nie została wydana to inna sprawa)

[bezniczego]

Ja mówię prawdę. Większość osób przyjmuje do wiadomości, nieliczne sapią z tego powodu (i to najbardziej te, których moje bezrobocie nie powinno w ogóle obchodzić czyt. rzadko widywani znajomi).

[johnn]

3 godziny temu, Zombiczek napisał:

Tworzę gry komputerowe w domowym zaciszu, nie zarabiam na tym, bo kwestie muzyki, grafik, praw autorskich. Bardziej zajęcie hobbistyczne można powiedzieć, by się czymś zająć.

W czym tworzysz gry?:)

Gdzie można je zobaczyć?:)

 

Miłego dnia:)

Edytowane 23 Stycznia 2020 przez johnn

[Zombiczek]

16 minut temu, johnn napisał:

W czym tworzysz gry?:)

Gdzie można je zobaczyć?:)

RPG Maker 2003
Niektóre z moich gierek są na twierdzy rpgmakera. Nie chcę słać konkretnych linków, bo nie chcę robić jakiś reklam. Po wpisaniu w google "twierdza rpgmakera" - powinno wyskoczyć. Tam jest dział gry, a moja twórczość pod nickiem "Zombik".

 

Edytowane 23 Stycznia 2020 przez Zombiczek

[carlosbueno]

4 godziny temu, Luke88 napisał:

A powiedzcie co mówicie znajomym, rodzinie gdy pytają o to czy pracujesz itp? ja mam też z tym problem i staram się coś kłamać że dorywczo czasem mam...

Ja jak nie pracowałem to mówiłem że pracuje za granicą i jestem na urlopie w Polsce, no ale w przypadku osób które widzimy w miarę często i coś o nas więcej wiedzą to odpada.