Wirginia Zachodnia

Osoby po 65 roku życia będą miały problem z tymi e - receptami, jeśli nie mają telefonu komórkowego.

Sądzę, że tutaj chodzi o krytykę. Ten chłopak i wujek krytykując ciebie wpedzili cię w poczucie winy. Zdjęcie źle zrobione, trzeba zdjęcie poprawić, trzeba ciebie poprawić. Nie jesteś idealna na zdjęciu. I mam nadzieję, że coś pomogłam. Też mam takie dziwne sytuacje w życiu, że coś dzieje się w teraźniejszości,przypomina przeszłość, a nie wiem jak to zinterpretować i się tego pozbyć.

8-9 godzin. Przez ostatnie 14 lat było 10-12 godzin. Zmierzam do stabilizacji.

Też tak mam. Temat był wielokrotnie poruszany na terapii i nadal nic z tego nie wynika. Ja się boję kary za brak lojalności, za sprzeciw, za odmienne zdanie. I nie potrafię tego myślenia przeskoczyć w żaden sposób.

Zgadzam się. Ja tak mam.

W porównaniu do alkoholu i narkotyków papierosy są niedużym problemem. Moi rodzice palili, ale nie dużo. To nie była paczka dziennie. Widziałam kiedyś mieszkanie nalogowego palacza. Ściany i sufit były żółte. Jeśli chodzi o nałóg palenia to jest na to społeczne przyzwolenie. Stąd pewnie brak zrozumienia. Ja nie palę i nigdy nie paliłam. Płacze dlA mnie śmierdzą i już.

Opiniami czytelników.

Jest lepiej. Nie skupiam się na pomieszczeniu tylko na swoim wnętrzu. Nie robię z terapeuty boga, a z pomieszczenia świątyni. Terapia stała się dodatkiem do mojego życia, a nie głównym celem. Dużo czytam, biorę nareszcie odpowiednie leki. Pracuję nad sobą poza gabinetem. Nie trzymam się spódnicy terapeuty. Stawiam na samodzielność. Poruszam ważne tematy na terapii, ale większość wiedzy o sobie czerpię z książek.

Czyli nie wiadomo skąd ten przymus poruszania nogami.

Mam od kilku dni szczeniaka owczarka belgijskiego. Na razie jest łagodny i bystry.

Dla mnie to jak forma ucieczki od samotności, od życia, od ludzi. Też jakaś forma sprawowania kontroli nad życiem w każdej sekundzie. I jakiś rodzaj perfekcjonizmu. Tego sprawowania kontroli ciężko się pozbyć. Wiem po sobie. I dziękuję za wsparcie.

Zastanawiam się poważnie nad wizytą u psychiatry od chad. Trzecia terapia, a ja nadal nie panuję nad swoim nastrojem i samopoczuciem. Zglaszalam moje obawy, ale zostały zignorowane. Choruję ponad 10 lat. Nie będę pisać ile dokładnie. I jestem nadal w tym miejscu, co zaczęłam. A życie płynie.

Właśnie tego ciepła nie czułam i zrezygnowałam z tych ćwiczeń.

Shira mam pytanie. Czy ty już możesz pracować jako psycholog, czy jeszcze nie masz stosownych uprawnień ?

Też nie lubię takich wahnięć. W takich chwilach zaczynam wątpić w sens chodzenia na terapię. Jeden moment i wszystko trach. Ja się chyba wybiorę do psychiatry.