Żale niestety

[gosia17]

Czuję bezradność. Choruję przewlekle na zatoki i przez to praktycznie nie mam węchu i nie czuję smaku jedzenia, źle mi oddychać, ciągle kapie z nosa. Dostałam skierowanie do lekarza na operacje, ale młoda lekarka mnie spławiła, że operacja to zabieg inwazyjny a u mnie nie jest tak źle. A ja nie miałam siły, żeby o siebie walczyć. Chrapie, nie mogę ćwiczyć, bo zaraz się męczę, brak smaku i zapachu, chusteczki ciągle w użyciu a dodatkowo wyczuwam nieświeży oddech!, który blokuje mnie przed relacjami z ludźmi. Nie wiem, co robić brać jeszcze raz skierowanie i iść w kierunku zabiegu (żadne inne opcje nie pomogły). Mogłabym się pogodzić z niedrożnym nosem, ale ten oddech jest nie do przyjęcia. No chyba, że to nie wina zatok, na jesieni i zimą wszystko się nasila i zatoki i ten oddech i depresja i trudno mi rozstrzygnąć które wynika z którego. Próbowałam zmienić dietę. Korzystałam z medycyny niekonwencjonalnej i wyszło mi spore zagrzybienie organizmu(chyba większość ludzi tak ma w obecnych czasach a może to moje zaburzenia odżywiania i okresy bardzo złego jedzenia się do tego przyczyniły?) i nietolerancja mleka (kazeina)- nie wiem czy w ogóle wierzyć tym badaniom. Chciałabym coś zmienić w swoim życiu, żeby się choć troszkę lepiej czuć, ale nie wiem czy się da. Leczyłam te zatoki całe lato, kupowałam różne leki i robiłam różne badania i dupa. Latem miałam tyle planów a przyszła jesień i wszystko szlag trafił. Problem za problemem, zwaliło mnie to z nóg i tak sobie leżę i nie widzę żadnego ratunku.

[gosia17]

Dzięki, chcę tak zrobić, mam nadzieję, że znajdę pomału na to siły, bo psychika już dawno mi siadła