Skocz do zawartości
Nerwica.com

:(


lonelygirl28

Rekomendowane odpowiedzi

O rany, dziękuję, że ktoś się tym zainteresował. Naprawdę mi na tym zależy. Nie wiem jak to ująć, ale jakoś się postaram. Kiedyś byłam szczęśliwym, wiecznie uśmiechniętym dzieckiem. Mam starszą siostrę, z którą przez długi okres czasu nie potrafiłam się dogadać. Ale naszczęście to już za nami i się dogadujemy. Jakoś po pierwszej klasie podstawówki, moi rodzice zaczęli mnie porównywać do mojej siostry. Non stop. Ale w tedy jeszcze nie zdawałam sobie z tego sprawy. Kiedy byłam w czwartej klasie to nadal trwało, zawsze wychodziło na to że moja siostra to ideał, a ja jestem ta zła. Moja rodzina również mnie tak postrzega. Jest tak do tej pory. Od piątej klasy, już nie jestem taka radosna jak kiedyś. Jestem pesymistką. Stałam się bardzo nieśmiała i zamknięta w sobie. Czuję się słabo i źle. Nie jestem szczęśliwa. Ja naprawdę się staram, dobrze uczyć i być dobrą córką, ale ja nigdy nie będe jak moja siostra. Mam już fosyć tego, że ciągle jestem porównywana do niej. Nawet nauczyciele to robią. To okropne... Ja już nie wiem co mam robić, bo zawsze będe ta gorsza. Pomocy

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

lonelygirl28, wiesz dlaczego jesteś nieszczęśliwa i smutna? Ponieważ Twoi najbliżsi poprzez porównywanie Cię do starszej siostry skutecznie obniżyli Ci samoocenę. Zamiast porównywać Cię do samej siebie, odnosić się do Twoich standardów, oceniać Twoje sukcesy, zawsze zestawiali je z siostrą, co podcinało Ci skrzydła. Nieustannie czułaś się i czujesz niedostatecznie dobra. Masz poczucie, że nie dorastasz do ideału, jakim jawi się starsza siostra. To tym bardziej boli, gdy nieprzyjemne komentarze na swój temat słyszysz od mamy czy taty. Myślę, że warto byłoby z nimi porozmawiać o swoich uczuciach. Nie oskarżaj ich, nie atakuj. Po prostu powiedz wprost, co czujesz, stosując komunikaty Ja, np. "Przykro mi, kiedy porównujesz mnie do siostry. Jestem odrębną jednostką, kimś innym. Nigdy nie będę jak ona. Doceń to, jaka jestem. Ja też mam wiele pozytywnych cech, mimo wad". Mam nadzieję, że szczera, spokojna rozmowa z mamą czy z tatą pozwoli im zrozumieć, jak bardzo ci smutno, gdy porównują Cię do siostry. Pozdrawiam i powodzenia!

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

W 100% zgadzam się z tym co powiedziały osoby przede mną. Myślę, że najważniejsze to porozmawiać z rodzicami. Powiedz im jak się czujesz, ale nie atakuj. Spróbuj im to wytłumaczyć w taki sposób aby zrozumieli. Według mnie warto byłoby też spytać jaki jest powód takiego porównywania. Być może chcieliby abyś robiła coś identycznie jak siostra, była w czymś lepsza, a Ciebie to "nie kręci"? Jeśli by się tak okazało spróbuj może powiedzieć im w czym Ty chciałabyś być lepsza, co jest Twoją pasją, co chciałabyś robić w życiu i do czego dążyć? Po takiej rozmowie rodzice powinni zrozumieć jak się czujesz i być może zaczną Cię wspierać.

Mam nadzieję, że tak będzie :)

Powodzenia w rozmowie ;)

Udostępnij tę odpowiedź


Odnośnik do odpowiedzi
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×