Nie wiem co jest nie tak...

[owca22]

Witam wszystkich forumowiczów :)

Nie wiem czy to dobry dział ale postaram się przybliżyć wam mój problem. Otóż jestem już prawie 20 - letnim młodzieńcem i cóż, cholernie doskwiera mi samotność, nie mam stałej grupki znajomych z którymi mógłbym gdzieś wyskoczyć ani dziewczyny. Niestety zawsze tak było. Postanowiłem się jednak nie poddawać, pracować nad sobą, przełamywać swoje słabości, wychodzić poza granicę komfortu i zauważyłem poprawę, kontakty międzyludzkie zaczęły mi nieco lepiej wychodzić, nawet powiedziałbym, że zdarzało mi się zamieniać w 'duszę towarzystwa' ale co z tego, obecnie nie mam nawet z kim wyjść na piwo. Nie wiem jak już mam to rozmieć, jakąś maszkarą na pewno nie jestem, staram się myśleć pozytywnie i mam swoje zainteresowania a jakoś nie przyciągam ludzi do siebie. Może jeszcze 2 lata temu miałem wręcz fobię społeczną, z nikim nie rozmawiałem, uciekałem od ludzi, mogło być to zresztą spowodowane tym, że brałem za wzór starszego brata, który w sumie taki pozostał, na szczęście w porę się przebudziłem i zacząłem zauważać, że odstaje od swoich rówieśników czego nawet moi rodzice zdawali się nie zauważać, dla nich po prostu byłem trochę nieśmiały. Mówiąc już o moim domu i rodzinie, to wydaje się ona istnieć tylko na papierze, relacje moich rodziców nie są normalne, są małżeństwem a zachowują się jakby byli sobie obcy i jest tak od dawna, ojciec nie poświęcał mi dużo uwagi, także nigdy nie miałem takiego męskiego ideału a całość dopełnia brat ze swoimi... nietypowymi zachowaniami. Nie ma tu mowy o pojęciu ciepła i bliskości rodzinnej. Oczywiście wierzę w to, że rodzice mnie kochają, zwłaszcza matka ale nie zostały mi wpojone żadne normy zachowań, które mogłyby mi pomóc w kontaktach z ludźmi, może zabrzmi to komicznie ale staram się doskonalić stosując się do wskazówek jakie znajdę w internecie lub poprzez obserwacje rówieśników, tak jakbym sam się musiał wychowywać na nowo. Niestety muszę przyznać, że wstydzę się swojej rodziny a w domu czasami czuję się jak w wariatkowie jednak zauważam, że coś tu jest nie halo i widzę jak nie powinna wyglądać rodzina. Dodam, że jestem z małej miejscowości więc dużych możliwości tu nie mam. W okresie szkolnym byłem takim popychadłem, ciągle zaczepianym i prześladowanym, często bałem się iść do szkoły, praktycznie nie wychodziłem z domu i uciekałem od rzeczywistości poprzez gierki na komputerze. Moje prześladowania mogły być spowodowane tym, że byłem cichy i izolowałem się od innych oraz częściowo tym jaką renomę wcześniej wyrobił sobie mój brat i jego zachowania przez co dokuczali jemu a potem także i mnie. Może za dużo zwalam tu na rodzinę ale nic przecież nie dzieje się bez przyczyny a środowisko w jakim się wychowaliśmy na pewno ma duży wpływ na nasze późniejsze życie. W liceum izolowałem się od samego początku, ciężko było mi komukolwiek zaufać, myślałem, że każdy ma wobec mnie złe zamiary - wtedy cierpiałem na depresję, miewałem myśli samobójcze, czułem się do niczego ciągle porównując się z innymi rówieśnikami, którzy mieli zdecydowanie więcej wrażeń w życiu ode mnie, kiedy ja siedziałem w domu i użalałem się nad sobą, dopiero w 3 klasie coś ruszyło i miałem grupkę bliższych mi osób, jednak to się rozpadło. Poszedłem na studia, wtedy się poprawiło, miałem znajomych z którymi chodziliśmy po klubach itp, jednak teraz albo im się odechciało albo nie chcą mojego towarzystwa. Wielokrotnie próbowałem inicjować jakieś spotkanie, żebyśmy coś razem porobili i zazwyczaj mnie olewali. Czasy mojej fobii społecznej zdecydowanie przeminęły, nie boję się kontaktu z ludźmi tylko miewam tak, że czasem bywam pewny siebie, czasem nie. Potrafię nawet porozmawiać z obcą osobą ale nie robię tego zbyt często bo nie chce być uznany za desperata, który na siłę szuka towarzystwa. Właściwie moje obecne umiejętności społeczne są jakby wyuczone ale z niektórymi naprawdę fajnie się dogaduje, szybko zacieram dystans emocjonalny zwłaszcza, gdy łączy nas pasja jaką jest airsoft. Poza tym nigdy nie miałem dziewczyny i tak, jestem cholernym prawiczkiem i wiem, że może tak nie powinno być ale czuję się z tym źle. Brakuje mi kobiecej bliskości ale nie wiem już jak się za to zabrać i co robię nie tak. Ciągle bywam trochę podenerwowany kiedy rozmawiam z dziewczyną, która mi się podoba ale mimo to chyba jest ok bo udawało mi się je rozśmieszyć itp. (chyba, że chichotały z czegoś co mam na głowie...) jednak nie znalazłem ani partnerki ani przyjaciółki z którą jakoś spędzałbym czas. W ogóle mam sprzeczne informacje, jedni mówią bądź sobą i zajmij się sobą, dziewczyna się sama znajdzie a inni, żeby być bezpośrednim, zagadywać itp, podczas, gdy gdzie indziej czytam, że może to być oznaka desperacji. Niedawno miałem masakrycznie niskie poczucie własnej wartości a teraz jak się zastanowię to nie mam sobie nic do zarzucenia a jednak ciągle wydaje mi się, że odpycham jakoś od siebie ludzi. Gdy nie ma się ani grupki przyjaciół, którzy chętnie wychodzą z domu lub dziewczyny to na dłuższą metę ciężko fajnie sobie zorganizować czas i nie ma takiej frajdy, że chociażby jest ktoś z kim możnaby wymienić wrażenia po obejrzanym filmie czy cokolwiek. Staram się unikać negatywnych myśli ale czasami wydaje mi się, że mam naprawdę przerąbane i nigdy nie osiągne szczęścia na, które każdy zasługuje. Są wakacje, staram się szukać pracy na sezon no ale co z wolnym czasem, niby wakacje, wszyscy tak się tym jarają a dla mnie bywa to najbardziej samotny czas w roku i to mnie dobija. Trochę się rozpisałem... Może po samym moim stylu pisania zauważycie, że coś ze mną nie tak hehe, w sumie nie chce tak bardzo wsparcia i pocieszenia ale jakiejś rady co mam ze sobą zrobić i co jest nie tak. Jestem zmotywowany i napewno nie będe siedział na dupie i odrzucał dobrych propozycji, żeby się dalej nad sobą użalać ;d

 

Pozdrawiam

owca22

[Gość]

owca22, tak Ciebie czytam i nie dostrzegam z Twojego postu ze cos z Toba nie tak. Wg mnie jestes calkiem normalny, a to ze nie masz dziewczyny, to znajdziesz...Na pewno trzeba wychodzic do ludzi, czasami dostaniesz w kosc, czasami zapoznasz blizszych znajomych, czasami znajomosci urwa się, ale takie zycie. A z tymi znajomymi od airsoftu (a co to jest) nie mozesz isc na piwo?

[Stracona100]

No właśnie owca22, zgadzam się z agusiaww - nie widzę nic szczególnie dziwnego w Twojej wypowiedzi i myślę, że jesteś ok. Może faktycznie nico mniej śmiały niż inni, ale to żadna wada, nie wszystkie kobiety lubią pyszałkowatych macho. Jesteś młody i masz mnóstwo czasu na znalezienie odpowiedniej partnerki. Nie chowaj się tylko w domu, wychodź gdziekolwiek między ludzi. Może znajdź jakieś nowe hobby przy którym ludzie się spotykają, wyjeżdżaj na imprezy masowe, koncerty itp. Powodzenia

[Bonifacy]

Poruchaj to ci przejdzie

[Gość]

Mówisz z własnego doświadczenia czy z odmętów chorej wyobraźni?

[owca22]

Dzięki za rady ale w sumie idąc gdzieś sam na jakąś imprezę masową mógłbym się czuć jakoś dziwnie, wiadomo z kimś zawsze raźniej ale trzeba kiedyś spróbować . Co do tego airsoftu, to gra zespołowa trochę jak paintball i co do kumpli z tego środowiska to raczej mają swoich znajomych z którymi robią inne rzeczy, imprezują czy cokolwiek... nie wiem czy jakichś prób inicjatywy z mojej strony nie uznaliby za desperacje, że 'o, ten to na siłe chce mieć kolegów' i tylko się ode mnie dystansowali. W ogóle o tyle jestem dziwny, że strasznie analizuje moje kontakty z innymi, czasami nie wiem jak czuć się naturalnie i działać spontanicznie.

[Neurotica_Lostica]

Problem z odpowiedzią na Twój post polega na tym, że szczerze mówiąc, nikt Ci nie powie, co masz ze sobą zrobić... znaczy tak, możesz pytać o radę, ale prędzej czy później się od tego zdystansujesz i będziesz robić wymówki... Spróbuj sam znaleźć pomysł na osiągnięcie Twojego celu, jasne, możesz się inspirować radami i działaniami innych ludzi, ale wysil trochę szarych komórek... żebyś wiedział i czuł, że robisz to co chcesz, czego pragniesz, a nie, bo ktoś tak powiedział - a potem jak nie osiągniesz efektów, to będziesz niezadowolony i szukał pomocy u jeszcze innych ludzi...

 

Szczęście na które zasługujesz...? A czy Ty chociaż masz jakieś pojęcie na temat tego, jak wygląda Twoje szczęście? Poza tym problem z tym jest taki, że szczęście, to stan umysłu - a nie osiągania kolejnych celów... Poza tym piszesz, że samotność Cię dobija - dlaczego? Przecież kiedy jesteś sam, nikt Ci nie zawraca głowy i możesz się zająć czymkolwiek chcesz - choćby jakąś nową pasją... zamiast siedzieć i się użalać, polecam nowe pasje oraz pracę nad swoim własnym sposobem myślenia oraz panowania nad negatywnymi myślami. Zacznij po prostu żyć, cieszyć się - zaakceptuj przeszłość i idź do przodu!

 

Dlaczego czujesz się źle, nie mając zbyt wielu znajomych/dziewczyny/seksu? Bo co, po społeczeństwo wymaga czegoś takiego? Bo zaruchanie i paczka dobrych kumpli, z którymi możesz cokolwiek robić, jest swego rodzaju prestiżem? Bo jak ktoś Cię zaakceptuje, to poczujesz się lepiej? Zamiast się martwić, że nie masz żadnej z tych rzeczy, lepiej zastanów się DLACZEGO ich brak tak bardzo Cię dobija, bo inaczej Twój problem będzie powracał i męczył, a szczęśliwy wcale nie będziesz.

 

I ostatnie - czemu się nas pytasz, czy jesteś normalny? Potrzebujesz zapewnienia z zewnątrz, akceptacji, żeby lepiej się poczuć? Zazwyczaj rozumiem takie pytania, ale w tym przypadku mam wrażenie, jakby to był wielki krzyk "ja siebie nie lubię, więc szukam kogoś, kto udowodni, że można mnie lubić". Tyle, że to tak nie działa...

[Gość]

Dlaczego czujesz się źle, nie mając zbyt wielu znajomych/dziewczyny/seksu? Bo co, po społeczeństwo wymaga czegoś takiego? Bo zaruchanie i paczka dobrych kumpli, z którymi możesz cokolwiek robić, jest swego rodzaju prestiżem?

To było chamskie , chyba się polubimy Seks daje dużo radości i znacząco poprawia nastrój i samoocenę, znajomi powodują, że ma się z kim porozmawiać, spotkać, spędzić czas w dobrym towarzystwie. To są oczywiste oczywistości

[owca22]

Dobra, wcześniej wspomniałem, że unikam użalania się nad sobą, staram się myśleć o czymkolwiek innym a poza tym tak, robienie sobie wymówek itp. jest normalne, żeby być w tej bezpiecznej strefie ale ja o tym wiem i od dłuższego czasu staram się to pokonać. W sumie z tą akceptacją z zewnątrz może być coś na rzeczy, podświadomości nie pokonam ;p. Dzięki Neurotica_Lostica, Twój post daje trochę do myślenia

[NN4V]

...idąc gdzieś sam na jakąś imprezę masową mógłbym się czuć jakoś dziwnie....

Znaczy konkretnie jak?

Po co chodzi się na takie imprezy? (Dlaczego Ty chcesz iść?)

W wariancie gdy się ma dziewczynę, albo nie?

 

....o do kumpli z tego środowiska to raczej mają swoich znajomych z którymi robią inne rzeczy, imprezują czy cokolwiek...

Zazwyczaj robią z nimi inne rzeczy podczas imprezowania.

Czasem nawet dochodzi do cokolwiek...

 

...nie wiem czy jakichś prób inicjatywy z mojej strony nie uznaliby za desperacje, ...

Nie wiem, czy jest dla Ciebie korzystne, że Cię obchodzi, co oni uznają.

Mnie by waliło.

 

...W ogóle o tyle jestem dziwny, że strasznie analizuje moje kontakty z innymi, ...

Zgadza się - może brakuje Ci wkręcających zajęć.

[Gość]

owca22 napisał(a):

...W ogóle o tyle jestem dziwny, że strasznie analizuje moje kontakty z innymi, ...

 

Zgadza się - może brakuje Ci wkręcających zajęć.

to je prawda

[NN4V]

Chyba zmienię sobie nick na koza8901...

[owca22]

Szukanie sobie zajęcia czy hobby jeśli mamy do dyspozycji tylko swoją osobę jest trudniejsze, przecież mając kogokolwiek chętnego można chociaż pograć w bilard czy cokolwiek, sam sobie nie pogram. Właściwie to muszę przyznać, jak sobie przeanalizuje parę rzeczy to wychodzi na to, że najlepiej czułem się będąc zewnętrznie akceptowany i doceniony, a więc muszę dążyć do takiego stanu rzeczy, żeby mieć gdzieś co inni o mnie myślą ale jak dojść do takiego stanu i czy w skrajności to nie podpada pod bycie jakimś socjopatą? Tak czy inaczej, w tym temacie powiedziałem co mi leży na sercu i o czym z nikim nie mogę pogadać także trochę mi ulzyło ;p

[Gość]

Mnie z fobii społecznej leczy kompleks witamin z grupy B, ale dla niektórych brzmi to szarlatańsko

[owca22]

Dobrze, tylko, że ja nie cierpię na fobie społeczną. ;p

[Gość]

Chyba zmienię sobie nick na koza8901...

zmien nick na wieczny frustrat mimo panny hahaha.

[Gość]

owca22, widzisz na przykladzie wyzej faceta, ma panne a wiecznie frustracje na forum. To nie towarzystwo, czy panna nas kształtuje ale sami my :)