Potrzebuje rady!

[brid]

Witam drodzy użytkownicy forum.

Kiedyś już tu byłem, niestety wróciłem, więc nie jest dobrze.

Potrzebuje od Was rady. Mam problemu ze stabilizacją nastroju i w uczestniczeniu w życiu społecznym. Kiedyś brałem spamilan i anafranil przez rok, chyba w dość małych dawkach, ale sam z tego zrezygnowałem.

Teraz kiedy rzuciłem pracę (5 miesięcy temu, w poprawczaku na nocną zmianę, prawie przez 3 lata), nie potrafię się ogarnąć, ruszyć do ludzi, znaleźć jakąś inną pracę. Mam kompletny odrzut od ludzi, nie chce mi się z nimi gadać ani przebywać. Nic mi się nie chcę i nie mogę ruszyć z miejsca.

Moje pytanie, czy pakować się w jakieś psychotropy? Zanim bym się umówił na wizytę i tak pewnie ponad miesiąc czas trzeba czekać. Z jednej strony boję się otępienia lekami, a z drugiej no nie umiem się ogarnąć, przebywanie z ludźmi sprawia mi dużą trudność, a przecież trzeba jakoś żyć i uczestniczyć w społeczeństwie. Może akurat to mi pomoże, na start a później odstawie.. Uczestniczyłem w terapiach, ale to nie wiele mi pomogło. Bez leków pewnie jakoś też bym dał radę, ale będzie to życie na poziomie wegetacji, a mam 28 lat, coś już trzeba ze swoim życiem robić na poważnie.

[Dusiorek]

Odnoszę wrażenie, że sam już dobrze wiesz co zrobić Zauważ że w tym co napisałeś sam siebie przekonujesz do leków argumentując że i tak trzeba poczekać, że i tak odstawisz i to tylko na start, i że i tak musisz je brać bo zegar tyka. Cóż więc można powiedzieć, skoro w zasadzie oczekujesz tylko zezwolenia ?

 

Skoro leki wcześniej brałeś tylko rok i sam odstawiłeś nie bałabym się u Ciebie przesady, ale na pytanie czy to aby na pewno jest konieczne już Ci nie odpowiem. Za Tobą spora zmiana w życiu - rzucenie pracy, w dodatku takiej, która zmieniła Twój tryb życia. To normalne, że czujesz się zdezorientowany i potrzebujesz czasu, by wrócić do społecznego życia.

 

Jeśli nie jesteś pewien, jak się zachować, zapisz się, pójdź do psychiatry i porozmawiaj z nim o swoich wątpliwościach. On mając wgląd do Twojej dokumentacji medycznej, lepiej Ci powie, co jest dla Ciebie dobre i czy potrzebujesz wsparcia, czy powinieneś dać sobie rade bez. W miedzyczasie oczekiwania na wizytę sam próbuj. Może to akurat ten czas, który pozwoli Ci sie pozbierać?

[brid]

Dusiorek, Dzięki za zainteresowanie i odpowiedź :)

Chyba dobrze trafiłaś z tym oczekiwaniem na zezwolenie. Ja 28 lat, stary chłop, a w środku dziecko czekające na pozwolenie. No ale muszę to jakoś ogarnąć.

Czyto ten czas który pozwoli mi się pozbierać ? gdyby to było 1 miesiąc, 2, góra 3 to może. Ale to już za długo trwa, a czym większa bezczynność, tym gorzej.

[Dusiorek]

Nieważny wiek, czasem po prostu sie nie wie co zrobić po to są takie fora

 

Tylko nikt z forum nie weźmie na siebie odpowiedzialności za pokierowanie Cię, szczególnie jeśli chodzi o leki. Dlatego warto pogadać z psychiatrą jak się wahasz i masz wątpliwości i tyle. A my Cię wesprzemy po prostu duchowo

[zapominalska]

Mi się wydaje, że leki są taką trochę łatwizną. Oczywiście są pomocne ale moim zdaniem każdy powinien dążyć do tego by z problemów wyjść samemu tzn, przeanalizować to wszystko z terapeutą i zmienić swoje myślenia, w tym tkwi przyczyna.