Mój problem[nie mam pojęcia jak to nazwać]

[cegła]

Ok.A więc ponieważ jestem pierwszy raz na forum to się przywitam.

Cześc mam na imię ...(nieważne kogo to z resztą obchodzi) chodzę do pierwszej klasy gimbazy...

problem w tym jest że:

1. Moi rodzice rozwiedli się jakieś 3lata temu...(nie rozpaczam, pochodzę z dobrej rodziny[normalnej]za ojcem jakoś specjalnie nie przepadałem, i dalej jego i jego nowej żony nie trawię.moja mama wysłała mnie do psychologa w tej sprawie niby nic nie wykazało, może byłem za młody.(?))

2.Kiepsko się uczę (2/3/4)(teraz mam nawet 4 jedynki z matmy) własnie to chyba mnie najbardziej dobija. Wszyscy nauczyciele mówią że jestem jednym z najinteligentniejszych dzieci w klasie, tak samo mówią pedagodzy,psycholodzy.

3. i jeszcze kilka innych rzeczy o których tu niema sensu za bardzo pisać.

 

I kiedy np. pod prysznicem zaczynam myśleć o tym wszystkim nie widzę niczego... nie widzę swojej przyszłości, niczego... brak pomysłów,perspektyw.

Najgorsze (i to zaczynam bać się sam siebie) czasami nawet o wtargnięciu...ehhhh... Powstrzymuje(nie dodaje siły nie przygnębia ale porostu powstrzymuje nawet od myślenia) mnie wspomnienie z pogrzebu mojego o 3albo4 lata starszego kolegi, który wtargną na własne życie. płaczący znajomi,RODZINA...ehhhh... Albo to jest chwilowe przygnębienia albo coś jest ze mną nie tak...

Jeszcze dodam że coś takiego mam od 5/6 klasa podstawówki.

Mam kolegów, przyjaciół niczego mi nie brakuje. mam iPhona,ipada mega kompa. większego to dla mnie znaczenia nie ma. i odrazu piszę że nie jestem rozpieszczony!!! Na wszystko zawsze sam zbieałem

Jestem no cóż (trzeba to powiedzieć)gruby... jest to dla mnie również jakimś przybiciem... Mam nadzieję że mi coś mądrego i słusznego poradzicie...

Pozdrawiam Łukasz

[aguskaguska]

A co to są te rzeczy "o których nie ma sensu pisać"? Jeżeli nie chcesz odpowiadać to nie musisz, po prostu mam wrażenie że zasugerowałeś, że powinnam o to zapytać. Psychologiem ani psychiatrą nie jestem więc do stawiania diagnoz się nie nadaję, ale ja bym powiedziała że to jest właśnie depresja.

[Lux24]

cegła, nie ignoruję Twojego problemu i nie bagatelizuję go, ale piszesz o braku pomysłów, perspektyw. Takie myśli ludzie mają, kiedy trzeba wybrać liceum, studia i potem jakoś pokierować sobą w życiu. Ty jesteś w pierwszej klasie gimnazjum, więc nawet jeśli jesteś bardziej inteligentny i dojrzały niż rówieśnicy, nie musisz się o takie sprawy martwić. Póki co masz tylko skończyć gimnazjum, bo bez tego ani rusz.

 

Nie lubisz nowej żony ojca, ale mieszkasz z mamą? I rozumiem, że tak źle czułeś się przez rozwodem rodziców? Czy dopiero po?

 

Co do otyłości, ten problem akurat można rozwiązać, choć trzeba dużo silnej woli.