Całkowity brak siły, mimo ochoty...

[Kaka]

Chodze po ulicy czy w domu jestem to uśmiecham się, a gdy nikt nie widzi uśmiech znika, pojawiają się też łzy. W duszy mam tyle bólu który sama już nie wiem skąd się wziął. A pomimo że staram sie uśmiechać - udawać że jest dobrze to nie zawsze mnie wychodzi i tak też było dziś , chyba staje sie a moze juz jestem nie dozniesienia. W domu tego chyba jeszcze nie zauwazaja ale mój luby widzi że coś znowu nie tak i że to już troche długo trwa. I jedno z najgorszych rzeczy dopytuje co sie stało a ja nie wiem co mam mu odpowiedziec...wkoncu jest mnie smutno jest mnie źle z powodu mnie nie znanego natomiast on tego nie rozumie że nie znam powodu mojego stanu . Chce żebym znalazła ten powód i mu go podała a najlepiej żeby wróciła ta osoba jaką byłam wcześniej. Ale jak ja mam to zrobić? jak staram się coś zmienić to znowu sie psuje i mam kolejne przeświadczenie że moja życie jest nic nie warte (

[Yantar]

Moze tu jest wlasnie odpowiedz, lek pozwolil ci wyjsc do ludzi i zapanowac nad fobia. I to jest moim zdaniem koniec mozliwosci leku. Pozniej reszta zalezy od danego czlowieka, spotkanych ludzi i przyslowiowego lutu szczescia. To dosc wazne, zeby w tym czasie jakos spozytkowac energie, ktora sie uda w koncu czlowiekowi zgromadzic (i chyba w takich wlasnie chwilach mowimy sobie "czlowieku zrob cos z soba"). Inaczej sie ta energia rozproszy i cofamy sie krok w tyl (czyli lapiemy dolka). Przynajmniej takie jest moje zdanie.

[Mandragorka]

Witaj ! Kaka ja mam podobny problem i mam wrarzenie ze jestem z nim sama chociaz otaczaja mnie ludzie... podobnie jak Ty na codzien jak ide na uczelnie np staram sie byc usmiechnieta i pozytywnie nastawiona w stosunku do innych jak i do moich kolezanek ale tak naprawde w glebi serca czuje potworny bol , lek i pustke i dziwne uczucie ze to widac po mnie . Moja kolezanka nie bede pisala przyjaciolka bo jakos nie potrafie dostosowac sie do tego slowa ... powiedziala mi kiedys ze moge smialo jej o wszystkim mowic i ze moge na nia liczyc ale ja mam wrarzenie ze to tylko slowa i ze ona nic nie rozumie , mojego stanu . Czesto nawet mi samej jest trudno wytłumaczyc ten niesamowity spadek checi zycia wiec trudno mi o tym rozmawiac z innymi . Zapisalam sie na psychoterapie ale ostatnio 2 razy nie poszlam bo nawet nie chcialo mi sie zwlec z łózka nie mialam na nic sily ... nie wiem jak to dalej bedzie ale poki mam przeblyski pozytywnego myslenia jakos to wszystko sie toczy , mam tez nadzieje ze ktos mi wreszcie pomoze uporac sie z tą beznadziejnoscia dlatego postanowilam wejsc na to forum...buziaczki

[Wiedźma1526916668]

Czytam ten temat i doszłam do wniosku, że łatwo się mówi "znajdź trochę siły", albo "zmuś się" . Tak naprawdę to jest praktycznie niewykonalne (przynajmniej w moim przypadku). Mimo, iż bardzo chcę coś zrobić i już ostatnimi resztkami sił zmuszę się do wstania z łóżka to po zrobieniu kroku, dwóch opadam na nie spowrotem całkowicie bezsilna - a ja naprawdę bardzo chcę, ale nie dam rady .

[swanki]

witam ja sie z tym problemem borykam 2 lata i nic nie pomaga byłem u lekarza ,a on mnie igoruje jak mu o tym mówie mówi ze za mało ruchu. moim zdaniem powinny być zorbione jakieś badania gentyczne w tym celu oczywiście napewno jak znajdą geny za to odpowedzialne to sprotowcy będą z tego kożystać co do prowadzi do nierównej walki sportowej i peparatu zmiejszającego zmęczenie.

[ARTmen]

takie gderanie:(weż się w garść, jesteś leniwy, tylko leżysz i nic nie robisz.) nic nie pomaga tylko pogarsza moją depresję.Myślą że nie chcę żyć normalnie? Co dzień walczę żeby wstać z łużka i zrobić cokolwiek! Ile do tego trzeba siły! Dobrze że znalazłem to forum. Wiem że nie jestem już sam.

[Kejti]

ja dzisiaj wstałam po 11; ale obudzilam sie juz po 9, ale ja mam tak, ze wole uciekac w oniryzmy. Kiedys od snu i lepszego swiata w snach uzaleznilam sie tak bardzo, ze stalam chyba 28h na dobe, serio; wstawalam do szkoly jak musialam a pozniej zaraz do lozka. Teraz jest juz lepiej, czasem robie sobie plan dnia, jest czas na sniadanie, na pojscie na plywalnie... tzn teraz jak biore leki to umiem sie wywiazac z takiego planu chociaz w 50% ale doskonale rozumiem taka niemoc. Nie jestes sam ARTman! Nie jestes!