zaburzenia osobowości (cz.II)

[*Monika*]

Michuj, To nie psychoterapia, tu w tym wątku. Wymieniamy sie poglądami i w ten sposób będąc tu, mamy namiastkę przedłużenia naszych sesji.

Nie słyszałeś ,ze w terapii bywa tak,że nastrój często się pogarsza? To nie spotkania z ciocią Józią przy kawie, chichy i śmiech na sali.

MOżesz tu dołączyć.

Co miałeś na myśli mówiąc,ze nasz nastrój się pogarsza? Chcesz powiedzieć,że terapia nie ma sensu? Jest osobny wątek, o terapii, która nie działa.

Czytając wasz wątek odnoszę wrażenie, że te sesje są bez efektu. Co więcej, psychoterapeuci wyciągając z was coraz więcej ''brudów'' powodują pogorszenie nastroju po przez wydobywanie problemów, z którymi jakoś udało się uporać. Myślę, że spotkanie z ciocią Józią by przyniosło podobny efekt, ale bez takich efektów ubocznych jak psychoterapia

 

 

Michuj......nie drażnij mnie proszę!

Chodzisz na terapię?

Z tego co piszesz, domyślam się ,że nie.

Więc nie chcałabym wdawac się w polemikę.

[Korba]

Ja dziękuje za takie emocje. Całe szczęście dzięki lekom, nie mam z nimi problemu.

 

Bardzo się cieszymy.

Chcesz nas jeszcze troszkę podołować?

[Gość]

Nie chodzę na terapię ale miałem podejścia. Poza tym jestem zajebiscie wkurwiony dzisiejszym dniem i zestresowanym kolejnymi, więc jestem trochę drażliwy.

[Gość]

Michuj, oj, uwierz, nie jesteś tak drażliwy jak ja, od kilku dni..

 

teraz nawet mnie to bawi - jak mi przeszedł ból, przynajmniej częściowo..

ale kurna uwierz... nie ma nic bardziej irytującego niż przeraźliwy, przeszywający ból zęba od 1 do 7go lutego a jutro kolejna wizyta... wrrrrrrrrr

 

-- 07 lut 2011, 23:44 --

 

Lakuda

Ja do tej pory straciłem 4 osoby... To chyba i tak dobrze, ze jeszcze się nie załamałem

jeżeli te 4 os były Ci tak bliskie i tak byłeś z Nimi zżyty jak ja z ową xx to jestem pełna podziwu, że w ogóle funkcjonujesz..

[Gość]

Lakuda dziękuję

Trzymam kciuki, ja sam niedługo wybieram się do dentysty

[New-Tenuis]

Michuj, masz po części rację. Ale, widzisz, problemy psychiczne (jak sam wiesz) to rzeczy, które przeżywa się latami i nie ma niestety jeszcze takich środków, żeby było 100% pewności, że się z nich wyjdzie... To zależy też od otoczenia (czy bliscy Cię wspierają), od środowiska w jakim się przebywa i także od szczęścia... Mózg ludzki nie jest jak sprzęgło od silnika, nie tak łatwo go naprawić. :) Rozumiem, co piszesz, ja też jestem sceptyczna w stosunku do psychoterapii, ale na szczęście, trafiłam na osobę (psycholożkę), która budzi moją wielką sympatię i mam ochotę jej opowiadać o sobie. Zobaczymy, co z tego będzie. :)

 

Korba, o tych małych sukcesach pięknie napisałaś, mam dokładnie takie same odczucia, co Ty. :)

[Korba]

Jestem taka żałosna. Taka żałosna....

[Gość]

Korba, Tylko nie wyskocz na mnie, ale czy nie lepiej poszukać przyczyn dlaczego się tak czujesz, albo spróbować się jakoś samemu umotywować, albo oszukać swój mózg mówiąc: jestem zajebista

pisząc coś negatywnego, tylko można się utwierdzać w taki błędnym przekonaniu o sobie

[Gość]

Brid, myślisz, że to takie łatwe? Powiedzieć sobie w takim stanie : JESTEM ZAJEBISTA.

 

Motywacja raczej nie bierze się z nieba

[Korba]

Brid, targają mną emocje. teraz nie potrafię twórczo myśleć, pozytywnie twórczo.

miewam momenty, kiedy czuję się zajebista. ale jestem też żałosna. tak się widzę. zawsze byłam bardzo surowa dla siebie.

[Gość]

coma, ja nie mówię, żeby w to od razu uwierzyć, ale coś tam w podświadomości zostanie. w każdym bądź razie nie zaszkodzi, w przeciwieństwie do mówienia o sobie: jestem żałosna........ nie wierze, że korba jest żałosna, a tylko powtarza sobie skrzywiony tok myślenia. a z tym jest jak z nauką, im częściej coś powtarzamy, tym bardziej się to utrwala. szkoda, że w szkole matematyki tak nie utrwalaliśmy

[Korba]

Brid, ja rozumiem ten mechanizm. ale nie umiem go wprowadzić w życie. u mnie kochanie siebie jest ściśle powiązane z nienawiścią do siebie. cenię się a jednocześnie sobą gardzę. u mnie to wszystko jest pokomplikowane.

[Gość]

Korba, pokomplikowana to tu jest chyba każda osobowość. Ja niestety siebie nie lubię. Wiem, że od tego wszystko się zaczyna, żeby zacząć kochać siebie, później dopiero innych. Tylko, że ja siebie nie potrafię ... Kiedyś próbowałem, nad tym pracować, ale dupa, żadnych efektów. Dlatego teraz, nie robię tego na siłę, a za to staram się nie myśleć o tym. Wiem, że jestem beznadziejny, ale staram się skupiać na innych, ważniejszych rzeczach. Chyba nigdy siebie nie pokocham, pewnie moje życie będzie tylko imitacją prawdziwego życia, człowieka który akceptuje siebie, a przez to innych i ogólnie życie. Aczkolwiek, trudno ale w tą druga stroną staram się nie przeciągać. Nad tym właśnie pracuje, żeby nie czuć się żałośnie... a nie żeby czuć się wspaniale...

[Gość]

Brid, ale Ty nie odróżniasz nielubienia siebie od nienawiści do siebie połączonej z chęcią zniszczenia własnej osoby

[Gość]

coma, bardziej chodziło mi o słowo, akceptowanie siebie

[Gość]

Brid, a ja nie widzę różnicy

[Gość]

coma, dobrze adwokacie różne chore myśli miałem, ale nigdy nie ciąłem się. Nigdy nie miałem wewnętrznej chęci zniszczenia siebie, a raczej poczucie bez sensu istnienia, które mogło prowadzić do samozagłady. Ale niszczyć siebie dla samej idei, to nie. Więc już zamilknę.

[Korba]

Mnie chodzi o silne skrajności. Uczucie zakochania w sobie, miłości własnej współistniejącej z nienawiścią do własnej osoby.

Poczucie wyjątkowości i jednocześnie pogardy do siebie. Chęć zamozniszczenia z pragnieniem zostania uratowanym. Widzę w sobie piękną i ohydną osobę. Inteligentną i głupią. Dumną i żałosną, etc....

[Gość]

A ja się w sobie zakochałam I co teraz? Mam ChAD czy borderline?

[Gość]

coma, Jesteś zdrowa

[Gość]

Brid, to dlaczego ten popieprzony lekarz wciska mi, że jestem chora? Niedługo w to uwierzę

[Gość]

coma,

nie no, słuchaj lekarza swego,

on jedyną nadzieją twego,

samopoczucia dobrego,

[Gość]

Brid, hehe

 

I tak go nie słucham.

Nie zdziwię się jak za tydzień wyjdę z jego gabinetu w kaftanie On jest gotowy mi to zrobić

[Gość]

coma, Gratuluję :) Nie mam Ci czego zazdrościć bo też mam taki nastrój. Ale z wszystkich opini jakie czytałem o wenlafaksynie, jesteś jedyna, której lek zatrybił po tak długim czasie brania :)

[Korba]

tak, potwierdzam, moje leczenie i terapia jest do niczego, ja jestem do niczego, bo się nie staram wyzdrowieć, tak, wlaśnie tak, dlatego mam prawo napisać: chcę umrzeć.