jak przebaczać

[maria.re]

witam, o przebaczeniu już tyle czytałam, ale nie znalazłam odpowiedzi co zrobić, gdy związek z tą osobą trwa - zazwyczaj mówi się o przeszłości, jest tyle sposobów (nawet palenie symboli), ale co zrobić, gdy osoba żyje obok, jest naszą matką, siostrą czy sąsiadką? i ciągle nas rani, dyryguje, męczy, manipuluje. I co mamy wtedy robić??? codziennie rano budzę się, biorę leki p/depresyjne (z tego powodu) i myślę: przebaczam jej. Ale nic sie nie zmienia

[*Monika*]

maria.re, wyprowadzić sie, usamodzielnić się, zacząć zyć swoim życiem, wziąść życie w swoje ręce, decydować o sobie, nie uzależniać się od nikogo.

[maria.re]

mieszkam osobno, ale mamy wspólne sprawy i tego na razie nie da się zmienić. Żywię ciągłą urazę do siostry i bratowej, nie mogę się uwolnić od tej myśli - że jestem taka przez nich wykończona, nieszczęśliwa i słaba, a one silne, zdrowe babska. Jak mam się wzmocnić psychicznie, jak być asertywną, nie bać się telefonów, maili, sms?

[Pasman]

na poczatek proponuje bac sie telefonow i smsow :)

[betty_boo]

znajdz ludzi którzy dadza ci wsparcie i podniosą poczucie twojej wartosci. postaraj sie "rozszerzyc" swój punkt widzenia poza te osoby. zaangażuj sie w swoej hobby, zacznij poznawac nowe ludzi, miejsca,uprawiaj sport. przeciez świat nie składa sie tylko z tych 2 osób!

 

zrób sobie plan jak sie od nich uniezaleznic i realizuj go małymi kroczkami.

[Gość]

Boże mój. Jesteśmy w tej samej sytuacji i stanie psychicznym. Wsparcia nie mam. Hobby owszem. Lubię siebie, ale są osoby, które mnie niszczą. Ani własne mieszkanie, ani zajęcia nie zastępują tego, co powinnam czuć. Chcę wyjechać i zostawić tych ludzi za mną bez listu pożegnalnego, przecież i tak mają mnie w d***i czasem są rzeczywiście zbyt silni. Jeśli masz ochotę pogadać pisz na pw

[Sean1]

A czemu one mogą być szczęśliwe, a ty nie? Fakt asertywność to trudna sprawa, ale trzeba się zaprzeć póki nie jest za późno i powiedzieć nie, to koniec, zaczynam nowe życie i zepchnąć je w przeszłość. Jeśli tych spraw nie da się zostawić luzem, to staraj się je jak najszybciej dokończyć, albo traktować je jako czystą formalność... i najważniejsze, jak już jesteś skazana na ich towarzystwo - nie daj w sobie wzbudzić poczucia winy, bo one nic sobie nie robią z twojego nieszczęścia i mają gdzieś twoje odczucia, nie rusza ich to. Skoro one mają to gdzieś, ty też pokaż, że masz to gdzieś (i mniej to gdzieś).

[maria.re]

jestem bardzo strachliwa, boję się rodzinki, ich oskarżeń, chowam się i zamykam. Jak być asertywną? Wymagają ode mnie rzeczy niemożliwych, które im łatwo przychodzą, a ja nie daję rady, choruję od razu itd. Jak tu się sprzeciwić, poszanować, gdy od razu spadają na mnie bomby, słowa pogardy, rozmowa tylko przez osoby trzecie?

[*Monika*]

maria.re, Boisz się presji. Oceny przez innych. Dlaczego nie powiesz co myślisz rodzinie? Mówienie "nie" mozna wypracować. To wymaga czasu.