wróciłem :(

Po dłuższej przerwie wróciłem. W zasadzie to nie wiem od czego zacząć, przez 3 lata brałem antydepresanty (z czego przez ponad 2 lata fluoksetynę), rozpoznanie zab. depresyjno-lękowe (wg. innego lekarza nawracające zaburzenia depresyjne) - wg mnie dystymia (bardzo wczesny początek, kilka lat ciągłego, ale umożliwiającego funkcjonowanie obniżenia nastroju - gdy leki zaczęły działać zdziwiłem się że można się tak czuć tak dobrze, objawy lękowe, frustracja i ciągłe myślenie o przeszłości). Na fluo było ok, w końcu stwierdziłem, że biorę je już długo, pozmieniałem trochę w swoim życiu i pora ją odstawić. Przez kilka miesięcy było zupełnie dobrze, ale jakiś czas temu, pod wpływem bardzo intensywnych emocji, zaczęły wracać niektóre rzeczy. Myślałem, że to chwilowe i jakoś samo przejdzie. Jakiś tydzień temu zrozumiałem, że powoli wraca mi stary sposób myślenia - wszystko na nie, zacząłem mieć myśli natrętne (że już nic dobrego mnie nie spotka i wszystko co miałem przeżyć już za mną). Poza tym zaczęły mi się sypać relacje z bliskimi osobami. Pozytywna różnica w stosunku do tego co było przed leczeniem to lęk - a w zasadzie jego brak. Pomyślałem "dość" - trzeba zacząć działać. Od tygodnia biorę Lexapro - nie wiem na ile to efekt placebo a na ile działanie leku, ale czuję, że coś drgnęło w dobrą stronę. Myśli natrętne minęły i chyba pojawiła się nadzieja na coś dobrego. Tylko wniosek z tego wszystkiego dość pesymistyczny...że chyba będę musiał brać antydepresanty już zawsze...

A to, że bierzesz antydepresanty to coś złego? Ja nic złego w tym nie widzę. Jeśli Ci pomagają, po nich czujesz się lepiej to oczywiście bierz. I co z tego, że masz to robić przez całe życie. Wolisz czuć się bez nich źle? Jeśli pomagają to je bierz, może kiedyś przejdzie.

Oczywiście, że nic w tym złego i brać będę skoro jest taka potrzeba. Chodziło mi tylko o to, że wygląda na to, że można leczyć ale nie WYleczyć.

bioxetin, to niestety normalne, jezeli raz zachorowales na depresje, to trzeba liczyc sie z tym ze moga byc nawroty. Naruszona cienka konstrukcja psychiki sprawia, ze znowu mozna ja naruszyc. Jakies ciezkie przezycia, problemy i mamy nawrot. Dlatego leki trzeba brac jeszcze troche po tym jak sie poczujemy naprawde dobrze. Ja tez mam zaburzenie depresyjno-lekowe, biore antydepresant juz ok roku, jest teraz dobrze :) ale jeszcze nie odstawiam, czuje ze nie jestem gotowa. Radze Ci, powrot do lekow, poukladanie zycia, i bedzie dobrze :) Trzymam kciuki.

Cóż poradzisz, może Twoja depresja jest na tyle zaawansowana iż nie można jej wyleczyć, a można tylko zapobiegać. Nie warto się tak od razu załamywać, wszystko będzie dobrze.

Cóż - dystymia z założenia jest przewlekła, chociaż miałem gdzieś tam nadzieję, że będzie inaczej...(proszę jakie pesymistyczne myślenie...)