Czy ktokolwiek to rozumie?

Myślę sobie dzisiaj o sprawach związkowych i nie mogę przejść obojętnie na pewnymi faktami. Nawet jeśli ten temat nie padł dotychczas na forum (w co wątpię), to z pewnością każdy o tym kiedyś myślał.

Od dłuższego czasu jestem singlem (powoli zaczyna mi to doskwierać) i nie mogę zrozumieć otaczającego mnie świata, a być może to właśnie jest źródłem moich problemów w relacjach damsko-męskich. Do rzeczy.

Kilka miesięcy temu kiedy miałem złamane serce, to przebrnąłem (na szczęście szybko) przez etap wgłębiania się w jakieś pseudoporadniki jak być prawdziwym mężczyzną, jakie są naprawdę kobiety. Mam wrażenie, że takie książki/blogi/artykuły są tworzone na podstawie doświadczeń związków z osobami, które są niestabilne emocjonalnie czy wręcz mają konkretne zaburzenia. Porady w stylu "kobiety lubią być tak naprawdę pomiatane" etc. tak mi śmierdzą borderline albo innymi podobnymi zaburzeniami.

Z drugiej strony istnieje też masa stron propagujących wizerunek mężczyzny pewnego siebie, silnego, zdecydowanego. Jak najbardziej, te cechy są z pewnością atrakcyjne, ale nie oszukujmy się - nie ma ideałów. Dodatkowo mam wrażenie, że takie narzucanie pewnych wzorców sprawia, że facet tym bardziej staje się niemęski, bo zaczyna udawać kogoś kim nie jest. Nie da się ot tak włączyć pewności siebie itd.

A to co najbardziej mnie szokuje, to właśnie propagowanie takiego wizerunku super faceta, a mam wrażenie, że większość związków, które znam albo o których czytam, to są relacje z niezrównoważonymi emocjonalnie dziećmi w męskiej powłoce. Głowa mi pęka.

...Z drugiej strony istnieje też masa stron propagujących wizerunek mężczyzny pewnego siebie, silnego, zdecydowanego. Jak najbardziej, te cechy są z pewnością atrakcyjne, ale nie oszukujmy się - nie ma ideałów. Dodatkowo mam wrażenie, że takie narzucanie pewnych wzorców sprawia, że facet tym bardziej staje się niemęski, bo zaczyna udawać kogoś kim nie jest. Nie da się ot tak włączyć pewności siebie itd.

Zastanów się, czy mężczyzna pewny siebie, silny, zdecydowany, a przede wszystkim MYŚLĄCY, pozwoli sobie narzucać niczym nie podparte poglądy/zachowania?

Przecież to jest fundamentalna sprzeczność. Narzucać sobie durnowate stereotypy pozwoli uległy chłopczyk, który starajac się zachować zgodnie ze społecznymi oczekiwaniami de facto usiłuje tym ukryć własną slabość. Buduje własne poczucie wartości na zewnętrznej akceptacji.

Masz słuszne wrażenie, że w książkach/blogach/artykułach wypowiadają się w większości ludzie umysłowo zniewoleni społecznymi konstruktami. Ludzie nie mający wiedzy i wynikające z niej zdolnosci racjonalnej oceny faktów. Ludzie nie mający wglądu w siebie, nie znający własnej psychiki i reguł jej funkcjonowania. Ludzie przyjmujący fundamentalnie fałszywe założenia, oparte własnie na społecznie pokutujących stereotypach.

Nie warto czytać tego bełkotu. Jeśli chcesz się czegokolwiek dowiedzieć, czytaj pozycje pisane przez naukowców. Oni przynajmniej stawiają hipotezy oparte na wiarygodnych badaniach, nie wydumanych mrzonkach. Przykładowo książki Bogdana Wojciszke.

...A to co najbardziej mnie szokuje, to właśnie propagowanie takiego wizerunku super faceta, a mam wrażenie, że większość związków, które znam albo o których czytam, to są relacje z niezrównoważonymi emocjonalnie dziećmi w męskiej powłoce. Głowa mi pęka.

Masz rację. Tak właśnie jest.

A miedzy dziewczynkami i facetami wcale nie ma tak wielkich różnic. Oczywiście one istnieją i wynikają z dysmorfizmu, jednak wiekszość różnic społecznie postrzeganych jest sztucznymi konstruktami. Konstruktami fałszymi i szkodliwymi.