Uciążliwa znajomość

Witam. Mam 16 lat, chodzę teraz do klasy 1 liceum. Mój problem zaczął się w podstawówce kiedy dziewczynki dobierały się w pary i tworzyły swoje grupki przyjaciółek. Wtedy zaczęłam zadawać się z koleżanką, będę ją nazywać np. Kinga. Nie było to dobranie się na podstawie takich samych cech czy zainteresowań a raczej przez to, że tylko ona mi została. Wszystkie dziewczynki w klasie dobrały się w pary, więc usiadłam z nią w ławce. Całą podstawówkę najbardziej zadawałam się z Kingą. Problem tkwił w tym, że ona była raczej spokojna, a ja byłam energiczna, lekko szalona ale pozytywnie. Szczerze mówiąc nigdy nie uważałam, że do siebie pasujemy a i tak zadawałam się z nią... Poszłyśmy do tego samego gimnazjum. Dowiedziałam się, że Kinga traktowała mnie jak najlepszą przyjaciółkę, zupełnie inaczej niż ja ją. Coraz częściej denerwowało mnie jej zachowanie, często nie mogłam z nią wytrzymać, wiele razy powtarzałam sobie, że musze kończyć tą znajomość, ponieważ zanikała moja energia, odwaga i otwarcie na świat. Gdzieś zniknęła moja dawna pewność siebie. Powtarzałam sobie, że musze szukać innej dobrej koleżanki, może przyjaciółki. Niestety wystarczyło kilka miło spędzonych chwil, rozmowa się kleiła, pośmiałyśmy się, pożartowałyśmy i porzucałam chęć zakończenia znajomości. W 3 klasie gimnazjum postanowiłam, że nie pójdę do takiego samego liceum jak Kinga. Ale co się stało? Jestem teraz z nią w tym samym liceum, w tej samej klasie.

Często zastanawiam się dlaczego mimo chęci nie potrafię nawiązać dobrego kontaktu z innymi naprawdę świetnymi koleżankami z mojej aktualnej klasy. Nie jest tak, że nie umiem rozmawiać z nikim innym, potrafię to robić i wychodzi mi to, tylko nie umiem zerwać kontaktu z Kingą. Czuję się tak jakby łączyła mnie z nią jakaś niewidzialna lina, której nie potrafię przeciąć, chociaż bardzo chcę.

Mamy zupełnie inne zainteresowania, lubimy inne osoby, jesteśmy całkiem inne! Nie potrafię zrozumieć dlaczego nie potrafię tego zakończyć. Ta znajomość nie jest dla mnie dobra. Nigdy nie była. Dla innych wyglądamy jak przyjaciółki, zawsze każdy się dziwił kiedy mówiłam, że się nie przyjaźnimy.

Nie wiem co mam robić. Próbowałam tyle razy to przerwać ale nigdy mi się nie udawało. Tak bardzo chciałabym znaleźć się w innym towarzystwie. Bez dziwnych wyrzutów sumienia, że ją zostawię.

Starałam się zrozumiale i zwięźle przedstawić moją historie i mój problem. Proszę o poradę.