Czy mam nerwicę?

Witam wszystkich na forum.

Chciałbym bardzo orientacyjnie zapytac Was czy moge miec nerwice. Od 2 miesięcy z dnia na dzien pojawil sie u mnie strach przed pojsciem do wojska. Jestesm rocznik 1989 i studiuje. Jak zaczynalem studia to bylo wojsko a potem w 2009 wyszla ustawa ze przenosza wszyskich do rezerwy i mnie tez wtedy przeniesli. Chodzi o to ze nie chce miec z wojskiem nic wspolnego, zawsze sie balem ze moge pojsc a teraz nie moge przez ten strach normalnie funkcjonowac.

Wiem ze juz nie pojde na sluzby na wiele miesiecy ale denerwuje sie ze jak wroca cwiczenia rezerwy (teraz sa zawieszone) to mnie wezma (mam kategorie A) albo ze dostane jakis przydzial na czas wojny (takie cos sie dostaje chyba tylko po przeszkoleniu). Ja nie mam zadnego przeszkolenia.

Czy moje obawy sa realne czy to chorobowe?

Neuro, A dlaczego boisz się pójść do wojska? Z powodu rozłąki z rodziną? Fali we wojsku? Możesz powiedzieć z czym kojarzy się Tobie wojsko?

Przecież studiujesz, teraz Cię nie wezmą.

Wcześniej, zanim pojawił się lęk dotyczący tego,że Cie powołają, to czy miałeś inne lęki?

No to boje sie w sumie wszystkiego co wymienilas i rozląki z rodzina, ale fali bardziej. Co do tego ze mnie nie wezma bo studiuje to i tak sie denerwuje ze moga mnie wyrzucic ze studiow i wtedy wezma. Ale teraz to jest juz zawodowe wojsko i nie biora na sile, no nie?

Tak sie pytam, jak idiota troche, ale chcialbym zakwalifikowac ten problem jako urojony i nierealny, bo wtedy sobie z nim poradze jakos. Bo mialem w przeszlosci rozne leki: nie lubie zmian, ze zachoruje na np. raka, ze mam zla stancje na studiach. Ale jak je zakwalifikowalem jako nierealne to juz sie nimi nie martwie. A z tym wojskiem to sie mecze juz 2 miesiace i w sumie nie wiem czy mam podstawy czy nie do zmartwien i stad pomysl o chorobie. W sumie to od jakichs 3 lat zawsze sie czyms martwilem - to takie niezalezna uczucie. Moich bliskich tez sie pytam czy wojsko jest i czy mnie wezma itp i oni mowia ze nie. W sumie to sie ich tak pytam jak pomylony troche, co jakis czas.

Tak jak napisał shinobi w Twoim wypadku to jest nierealne, jednak jest to jakaś forma fobii społecznej i ja to też swoim czasie przechodziłem. Rozmiar strachu przed wojskiem jest taki, że kwalifikuje się do leczenia. Teraz jest luzik, ale w moich czasach wymigać się od wojska było dużą sztuką. Mnie ścigali 6 lat i gdybym się nie wymigał to bym trafił w kamasze w stanie wojennym. Też chodziłem do psychiatry i opowiadałem mu cuda niewidy, że budzę się w nocy spocony po śnie, w którym trzymam kałacha i walę pa wsiech. Dla mnie to była gehenna, bo przez 6 lat nie wiedziałem czy mnie za miesiąc lub dwa nie zgarną. Taka niepewność potrafi być wykańczająca.

Dziękuję za odpowiedzi. Chyba przejdę się do psychiatry i mam nadzieje że mi coś pomoże. Chodzi też o to że teraz studiuje i jak mam taką "fazę" nerwową to zamiast się uczyć to szukam informacji o wojsku w internecie np. czy nie wróciło. Jak się łatwo domyślić bardzo to przeszkadza. Cieszę się że ten mój problem jest nierealny.

Sabaidee, jak mówisz o tej gehennie to czuje się jakbym doskonale ją rozumiał.

-- 19 kwi 2011, 19:29 --

A czy wiecie może, czy diagnoza psychiatry odnośnie że mam nerwicę, fobię społeczną czy jakieś załamanie na tle tle nerwowym to ma okres ważności czy zawsze będę mógł je przedstawić?

I w ogóle nie wiem czy lepiej iść w moim przypadku do psychiatry czy psychologa?