Witam wszystkich!!!

[jarosz]

Hej,mam na imie Beata,28 lat. Z moim stanem borykam sie w sumie od niedawna bo ok 2 miesięcy.Dopiero od wczoraj zaczęłam brać leki.Jak narazie czuję się fatalnie,najbardziej męczy mnie moje zamroczenie.Jestem skołowana,nie widze wyraźnie,wszystko mi się rozchodzi i schodzi.Nie wspomnę juz o braku koncentracji i motywacji. Mam nadzieję,że to forum pomoże mi pogodzić się z moją choroba i doda siły do walki z nią.

 

A co o mnie jeszcze. Mam dwoje mautkich dzieciaczków,siedze na wychowawczym. Przedtem pracowałam w szkole jako świetliczanka. A teraz taka kura domowa ze mnie się zrobiła:) Niedługo czas wrócić do pracy.

 

Mam nadzieję,że przygraniecie mnie do swojego grona?

Edytowane 11 Kwietnia 2010 przez Gość

[Majster]

Hejka :) Opowiedz w kilku slowach: co to za choroba? Jak dlugo bierzesz leki i jakie? Tylko leki czy cos jeszcze? Pozdrawiam :)

[jarosz]

Lekarz stwierdziła,że to zaburzenia nerwicowo-depresyjne. Zaczęło się od momentu jak rozwaliłam sobie głowe żelazkiem.Od tej pory mam ciągłe napady lęku o sowje zdrowie, o to,że umrę,że zostawie moje dzieciaczki,że nie będa mnie pamietały,takie tam natrętne myśli,które trwają 24/24.Za każdym razem jak tylko głowa mnie zaczyna boleć w miejscu uderzenia to mam ataki paniki.Robiłam tomografię - jest oki.Ale ciągłe zamroczenie nie daje mi spokoju i dobija z każdym dniem.Biorę drugi dzień Seronil.Więc za wcześnie na efekty.

[Majster]

Więc za wcześnie na efekty.

Efekty moga pojawic sie nawet po dwoch miesiacach. Warto o jakiejs terapii pomyslec - nerwica raczej nie idzie na samych tabletkach.

[maggieflakes]

"jarosz" napisała

"Mam nadzieję,że przygraniecie mnie do swojego grona?"

jasne, że tak fajnie, że jesteś

pozdrawiam

[*Wiola*]

Witaj

Nie przejmuj się tymi nieprzyjemnymi odczuciami na początku leczenia, to z czasem przejdzie.

 

Przepraszam za ciekawość, ale jak Ty się sama żelazkiem uderzyłaś?

[jarosz]

Spadło mi z szafki.Zachaczyłam o kabel i spadło prosto na głowę

[*Monika*]

jarosz,

Witaj:-)

 

Historia z żelazkiem uruchomiła tylko całą machinę chorobową. Tablletki.....pomocne na początku, ale nie wylecząchorej duszy. Warto pomyśleć o terapii.

 

Wpadaj i pisz co się dzieje i jak sobie radzisz :-)

[zagubiona86]

Potwierdzam opinie innych forowiczów, że powinnaś zainteresować się psychoterapią. Leki nie zawsze pomagają, mi np. nie pomogły, ale nie neguję ich bo wiem, że jednak wielu osobą pomagają. Uważam także, że powinnaś pójść do psychologa oczywiście, żeby pomóc samej sobie, ale także, żeby nie przelewać niepotrzebnych emocji na dzieci. Piszę to dlatego, bo sama przechodzę psychoterapię i uświadamiam sobie, że przez chorobę mojego ojca, który nic z nią nie robi, mogę mieć także problemy z samą sobą. Dobrze, że niedługo wrócisz do pracy:) 3maj się ciepło i Powodzenia w dalszym leczeniu:)

[bvb25]

I jak tam jarosz przeszło Tobie?