Związki i bliskie relacje

[Fuji]

51 minut temu, Dryagan napisał(a):

 

 

51 minut temu, Dryagan napisał(a):

w patologii nikt nie czuje się bezpiecznie

Dokładnie tak. Właśnie o to chodzi żeby zrozumieć. Zgadam się w pełnej rozciągłości. 

Tez jest z dysfunkcyjnej i trochę czasu zajęło żeby zrozumieć, że pewnie rzeczy nie są azylem bezpieczeństwa a patologią. 

Trzeba szukać spokoju i wytworzyć w sobie mechanizm który zagłuszy lęk który w tym spokoju przychodzi. Wtedy człowiek się boi bo jest za spokojnie i już z góry podświadomie zakłada, że coś się złego wydarzy.

To jest do zrobienia.

Uczę się tego i to wszystko działa. 

Mózg to komputer. Trzeba odinstalować złe programy i wprowadzić nowe.

To wymaga pracy. Samo się nie zrobi. 

 

[Dalila_]

A ja nie powiedziałam nigdzie że się z tego nie wychodzi, tylko że to jest pierwsze i naturalne. Nie nazwałam tego zdrowym tego odruchu

[Mic43]

1 godzinę temu, Dryagan napisał(a):

Schematy z dzieciństwa mogą utrudniać start, ale nie skazują na powtarzanie tego samego – można je przełamać i zbudować nowe, można się cieszyć zdrową relacją - wie się także jak się nie zachowywać względem swojego dziecka - żeby potem nie było skrzywione psychicznie.

Brzmi jak z poradnika psychologicznego lub rolki na tik toku trochę Nie wszyscy mogą i nie wszyscy przełamią. To, że Tobie się udało niczego nie dowodzi.

Wiadomo, że wygodniej i przyjemniej tak myśleć, ale Prawda ma w dupie to, co jest wygodne i przyjemne. 

[Dryagan]

7 godzin temu, Dalila_ napisał(a):

A ja nie powiedziałam nigdzie że się z tego nie wychodzi, tylko że to jest pierwsze i naturalne. Nie nazwałam tego zdrowym tego odruchu

Mnie chodziło o coś innego – o to, że nie jest prawdą, iż każdy, kto wychował się w dysfunkcyjnej rodzinie, uważa takie relacje za bezpieczne. Przecież człowiek wracał do domu w strachu i czekał na karę, nawet jeśli nic złego nie zrobił. Czy to ma być schemat bezpieczeństwa? Nie – to schemat przetrwania. Owszem, takie doświadczenia utrwalają pewne zachowania i sprawiają, że podświadomość nawet w normalnym związku czeka na coś złego, przyjmuje postawę "oczekiwania na cios". Ale nie zgadzam się z twierdzeniem, że w przemocowym związku taka osoba czuje się bezpieczniej niż w zdrowym, gdzie nie wie jeszcze, jak reagować. Nie czuje się. Po prostu zna ten mechanizm i potrafi się w nim poruszać. Tylko tyle. Mogę jedynie zrozumieć, że jak się wejdzie po przemocowym dzieciństwie w przemocowy związek, to po prostu nie wie się, że może być inaczej i to zaciemnia sytuację. 

[Dalila_]

7 godzin temu, Dryagan napisał(a):

 

Ale nie zgadzam się z twierdzeniem, że w przemocowym związku taka osoba czuje się bezpieczniej niż w zdrowym, gdzie nie wie jeszcze, jak reagować. Nie czuje się. Po prostu zna ten mechanizm i potrafi się w nim poruszać.

No właśnie to że zna a nie zna powoduje ze na tamten moment czuje się mniej bezpiecznie. Ale to moze ulec zmianie oczywiście, ale musi poznac nowe środowisko. Mówię tylko o biologicznym jakby odruchu mózgu - to co znane przyjmuje tak że poziom lęku jest niższy, stres jest mniejszy. Sytuacje nieznane podbijają ten lęk a mózg idzie w mobilizację. Z tego powodu często córki alkoholików wybierają na partnerów kogoś kto też pije. Wśród moich znajomych tak jest. 

[Mic43]

34 minuty temu, Dalila_ napisał(a):

No właśnie to że zna a nie zna powoduje ze na tamten moment czuje się mniej bezpiecznie. Ale to moze ulec zmianie oczywiście, ale musi poznac nowe środowisko. Mówię tylko o biologicznym jakby odruchu mózgu - to co znane przyjmuje tak że poziom lęku jest niższy, stres jest mniejszy. Sytuacje nieznane podbijają ten lęk a mózg idzie w mobilizację. Z tego powodu często córki alkoholików wybierają na partnerów kogoś kto też pije. Wśród moich znajomych tak jest. 

Mnie to się wydaje, że, może być tak, że dziewczyny w domu alkoholika, z, przemocą będą miały taki wzorzec męskości właśnie. I każdy spokojniejszy facet będzie się im wydawał mało męski, albo po prostu nie będzie pociągał. 

Potem zazwyczaj się /cenzura/owo to kończy niestety.