Konsekwencje nadużywania narkotyków i alkoholu

[Epion]

Witam, mam 23 lata i nie radzę sobie z konsekwencjami jakie wyrządziły mi narkotyki i alkohol. Ćpałem i piłem od 14 roku życia jestem uzależniony od amfetaminy,marihuany i alkoholu a oprócz nich to dużo więcej zażywałem i mieszałem, Przez narkotyki i alkohol 2 razy wylądowałem w szpitalu psychiatrycznym i mam depresje, ciągły lęk z lękiem napadowym, lęki przed ludzmi, boję się wyjść z domu zaburzenie osobowości F60.8 do tego zaburzenia funkcji poznawczych i wykonawczych (głównie z pamięcią,uwagą i przetwarzaniem informacji) i dyslekcje.przyjmuje leki trochę pomogły bo wstaje z łóżka częściej ale czuję się kompletnie nie poradny życiowo , pustka w głowie, spowolnione myślenie ciężko mi złożyć dłuższe sensowne zdania i ogólnie interesuje się psychologia np to nie mogę przyswoić wiedzy. normalnie nie chce się żyć tak i nie wiem co mam zrobić 

[Dalja]

Bardzo mi przykro, twoja historia jest podobna do osoby która znam, Ale on zamiast w psychiatryku to więzieniu. Ale schizy i próby samobójcze. A czy dobrze czulbys się wśród na początek osób z podobnymi problemami, może jakiś odwyk, Monar, jakieś spotkania w grupach aa. Ten znajomy to w monarze mu się nie podobało wytrzymał 4 miesiące. Ale za to na odwyku tak, miał tam kolegow i planował jeździć na spotkania jakieś takie w tym szpitalu jak skończył odwyk. może też byś na początek znalazł tam pewien sposób socjalizacji. Może bliscy by Cię wspierali i zawozili na takie spotkania. Zawsze coś. Powodzenia

[mrNobody07]

W dniu 26.04.2025 o 14:18, Epion napisał(a):

Witam, mam 23 lata i nie radzę sobie z konsekwencjami jakie wyrządziły mi narkotyki i alkohol. Ćpałem i piłem od 14 roku życia jestem uzależniony od amfetaminy,marihuany i alkoholu a oprócz nich to dużo więcej zażywałem i mieszałem, Przez narkotyki i alkohol 2 razy wylądowałem w szpitalu psychiatrycznym i mam depresje, ciągły lęk z lękiem napadowym, lęki przed ludzmi, boję się wyjść z domu zaburzenie osobowości F60.8 do tego zaburzenia funkcji poznawczych i wykonawczych (głównie z pamięcią,uwagą i przetwarzaniem informacji) i dyslekcje.przyjmuje leki trochę pomogły bo wstaje z łóżka częściej ale czuję się kompletnie nie poradny życiowo , pustka w głowie, spowolnione myślenie ciężko mi złożyć dłuższe sensowne zdania i ogólnie interesuje się psychologia np to nie mogę przyswoić wiedzy. normalnie nie chce się żyć tak i nie wiem co mam zrobić 

Jak się dzisiaj masz? Trochę lepiej u Ciebie ?

[Kiusiu]

Właściwie to wspomniane tu uzależnienia, depresja i zaburzenia lękowe mają jedną zasadniczą cechę wspólną: są toksycznymi schematami myślowymi. I wyjście z nich oznacza zerwanie właśnie z takimi toksycznymi schematami myślowymi. Nie oznacza samego zaprzestania czegoś ani po prostu poprawy stanu psychicznego i nastroju, tylko wiąże się z czymś większym i głębszym.

Jak ktoś od 14. roku życia zmaga się z uzależnieniami, to można przypuszczać, że w jego rodzinnym domu i/lub relacjach koleżeńskich było coś mocno nie tak i że najprawdopodobniej zmaga się z traumą lub traumami. Które zresztą, w postaci PTSD, też są toksycznymi schematami myślowymi.

W dniu 26.04.2025 o 14:18, Epion napisał(a):

nie chce się żyć tak i nie wiem co mam zrobić 

Poszedłeś na terapię, szukałeś pomocy u specjalistów? Co próbowałeś z tym zrobić?

[Dalja]

Nie zapominajmy o uzależnieniu fizycznym, te twarde narkotyki czy alkohol to uzależniają fizycznie i psychicznie. Więc nie tylko toksyczne schematy myślowe 

[Mic43]

W dniu 22.06.2025 o 13:08, Kiusiu napisał(a):

są toksycznymi schematami myślowymi. I wyjście z nich oznacza zerwanie właśnie z takimi toksycznymi schematami myślowym

Nie redukujemy wszystkich zaburzeń do schematów myślowych. Toksycznych? Co najwyżej nieadaptacyjnych w danej epoce lub kulturze. A dużo "zaburzeń" jest następstwem traum wczesnodziecięcych lub traumy pokoleniowej w ogólności, która w Polsce ma swoje korzenie w drugiej wojnie i biedzie, która po niej nastąpiła. Psychologowie często zapominają o perspektywie społecznej, która w równy sposób oddziaływuje na jednostkę. 

[Kiusiu]

W dniu 24.06.2025 o 00:54, Dalja napisał(a):

Nie zapominajmy o uzależnieniu fizycznym, te twarde narkotyki czy alkohol to uzależniają fizycznie i psychicznie.

W sumie masz rację - tyle że wystąpienie uzależnienia fizycznego bez wcześniejszego pojawienia się uzależnienia psychicznego jest niemożliwe. Kolejność jest taka, że najpierw pojawia się uzależnienie psychiczne, a najwyżej później fizyczne (przy czym, akurat uzależnienie fizyczne od etanolu to już skrajny przykład bardzo zaawansowanego alkoholizmu, jego ostatniego stadium). I to do niego się odniosłem. Jest bardziej "pierwotne" od fizycznego. Dlatego wspomniałem o toksycznych schematach myślowych.

Uzależnienie zaczyna się jako toksyczny schemat myślowy - jest jego zalążkiem. To, co dzieje się później, jest tego skutkiem, następstwem.

W dniu 24.06.2025 o 08:46, Mic43 napisał(a):

Nie redukujemy wszystkich zaburzeń do schematów myślowych.

Nie redukuję wszystkich zaburzeń - wspomniałem raptem o czterech, i tylko te cztery miałem na myśli. Nie więcej. I owszem, było to z mojej strony pewne uproszczenie, jednak chodziło mi o rdzeń tych rzeczy. Jasne jest, że zaawansowana depresja, nerwica czy zespół stresu pourazowego są czymś więcej, i wiążą się z większą ilością rzeczy, a także problemów dla osoby cierpiącej na to.

W dniu 24.06.2025 o 08:46, Mic43 napisał(a):

Toksycznych? Co najwyżej nieadaptacyjnych w danej epoce lub kulturze.

Jeśli dla osoby dotkniętej zaburzeniem wiąże się z psychicznym bólem i cierpieniem, wtedy nie jest to kwestia bycia nieadaptacyjnymi. Jeśli coś wiąże się z emocjonalnym bólem i cierpieniem, jest czymś ciążącym, to wtedy jest toksyczne. Podobnie zresztą jest z relacjami - zdrowe relacje są stabilne i przewidywalne, a przy tym budujące, a gdy stają się źródłem cierpienia i są destrukcyjne, niestabilne i nieprzewidywalne, to są toksyczne.

Choć ogólnie, masz rację o tyle, że psychiatria jest w dużej mierze subiektywna, a właściwie to jest najbardziej subiektywną i nieścisłą z dziedzin medycyny. I że zaliczanie pewnych rzeczy do normalnych lub nienormalnych jest w znacznym stopniu wynikiem kultury i epoki. Tutaj przyznaję rację antypsychiatrii - na której temat też się kiedyś wypowiedziałem. Podobnie, trudno nie przyznać antypsychiatrii racji w kwestii walczenia o prawa pacjentów psychiatrycznych.

W dniu 24.06.2025 o 08:46, Mic43 napisał(a):

A dużo "zaburzeń" jest następstwem traum wczesnodziecięcych lub traumy pokoleniowej w ogólności,

Tak, też kiedyś stwierdziłem, że Polacy jako naród mają traumę pokoleniową. Choć, co ciekawe, w Polsce to pojęcie nie jest szeroko znane, w odróżnieniu od np. Kolumbii, która ma ikoniczne "Sto lat samotności" G. Garcii Marqueza, a Polska nie ma odpowiednika tego dzieła. Szkoda (choć w jakimś sensie można powiedzieć, że "Granica" Nałkowskiej troszeczkę do tego nawiązuje).

Na pewno jest tak, że DDA, jako osoby współuzależnione, są obciążone i o wiele bardziej narażone na to, by same stać się uzależnionymi. Są też obciążone traumami i nasiąkłe negatywnymi doświadczeniami. Bardzo możliwe, że autor tego tematu to też DDA, a w każdym razie człowiek z dysfunkcyjnej, patologicznej rodziny. Gdy w rodzinie wszystko jest w porządku, to zwykle chyba nie jest tak, że 14-letni syn z takiej rodziny jest już uzależniony od amfetaminy, marihuany i etanolu - no chyba że bardzo wcześnie w szkole wpadł w bardzo złe towarzystwo i postanowił z jakiegoś powodu zerwać ze wszystkim, co jego porządna rodzina sobą reprezentuje. Ale to już raczej o wiele mniej prawdopodobne niż pochodzenie z patologicznej rodziny.

 

Nie pomijam tego, choć w poprzednim poście faktycznie o tym nie wspomniałem.