Miłość i związki a choroby i zaburzenia psychiczne ❤️👩‍❤️‍👨💊💉

[Maat]

Możliwe.

W każdym razie dzięki za wyrozumiałość.

[Ilovewinter]

9 godzin temu, Dryagan napisał(a):

Naprawdę łatwiej Ci powiedzieć o intymnych sprawach koledze niż mężowi? No ja mam inne pojęcie małżeństwa - moja Żona jest moją Przyjaciółką, mówię jej o wszystkim, nie ma dla mnie rzeczy wstydliwych. Jestem pewny, że Ona mnie nie potępi, ani nie wyśmieje. Nie chciałbym być w związku, gdzie  druga strona niszczy zamiast wspierać. 

Dla mnie to też jest nie do przyjęcia.... Dla mnie podstawą związku jest przyjaźń tj. nie boję się partnerowi powiedzieć nawet tych najbardziej intymnych rzeczy. Jeśli jedna ze stron woli obcej osobie mówić o takich sprawach to chyba coś tam nie styka w tym związku. No ale może ja się nie znam. Mnie może inaczej wychowywano.

[acherontia styx]

22 minuty temu, Ilovewinter napisał(a):

Jeśli jedna ze stron woli obcej osobie mówić o takich sprawach to chyba coś tam nie styka w tym związku.

A to już jest ocena czyjejś relacji na podstawie jednego zdania. A prawda jest taka, że tak na prawdę nic o niej nie wiesz, a wydajesz sądy. I tak na prawdę nic Ci do tego jakie relacje łączą inne osoby.

Edytowane 26 Września 2024 przez acherontia styx

[Ilovewinter]

4 minuty temu, acherontia styx napisał(a):

A to już jest ocena czyjejś relacji na podstawie jednego zdania. A prawda jest taka, że tak na prawdę nic o niej nie wiesz, a wydajesz sądy. I tak na prawdę nic Ci do tego jakie relacje łączą inne osoby.

lol, ochłoń nikogo nie osądzam tylko wyrażam swoje zdanie. 

[acherontia styx]

Nie mam po czym ochłonąć. Oceniasz coś o czym nie masz wiedzy, tyle.

[Maat]

Nie opowiadam nikomu o swoim pożyciu małżeńskim, spokojnie.

Może nieściśle się wyraziłam.

Przywołałam przykład terapii uzależnień, gdzie byliśmy zgraną grupą, która swobodnie mogła rozmawiać na tematy nas dotyczące.A niekoniecznie mógłby to zrozumieć ktoś inny .To tyle.

 

[acherontia styx]

34 minuty temu, Maat napisał(a):

Przywołałam przykład terapii uzależnień, gdzie byliśmy zgraną grupą, która swobodnie mogła rozmawiać na tematy nas dotyczące.A niekoniecznie mógłby to zrozumieć ktoś inny

Kto nigdy nie był na stacjonarnej terapii grupowej dłuższy czas tego nie zrozumie i później powstają teorie o nie takiej relacji. Siłą rzeczy tworzy się pomiędzy uczestnikami specyficzna relacja i więź.

I można być w zayebistym małżeństwie a rzeczy z takiej terapii się nie wynosi. O niektórych sprawach możesz i chcesz rozmawiać z uczestnikami grupy, nie z randomem, czy nawet mężem, który tego najprawdopodobniej nie zrozumie. 

 

Edytowane 27 Września 2024 przez acherontia styx

[Warrior001]

Nigdy nie byłem w związku i prawdopodobnie nigdy nie będę. Kiedyś byłem zdesperowany, żeby kogokolwiek znaleźć, a i tak żadna chętna się nie znalazła. Z perspektywy czasu jak patrzę to może i dobrze, bo jak się trafi na nieodpowiednią osobę to można dużo gorzej skończyć niż w samotności. Jedyne jakieś bliższe znajomości to miałem przez internet i większość z nich samemu zakończyłem, bo po czasie ja chciałem czegoś więcej, a one nie i wykańczało mnie to psychicznie. Teraz już mi nie zależy, pogodziłem się z tym, że będę sam. Kiedyś myślałem, że jak będę z kimś w związku to będę szczęśliwy i moje problemy się skończą, ale zrozumiałem, że to błędne myślenie i najpierw należy się samemu ogarnąć

[Maat]

@acherontia styx, dziękuję.

Widzę, że mam do czynienia z fachowcem.Tu już nawet nie mam co komentować.

Tam jest specyficzna więź.

[acherontia styx]

41 minut temu, Maat napisał(a):

@acherontia styx, dziękuję.

Widzę, że mam do czynienia z fachowcem.Tu już nawet nie mam co komentować.

Tam jest specyficzna więź.

Byłam swego czasu pół roku na oddziale terapeutycznym, co prawda nie na leczącym uzależnienia, tylko w Klinice Nerwic, Zaburzeń Osobowości i Odżywiania także znam temat z autopsji  

takich pobytów, relacji i zasad panujących na takich oddziałach nie idzie przełożyć na żadną inną hospitalizację, czy żadne relacje na zewnątrz, mimo, że relacje pomiędzy uczestnikami grupy są niejako odbiciem relacji w jakie wchodzimy na co dzień.

Edytowane 27 Września 2024 przez acherontia styx

[bei]

Ja bardziej relacje w grupie terapeutycznej (byłam pół roku na oddziale dziennym) porównuje do relacji z terapeutą, zresztą terapeuci są cały czas obecni w trakcie sesji i dla mnie ta grupa to była po prostu terapia. Nie utrzymuje już kontaktu z nikim z grupy. W związku partner raczej nie powinien pełnić roli terapeuty, ale nie chciałabym być w związku który nie byłby opart na przyjaźni.

[acherontia styx]

44 minuty temu, bei napisał(a):

a bardziej relacje w grupie terapeutycznej (byłam pół roku na oddziale dziennym) porównuje do relacji z terapeutą, zresztą terapeuci są cały czas obecni w trakcie sesji i dla mnie ta grupa to była po prostu terapia

No na dziennej terapii pewnie tak. Na oddziałach stacjonarnych jednak więcej czasu niż z terapeutami spędzasz z innymi pacjentami, bez terapeutów, bo terapia jest od rana do 15, a od 15 do rana następnego dnia zostajecie w swoim gronie.

[Verinia]

Mam za sobą dziwaczny, ale pełen emocji związek, relację. Trwał około 9 lat, z jedną prawie roczną przerwą.

Rozstania, potem jakaś specyficzna przyjazn z benefitami (jak to nazywał), potem znowu próba związku. Ogólnie ciężko mi się było w tym wszystkim połapać, bo ciągle nie wiedziałam na czym stoję. Zależało mi na tym gościu, więc w to brnęłam i brnęłam. Chyba stałam się w pewnym momencie uzależniona. Kochałam, albo tak mi się zdawało. 

Wszystko kręciło się wokół niego. Tak naprawdę bardzo cierpiałam. Potrzebowałam go.

Pół roku temu dowiedziałam się, że ma kogoś, a ja jestem tylko przyjaciółką. Trafiłam niedługo po tym do szpitala. Nie odwiedził mnie ani razu, a co najciekawsze miesiąc póżniej lezałam z jego matką na sali xD I musiałam go tam spotkać. 

Nie chcę tutaj nikogo obarczać winą, ani jego, ani mnie. Byłam mocno zaborcza i obsesyjnie zakochana. Nie dawałam tchu. On mnie nie chciał, ale pewnie czuł coś skoro tyle ze mną trzymał kontakt. W sumie sama nie wiem co o tym myśleć.

 

Minęło to pół roku bez niego, teraz piszemy, a właściwie on. Już się trochę wyleczyłam. Nie myślę, ale czasem się wzruszam i wspominam. Jestem teraz totalnie antyfacetowa. Nie chcę nikogo, mam jakiś uraz do relacji. Może kiedyś się to zmieni ( a już wszyscy pytają kiedy mąż - mam 29 lat).

[bei]

Co myślicie o związku dwóch osób z zaburzeniami psychicznymi?

[123she]

W dniu 7.10.2024 o 00:54, bei napisał(a):

Co myślicie o związku dwóch osób z zaburzeniami psychicznymi?

Wg mnie to wszystko zależy jakie to są trudności psychiczne, czy ktoś coś z tym robi jak sobie ogólnie radzi. Mi się wczoraj wyświetlił filmik o parze autystycznej no i fajnie, widać, że są szczęśliwi. Ale czy ja bym chciała być z kimś kto jest mocno straumatyzowany to już nie wiem czy to aż taki dobry pomysł, z jednej strony fajnie, że ktoś by mnie zrozumiał ale na pewno byłoby ryzyko ciągnięcia się nawzajem w dół  i powiększania przekonania, że świat jest straszny skoro i mnie i ta druga osobę spotkało coś strasznego .

[Purpurowy]

W moim przypadku trudno cokolwiek ukryć. Ostatni raz kiedy się zakochałem (bez wzajemności niestety) osoba na której mi zależało, wytrzymała raptem dwa tygodnie obsesji i osaczania.

[Kiusiu]

Odkąd tylko pamiętam, miałem problemy z nawiązywaniem relacji. A uwodzenie zawsze kojarzyło mi się z czymś bardzo stresującym, niewdzięcznym i przyprawiającym o psychiczny dyskomfort. Odkąd pamiętam, źle mi z tym, że kobiety tak rzadko robią pierwszy krok w celu nawiązania relacji romantycznej, że tak rzadko aktywnie podrywają chłopaków/mężczyzn. Byłoby dużo łatwiej, gdyby to robiły - a nie tylko "dawały sygnały", które można łatwo przeoczyć lub które mogą nie wystarczyć do zniwelowania stresu u drugiej strony. Choć w głębi duszy jestem romantykiem, to mam bardzo niski poziom inteligencji emocjonalnej, więc tego romantyzmu zazwyczaj po mnie nie widać. Nieodporność na stres też mocno tu przeszkadza.

[bei]

10 minut temu, Kiusiu napisał(a):

Odkąd tylko pamiętam, miałem problemy z nawiązywaniem relacji. A uwodzenie zawsze kojarzyło mi się z czymś bardzo stresującym, niewdzięcznym i przyprawiającym o psychiczny dyskomfort. 

Można spróbować bez uwodzenia. Relacja, która rozwinie się ze zwyklaj znajomości też może być spoko.