Brak apetytu spowodowany depresją, boję się że umrę z głodu.

[DEPERS]

30 minut temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

 

Miałeś operację serca? 

Zabieg (ablację)

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Boję się, że policja czyta moje wpisy i mi wbije na chatę, tak jak to zrobili 5 lat temu. Od tamtej pory na pewno czytają wsysko co piszę w internecie, włącznie z rozmowami z ludźmi.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

15 minut temu, acherontia styx napisał(a):

Yhy, bo policja nie ma co robić tylko czytać co ktoś pisze w internecie

 

Jakoś 5 lat temu do mnie przyjechali jak pisałem o swojej depresji w internecie, po tym wydarzeniu zmieniłem telefon, numer telefonu, ale oni i tak mają sposoby, żeby kogoś namierzyć. Po takiej akcji jesteś dożywotnio na celowniku służb.

Edytowane 24 Lipca 2023 przez Dziewięćdziesiąt Cztery

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

27 minut temu, acherontia styx napisał(a):

szkoda psuć moją figurę

 

Ja ważę 59 kg przy 178 wzrostu, jak brałem leki to ważyłem 67 kg i wyglądałem o wiele lepiej.

[Fobic]

22 minuty temu, acherontia styx napisał(a):

I gwarantuje Ci, że po zakończeniu interwencji nikt dalej delikwenta nie śledzi w żaden sposób. To jest Twoja mocna paranoja. Jak już napisałam wcześniej - świat nie kręci się wokół Ciebie  

Potwierdzam. Przecież coś takiego wymaga finansowania. Nawet osoby po odbyciu wyroku w więzieniu nie mają takiego przywileju  chyba, że naprawdę coś przeskrobałeś i jesteś grubą rybą w świecie przestępczym. W każdym innym przypadku paranoja 100%.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

2 minuty temu, Fobic napisał(a):

Potwierdzam. Przecież coś takiego wymaga finansowania. Nawet osoby po odbyciu wyroku w więzieniu nie mają takiego przywileju  chyba, że naprawdę coś przeskrobałeś i jesteś grubą rybą w świecie przestępczym. W każdym innym przypadku paranoja 100%.

 

W takim razie dlaczego nie obciążyli mnie kosztami za to? Skoro wezwanie było niezasadne.

[Fobic]

Nie wiem, ale jeśli przez te 5 lat nie miałeś w związku z tym żadnych konsekwencji to jest to nieistotne.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Ehhhhhh, a jak byłem dzieciakiem, to chciałam zostać policjantem

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Czułem się TROCHĘ lepiej dzisiaj, a teraz znowu mam zjazd. To jest bez sensu.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Po co ja mam w pracy ludziom o tym mówić? Żeby mi powiedzieli "będzie dobrze, idź pobiegać"? Kto nigdy nie przeżył tego piekła, NIGDY nie zrozumie. To tak jakby mówić komuś z ciężką grypą i zapaleniem płuc "napij się herbatki i ci przejdzie. Zapalenie płuc to nie jest przeziębienie, a depresja To NIE JEST smutek. To jest stan beznadziei, kiedy nie widzisz dla siebie żadnej nadziei, to jest stan kiedy słuchasz muzyki albo oglądasz filmy nie dla przyjemności, tylko po to żeby zagłuszyć negatywne myśli, kiedy po pijesz kilka kaw nie po to, żeby być bardziej produktywnym, tylko po to, żeby mieć siłę funkcjonować na najniższym poziomie, a nie tylko leżeć w łóżku. Anhedonia jest czymś okroonym, to nie jest chandra, gorszy dzień, tylko okropna, paskudna choroba. Gdyby mi ktoś powiedział coś w stylu "idź pobiegać" to obawiam się, że w moim stanie mogłoby to się skończyć ostrą agresją słowną, której potem bym mógł żałować.

 

Oczywiście że da się wyleczyć depresję zdrowym stylem życia, bieganiem, dietą, ale LEKKĄ. Tak samo jak każdą lekką przypadłość da się wyleczyć na domowe sposoby. Jak się skaleczysz i jak jest jakaś mała rana! to wystarczy że sobie owiniesz bandażem, ale jak krew ci tryska na każde strony, to możesz sobie zwinąć tysiąc bandaży, a i tak się wykrwawisz.

 

Pamiętam jak kiedyś w podstawówce spadłem z huśtawki i stłukłem sobie mocno kość ogonową. Bolało jak cholera, każde wstanie z krzesła kosztowało mnie dużo siły. Tak teraz kosztuje mnie dużo siły rozmawianie z ludźmi w pracy. Zmuszam się do rozmów. Tak, ja, ekstrawertyk.

 

Wkurza mnie ta ignorancja. Przepraszam za monolog, ale musiałam to z siebie wyrzucić.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Zrobiłem sobie listę rzeczy, które muszę robić, żeby zachowywać się normalnie.

[Lucy32]

55 minut temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

Zrobiłem sobie listę rzeczy, które muszę robić, żeby zachowywać się normalnie.

Depresja to dlugotrwaly stan niemożności odczuwania radosci przyjemnosci.A tak wogole to idz kolego dobrac sobie leki u Psychiatry i znikną twoje rozterki uwierz mi,nie bedziesz tyle rozmyslal o /cenzura/ach,bo psychika sie naprostuje do wlasciwego stanu

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

10 minut temu, Lucy32 napisał(a):

A tak wogole to idz kolego dobrac sobie leki u Psychiatry

 

Miałem wcześniej dobrze dobrane, ale pewnego dnia mi lekarz zaproponował odstawkę, która skończyła się jak skończyła. Będę sobie to wypominać do końca życia chyba. Zobaczę co mi powie za tydzień na wizycie. 

Edytowane 25 Lipca 2023 przez Dziewięćdziesiąt Cztery

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

24 minuty temu, acherontia styx napisał(a):

No zmuszanie się to na pewno Ci nie pomoże xD owszem, są rzeczy które musimy robić czasami, czy mamy na to ochotę czy nie, ale żadna z w/w przez Ciebie rzeczy nią nie jest  

 

To są rzeczy, które zawsze robiłem i tak się normalnie zachowuję. Teraz się nie zachowuję jak ja, tylko jakby mnie jakiś demon opętał i mózg zajął i podsyłał źle myśli. Stąd ta lista.

Edytowane 25 Lipca 2023 przez Dziewięćdziesiąt Cztery

[Lucy32]

1 minutę temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

 

Miałam wcześniej dobrze dobrane, ale pewnego dnia mi lekarz zaproponował odstawkę, która skończyła się jak skończyła. Zobaczę co mi powie za tydzień na wizycie.

Moze zaleci ci powrót do tych lekow co brales.Dlatego uwazam ze odstawienie lekow gdy sa juz dobrane to najgorszy pomysl lekarzy,bo czlowiek zwykle po jakims czasie ,,na czysto"spowrotem zaczyna sie zle czuc,zwlaszcza gdy jest to juz ktorys z kolei epizod i nawrot choroby gwarantowany.Takie jest moje zdanie.Jedyna korzysc z ,,odstawki " to to, ze organy troche odpocznaPowodzenia zycze i nie łamac sie

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

12 minut temu, Lucy32 napisał(a):

Moze zaleci ci powrót do tych lekow co brales.Dlatego uwazam ze odstawienie lekow gdy sa juz dobrane to najgorszy pomysl lekarzy,bo czlowiek zwykle po jakims czasie ,,na czysto"spowrotem zaczyna sie zle czuc,zwlaszcza gdy jest to juz ktorys z kolei epizod i nawrot choroby gwarantowany.Takie jest moje zdanie.Jedyna korzysc z ,,odstawki " to to, ze organy troche odpocznaPowodzenia zycze i nie łamac sie

 

Też tak uważam, tym bardziej że ja wcześniej wspominałem, że mam od 18 roku życia takie epizody depresyjno-lękowe nawracające i to nie jest jednorazowy incydent. 

 

Ciekawe czy za drugim razem też będę mieć taki spektakularny euforyczny wjazd.

Edytowane 25 Lipca 2023 przez Dziewięćdziesiąt Cztery

[Lucy32]

11 minut temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

 

Też tak uważam, tym bardziej że ja wcześniej wspominałem, że mam od 18 roku życia takie epizody depresyjno-lękowe nawracające i to nie jest jednorazowy incydent. 

 

Ciekawe czy za drugim razem też będę mieć taki spektakularny euforyczny wjazd.

Oby było...tak spektakularnie i euforycznie,i sie utrzymało jak najdluzej

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

58 minut temu, Lucy32 napisał(a):

Oby było...tak spektakularnie i euforycznie,i sie utrzymało jak najdluzej

 

Dziękuję.

[Lucy32]

7 godzin temu, acherontia styx napisał(a):

No zobacz, a ja znam kilka osób, które leki odstawiły  i żyją i mają się dobrze mimo, że minęło już duużo czasu od odstawienia  

Ja osobiście nie chciałabym brać leków do końca życia. Zresztą już co najmniej 2 różnych psychiatrów to sugerowało, żebym odstawiła (żaden z nich nie jest moim lekarzem, ale mnie znają bo był okres, że mnie leczyli przez chwilę) plus moja terapeutka już na to naciska też powoli, lekarka która mnie leczy przekonana jeszcze w 100% nie jest, ale już bliżej jej niż dalej do tego, żeby spróbować. Po pół roku czy tam roku może się okazać, że będę musiała wrócić, to trudno, ale chcę zobaczyć jak będzie mi się żyło bez "sztucznego wspomagania". 
Z tym, że ja w przeciwieństwie do chyba większości tego forum nigdy nie uzależniałam swojego samopoczucia od leków. Owszem, był czas, że coś mi dawały i rzeczywiście pomogły jak np. lit, ale to że pomógł to nie znaczy, że muszę się go kurczowo trzymać i nawet tego nie robię, bo to akurat moja lekarka sama z siebie mi odstawiła. Zresztą nawet moja lekarka się śmieje, że w porównaniu do tego jakie leki i w jakich dawkach brałam dawniej, to teraz to jakbym praktycznie nic nie brała 
Wiadomo, że osoba z CHAD czy schizofrenią leków raczej nigdy nie odstawi i tu nie piszę o takich osobach.

No ja kilka lat temu przy pierwszym epizodzie dostalam Mirte i po poltora roku odstawilam ja i przez kilka lat tez nic nie bralam i bylo dobrze,ale wystarczylo jakies lekkie przeciążenie zwiazane z praca,bo trafilam do firmy z ,torej nie bylam zadowolona i mnie ta praca w niej psychicznie dolowala i wtedy znow wrocilam na Mirte po tych dobrych latach .Tym razem Mirta przestala dzialac i mialam trzecia załamke i zjazd dlatego doszla Duloxetyna po dlugich próbach z lekami.Ja wiem ze ja bardzo zzle reaguje na sytuacje zakleszczenia,braku wyjscia,nie znosze nawet siedziec w korku,po prostu sytuacje niejako bez wyjscia powoduja u mnie nawrot lękow.Tak bylo w Pandemi wlasnie ,Mirta sie niby wypalila u mnie ale ja mysle ze tez wplyw tych naciskow,ze mam zrobic cos czego nie chce a byly to szczepienia..ta presja ze musze wziasc szczepienie inaczej moze mnie zwolnia w pracy(a teraz mam fajna prace)i tak sie szarpalam z tym problemem.Nie znosze sytuacji gdy nie mam wyboru.To one wywoluja u mnie lęki.Dzis powinnam dostac odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu za te nagabywania jak wielu ludzi ktorzy staneli pod takim przymusem.Szczepionki nie wzielam,Covida przeszlam,do pracy wrocilam i dzis nikt mi nie robi juz naciskow bo szalenstwo szczepionkowe minelo,ale co przeszlam to przeszlam.Nabawilam sie nerwicy

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Dostałem w pracy o/cenzura/ za to, że znowu się spóźniłem. Szkoda że mi nie dali wypowiedzenia. Wreszcie nie musiałbym wstawać z łóżka.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

7 godzin temu, acherontia styx napisał(a):

No zobacz, a ja znam kilka osób, które leki odstawiły  i żyją i mają się dobrze mimo, że minęło już duużo czasu od odstawienia  

 

Też znam takie osoby, takie co biorą leki po 10 lat też znam. Kwestia indywidualna.

 

7 godzin temu, acherontia styx napisał(a):

Ja osobiście nie chciałabym brać leków do końca życia.

 

Nie przeraża mnie taka wizja, bardziej przeraża mnie wizja kolejnego nawrotu.

Poza tym ja się skupiam na tym jak się teraz czuję, najpierw to chcę z tego wyjść, nie zastanawiam się co będzie potem.

[Lucy32]

35 minut temu, Dziewięćdziesiąt Cztery napisał(a):

 

Też znam takie osoby, takie co biorą leki po 10 lat też znam. Kwestia indywidualna.

 

 

Nie przeraża mnie taka wizja, bardziej przeraża mnie wizja kolejnego nawrotu.

Poza tym ja się skupiam na tym jak się teraz czuję, najpierw to chcę z tego wyjść, nie zastanawiam się co będzie potem

Edytowane 26 Lipca 2023 przez Lucy32

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Poczułem się dzisiaj minimalnie lepiej (w sensie że miałem siłę na zjedzenie obiadu i pójście na spacer), ale zawsze jak jest trochę lepiej, to potem jest gorzej.

[Gość Dziewięćdziesiąt Cztery]

Dopadła mnie błoga senność.