Dzisiaj czuje się...

[Maat]

@You know nothing, Jon Snow,ciekawisz mnie.

A w tym poście, co przed chwilą napisałaś,wyraziłaś się bardzo jasno,komunikatywnie.

Czyli potrafisz.

[Fobic]

Dla odmiany przeszedłem moje miasto wzdłuż i wszerz (trzeźwy), gdzie ostatnio rzadko kiedy wychodzę poza podwórze. Czuję się trochę lepiej, chociaż to pewnie również zasługa innej mojej mrocznej strony.

[avesen]

Tragicznie. Mam ochotę się zajebać, zachlać i zaćpać na śmierć. Oczywiście tego nie zrobię.

[Mic43]

1 minutę temu, avesen napisał(a):

Tragicznie. Mam ochotę się zajebać, zachlać i zaćpać na śmierć. Oczywiście tego nie zrobię.

Co jest? 

[avesen]

10 minut temu, Fobic napisał(a):

Dla odmiany przeszedłem moje miasto wzdłuż i wszerz (trzeźwy), gdzie ostatnio rzadko kiedy wychodzę poza podwórze.

 

Wielkie gratulacje. Jako osoba uzależniona rozumiem jak trudno jest wyjść na zewnątrz bez żadnego wsparcia dla świadomości, u mnie niestety każdy spacer, każde wyjście wiąże się z jakimś środkiem.

 

1 minutę temu, Mic43 napisał(a):

Co jest? 

 

Praca, ludzie, wszystko. Stres pożera mnie żywcem.

Edytowane wczoraj o 16:51 przez avesen

[Mic43]

3 minuty temu, avesen napisał(a):

 

Wielkie gratulacje. Jako osoba uzależniona rozumiem jak trudno jest wyjść na zewnątrz bez żadnego wsparcia dla świadomości, u mnie niestety każdy spacer, każde wyjście wiąże się z jakimś środkiem.

 

 

Praca, ludzie, wszystko. Stres pożera mnie żywcem.

Ty bierzesz jakieś leki na ten lęk? 

[avesen]

1 minutę temu, Mic43 napisał(a):

Ty bierzesz jakieś leki na ten lęk? 

 

Nie, nic mi nie pomaga, jedynie marihuana jako tako potrafi uwolnić mnie na chwilę z beznadziejnego stanu, ale nie chcę po nią sięgać, bo potem gorzej mi się myśli w pracy, a potrzebuję teraz pełnej mocy swojego umysłu. Pewnie i tak się złamię, jak codziennie, już mnie ciągnie.

[Mic43]

2 minuty temu, avesen napisał(a):

 

Nie, nic mi nie pomaga, jedynie marihuana jako tako potrafi uwolnić mnie na chwilę z beznadziejnego stanu, ale nie chcę po nią sięgać, bo potem gorzej mi się myśli w pracy, a potrzebuję teraz pełnej mocy swojego umysłu. Pewnie i tak się złamię, jak codziennie, już mnie ciągnie.

A czego próbowałaś? W ogóle bierzesz jakieś leki? 

[avesen]

Nie pamiętam. Obecnie nie biorę żadnych leków, nie chcę w swoim życiu żadnych recept i wizyt u lekarzy, żadnych w ogóle obcych ludzi, ich usług i zasobów, nienawidzę być od kogoś czy czegoś zależna. Każda wizyta tylko mnie uświadamiała, że moja intuicja jest niezawodna, potrafię słyszeć co ma mi do powiedzenia mój organizm, a słowa lekarzy i wyniki badań tylko to potwierdzają. Za każdym razem wiem co mi jest i czego potrzebuję. Czasem mnie tylko napadają okropne myśli, wspomnienia, wspomniany stres, derealizacja i depersonalizacja, nie wiem co jest prawdziwe, a co mi się wydaje, czy nie umarłam jednak ten trzeci i ostatni raz, a to wszystko to jakiś koszmar, czyściec, ale na to sobie w końcu jakoś poradzę siłą umysłu, bo to jedyna słuszna droga do wolności w moim przypadku, albo dożyję już z tym do końca. Ale końca nie będzie. Zasrany Wszechświat.

Edytowane wczoraj o 17:27 przez avesen

[Fobic]

38 minut temu, avesen napisał(a):

Wielkie gratulacje. Jako osoba uzależniona rozumiem jak trudno jest wyjść na zewnątrz bez żadnego wsparcia dla świadomości, u mnie niestety każdy spacer, każde wyjście wiąże się z jakimś środkiem.

W moim przypadku wystarczył wyjazd ze znajomymi nad wodę, namioty, odwalenie jakiegoś koncertowego popisu, którego  nie pamiętam + kilka lekko przypałowych akcji również na nieświadomce, po których ciągle mam moralniaka, bo zostałem degeneratem gorszym niż jestem. Dziwny mechanizm, ale zadziałał i jak do tej pory mam zwyczajnie wywalone na otoczenie, jak ktoś patrzy. Teraz to ja bardziej zwracam uwagę na innych i dyskretnie obserwuję. Nietypowy zabieg, ale coś pomógł.

 

7 minut temu, avesen napisał(a):

Ale końca nie będzie. Zasrany Wszechświat.

Nawet Wszechświat dobiegnie końca, tylko nie w naszych czasach. Nie te rzędy wielkości. Walcz o siebie w tym życiu, które dostałaś.

 

PS

Mi pomaga akceptacja siebie, takim jakim jestem.

Edytowane wczoraj o 17:30 przez Fobic

[Maat]

Też akceptuję siebie,to chyba jedyne dobre wyjście.

Ale nie jest to proste,to jest proces.

@avesen, rozumiem, że jesteś TERAZ ze wszystkim "na nie", ale dla własnego zdrowia i dobra,jak sobie spokojnie to przemyślisz,wybierz się do specjalisty.

Męczysz się bardzo.

[avesen]

9 minut temu, Fobic napisał(a):

Nawet Wszechświat dobiegnie końca, tylko nie w naszych czasach. Nie te rzędy wielkości. Walcz o siebie w tym życiu, które dostałaś.

 

Nie wiem, widziałam takie rzeczy, po których nie mogę się pozbierać. Widziałam wiele wersji swojego życia, przeleciałam przez chyba wszystkie, w swoim prawdziwym umarłam, widziałam przecież rozpacz rodziców nad moim ciałem, a trafiłam do jakiejś alternatywnej rzeczywistości, umrę i w tej i znowu gdzieś indziej trafię. Czuję się jak kot Schrödingera. Może jakbym umarła we wszystkich wersjach swojego życia, to wtedy moja obecna świadomość też by się w końcu rozpłynęła. Ciężko mi się to pisze tutaj, jeszcze wy się odzywacie, jakbyście byli prawdziwi, a nie swoimi kopiami, dostaję paranoi.

[Fobic]

@avesen Ciekawe co piszesz, niemal jakbyś żyła w kwantowej rzeczywistości, gdzie wszystko dzieje się jednocześnie. Nie muszę się odzywać, jeśli sprawia ci to dyskomfort. O ile mi wiadomo bardziej prawdziwy być nie mogę. Chyba, że gdzieś w alternatywnym świecie żyję jako całkowity upadek człowieka. Mam do ciebie trochę pytań, ale jeśli masz dość to w porządku, to nie przesłuchanie. Tylko co sprowadziło cię tym razem akurat tutaj na forum?

[Mic43]

39 minut temu, Fobic napisał(a):

@avesen Ciekawe co piszesz, niemal jakbyś żyła w kwantowej rzeczywistości, gdzie wszystko dzieje się jednocześnie. Nie muszę się odzywać, jeśli sprawia ci to dyskomfort. O ile mi wiadomo bardziej prawdziwy być nie mogę. Chyba, że gdzieś w alternatywnym świecie żyję jako całkowity upadek człowieka. Mam do ciebie trochę pytań, ale jeśli masz dość to w porządku, to nie przesłuchanie. Tylko co sprowadziło cię tym razem akurat tutaj na forum?

Bardziej mi to wygląda na wieloświaty w ujęciu Davida Lewisa, realizm modalny, chyba się to nazywało  Tylko subiektywnie odczuwany.

Godzinę temu, avesen napisał(a):

Za każdym razem wiem co mi jest i czego potrzebuję.

To czego potrzebujesz jak czujesz lęk, czy stres, jak dzisiaj? Ale z możliwych w aktualnym świecie rzeczy

[avesen]

23 minuty temu, Mic43 napisał(a):

To czego potrzebujesz jak czujesz lęk, czy stres, jak dzisiaj? Ale z możliwych w aktualnym świecie rzeczy

 

To proste – eliminacji czynników powodujących lęk, stres, etc. Ale ponieważ to niemożliwe w obecnej sytuacji, nie mam planu B, to kładę się i wyłączam te myśli. Odpływam. Robię coś innego. Coś, co chcę, a nie – muszę. A czasem też tłumię środkami znieczulającymi. Jak teraz.

[Fobic]

@avesen Nie chcę się narzucać, ale co to za uzależnienie?

 

PS

Gdyby ktoś na priv mi trochę popisał, opierdzielił za co tylko się da - byłbym ukontentowany. Dzięki.

[Fobic]

[Małgorzata999997]

Słońce świeci upały są.

Opalać się trzeba.

[You know nothing, Jon Snow]

Ja raczej z komunikowaniem się problemu nie mam @Maat tylko jak mnie złość na nich bierze to napiszę co myślę, co mi wygadują, robią, do czego przymuszają, ciężko dla tych nie w temacie zrozumieć. Więc rozumiem, że to może być dziwnie odbierane. Najlepiej nie zwracaj uwagi Ty w ten temat nie jesteś zamieszana więc spokojnie. 

 

A wracając do tematu taki Pan taki Władca Acer śmieć i swojej córce ze świata relica, Alone, swojej uczennicy, która go pierwsza usłyszała On dziecka małego relica nie da urodzić w szanowany sposób ani w ogóle. Niszczy mi ciąże, ja czuję się bardzo źle, co chwilę krwawie. Dla lekarzy może jest to oczyszczanie, może przed badaniem pokazali coś innego, ja nie widzę w tym nic naturalnego by On mnie śmieciami nie ludźmi w ciąży zatruwał. Jest mi bardzo przykro, że tak się zawiodłam na Jego sile umysłu, talencie, charakterze. Dla policji też był najlepszy, skończył w moich oczach jak śmieć dla głupiej Paulinki, Moniki, Michała. Zniszczył całe moje zdrowie, życie, gorzej niż Szczur a tyle pięknych rzeczy, zjawisk mi pokazał, uczynił mnie dzikim władcą świata relica. 

Edytowane 10 godzin temu przez You know nothing, Jon Snow

[Purpurowy]

Codziennie marzę żeby zakończyć życie.

[mrNobody07]

54 minuty temu, Purpurowy napisał(a):

Codziennie marzę żeby zakończyć życie.

Cholera nie wolno tak myśleć . Nie pisz tak Byku…musi w końcu wyjść dla Ciebie słońce. Też mam kiepskie dni a nawet to już miesiące . Dobrze że jesteś . Walcz o siebie

[Purpurowy]

10 minut temu, mrNobody07 napisał(a):

Cholera nie wolno tak myśleć . Nie pisz tak Byku…musi w końcu wyjść dla Ciebie słońce. Też mam kiepskie dni a nawet to już miesiące . Dobrze że jesteś . Walcz o siebie

Tu już dawno nie ma o co walczyć.

[Dryagan]

Teraz, Purpurowy napisał(a):

Tu już dawno nie ma o co walczyć.

Zawsze jest o co walczyć, młody jeszcze jesteś. Czasem nagle coś się może zmienić o 180 stopni. 

[mrNobody07]

26 minut temu, Purpurowy napisał(a):

Tu już dawno nie ma o co walczyć.

Nie wierzę ….na pewno jest…dziś odpocznij byle nie pogrążyć się w czarnych myślach…jutro może być już troszeczkę lepiej

24 minuty temu, Dryagan napisał(a):

Zawsze jest o co walczyć, młody jeszcze jesteś. Czasem nagle coś się może zmienić o 180 stopni. 

Dokładnie tak! Życie płata figle, również te pozytywne

Edytowane 6 godzin temu przez mrNobody07

[Dryagan]

@Purpurowy nawet jeśli teraz wydaje Ci się, że nie ma już o co walczyć – nie wiesz, co czeka Cię za zakrętem. I nie mówię tego jako ktoś z zewnątrz, tylko jako ktoś, kto tam był – w tym piekle. Kiedy tu przychodziłem w 2014 r. na Forum byłem osobą bardzo samotną, z diagnozą ChAD, po przejściach psychotycznych, po śmierci brata w wypadku samochodowym, potem jeszcze zdarzyły się różne niefajne historie: miałem wypadek na motorze – połamany, nie wiedziałem, czy nie zostanę kaleką. Straciłem pracę. Miałem odjebki na zmianę ze stanami depresyjnymi, pobyty w szpitalu psychiatrycznym. Potem zmarła moja mama. Myśli samobójcze były codziennością. Nieraz czułem się skończony. A potem, powoli, coś zaczęło się zmieniać. Bez wielkich rewolucji. Po prostu krok po kroku. Teraz mam szczęśliwe życie i rodzinę. I wiem jedno – z dna można się odbić. Nawet jeśli teraz tego nie widzisz.