Jak żyć w związku?

[peggysue15]

Witam,

mam 23 lata, mieszkam z narzeczonym od 2 lat, jesteśmy parą od 3 lat.

Narzeczony ma OCD, niezdiagnozowane przez lekarza ani nieleczone, ale sam uznał że coś takiego ma, ja również to obserwuję. Je natręctwa polegają na bardzo bardzo częśtym myciu rąk i przesadnym podejściem do kwestii higieny, tego co jest czyste, a co jest brudne. Od początku kiedy zamieszkaliśmy razem było to problemem, bo znalazłam się w zupełnie innym świecie niż byłam: takim gdzie nie mogę chodzić boso chociaż lubię, bo mam wtedy brudne stopy i nie mogę z takimi wejść do łóżka. Mycie rąk po siusianiu przez 5 min. to standard. Nie mogę go dotykać jeśli nie umyję rąk ani brać worka ze śmieciami bez specjalnej rękawiczki. NIe mogę używać żadnych ścierek w kuchni,, tylko jednorazowe ręczniki papierowe. Klamki,, jeśli chcę go dotknąć, muszę otwierać przez rękaw bluzy albo myć po tym ręce.

Przyzwyczaiłam sie już trochę do jego nawyków chociaż muszę orzyznać że nie raz było mi przykro, że np,. twierdzi że jestem brudna z absurdalnego powodu i nie chce mnie dotykać. Jeśli go kocham, muszę to akceptować, i nauczyłam się już czego nie lubi, zwłaszcza dy jest w stresie natręctwa te nasilają się.

Problem jednak pojawił się gdy w domu pojawił się kot. To była zła decyzja z mojej strony, że się na niego zdecydowałam, ale to był dom tymczasowy i kot wraca skąd przyjechał. Niestety jednak unaoczniło mi to masę problemów z moim narzeczonym: kot brudzi, y zrobi kupę jest przykry zapach przez chwilę w domu, którego on nie może znieść. Nie wolno mi siadać na krzesłach,gdzie siedział kot (on też nie siada). Muszę czyścić jeo ubrania z najmniejszego włoska kota, bo się brzydzi. Podobnie kamyczki żwirku, które czasem, bardzo nieliczne, leżą na podłodze, powodują u niego wściekłość albo przynajmniej wielka falę narzekania, że jest tak brudno przez mnie. Ja nie mogę już tego znieść psychicznie.

Proszę o pomoc. Czy są jakieś grupy wsparcia dla osób związanych z OCD? Przez niego staję taka jak on, powoli zauważam u siebie te chore tendencje np. wyciąganie płynu dezynfekcyjnego po przywitaniu się z kimś ręką. Czasem czuję ogromną ulgę gdy wyjeżdżam i nie jestem już kontrolowana. Rozmawiam o tym z nim: on wie że to problem, czasem obiecuje że będzie się starał żebym ja tego nie odczuwała, ale zwykle mówi że on taki już jest, i jeśli chcemy być razem, to mam to zaakceptować. Rozumiem z jednej strony potrzebę akceptacji w miłości, ale z drugiej, jeśli to coraz bardziej uciążliwe dla mnie, to jak mam wyobrażać sobie przysłość z nim, małżeństwo, dzieci, które jeszcze bardziej brudzą? On mówi że tego chce, ale jak to będzie w praktyce?

Boli mnie ta jego choroba, bo często przerzuca na mnie negatywne emocje, obwinia, że jest brudno (chociaż staram się dużo bardziej niż dy mieszkałam sama sprzątać i jest naprawde czysto w naszym mieszkaniu). Że sama sprzątam byle jak, po łebkach, i tylko jeśłi on to zrobi, to jest ok (ale mu się nie chce wiec ja zwykle sprzątam). Co robić?

[Evia]

a sam sprząta?

[lovely]

Wygląda to jak klasyczne OCD i współczuję ci dziewczyno strasznie, bo takie życie jest okropne i wykańczające. Jak chorowałam na taki sam typ OCD co twój chłopak i wszystkim moim bliskim zszargałam nerwy ciągłymi zakazami, prośbami, zasadami i dzieleniem na brudne i czyste strefy całej rzeczywistości.

Jak się jest chorym to się nie widzi jak bardzo inni cierpią przez te natręctwa, bo jest się skupionym na swoim stresie, lęku i cierpieniach. Mój chłopak dał radę, ale też widzę teraz że moja choroba trochę go zmieniła. Jest bardziej nerwowy, łatwiej się złości itp. - i tobie też się tak może stać.

Nie jest tak że musisz się zastanawiać nad każdym krokiem?

 

Dziwi mnie głównie to że nie leczycie tego i że twój chłopak twierdzi że powinnaś to zaakceptować. Przecież to choroba! To tak jakby chodzić ze złamaną ręką i jej nie leczyć i domagać się od wszystkich naokoło akceptacji że nie może się robić wszystkiego dwoma rękami

 

Co więcej, twoje angażowanie się w jego objawy i kompulsje nie pomaga mu, tylko jeszcze bardziej szkodzi. Jedną z pierwszych rzeczy które się robi w terapii OCD to ustalenie sposobu w jaki wyjdzie się z sytuacji w której bliskie osoby angażują się w te objawy. Nie ma lekko :)

 

Bardzo was zachęcam do szukania pomocy i leczenia się. Taka sytuacja którą opisujesz jest skrajnie destrukcyjna (wiem bo przeżyłam to na własnej skórze, tylko z drugiej strony) i z duzym prawdopodobieństwem będzie stopniowo niszczyć wasz związek. Naprawdę można coś z tym zrobić tak żeby i tobie żyło się lepiej i żeby twój chłopak był zdrowszy, szczęsliwszy i mniej zestresowany. Powodzenia!