WENLAFAKSYNA (Alventa, Exyven, Efectin ER, Efevelon SR, Faxigen XL, Faxolet ER, Lafactin, Oriven, Prefaxine, Symfaxin ER, Velaxin ER, Venlafaxine Aurovitas/ Bluefish XL, Venlectine)

[zburzony]

@Carolusja niestety notorycznie piłem duże ilości na wenlafaksynie, zresztą na wielu innych antydepresantach również, i nigdy tego o czym piszesz nie doświadczyłem. Faktycznie, nikt nie powie ci dlaczego tak jest, nawet lekarz nie będzie tego wiedział ale oczywiście powie ci że to dowód że nie wolno pić biorąc leki. Być może akurat twój organizm nie toleruje alkoholu na tym leku, co człowiek to inna reakcja.

[Carolus]

Jestem pewien, że to miks wenli i alkoholu wywołuje ten ból. Na paroksetynie tego nie było. Z tym, że na paroksetynie dużo ciężej jest powstrzymywać się od picia czy palenia. Zahamowania bardzo zanikają. Cóż, pozostaje unikać imprez albo liczyć się z konsekwencjami. S Jednak schodzę z 225, bo wywołuje u mnie dużą nerwowość, a działanie antydepresyjne jeszcze słabsze niż wcześniej. 

[Samniewiem]

Jak to w ogóle jest z wenlą w kontekście alkoholu i kawy?

Pytam, bo kawy pije dużo, a w googlach po wpisaniu "kawa a antydepresanty" można wpaść np. na artykuł: 

 

Cytat

Wypicie kawy na krótko przed przyjęciem takiego leku może osłabić jego działanie nawet o 60%! Również garbniki zawarte w kawie zmniejszają wchłanianie alkaloidów, a to może osłabić działanie niektórych nauroleptyków.

Wiadomo, że mocna, lub w za duzych ilościach kawa potrafi podbić lęki i to w sumie potwierdzam, podbija też kortyzol, z drugiej strony działa korzystkie na dopaminę. 


No i alkohol. 
Domyślam się, że działa negatywnie na serotoninę (?), ale czy po napiciu się raz na jakiś czas jest ryzyko pełnego nawrotu choroby i tego, że leczenie trzeba będzie zacząć od nowa? (czyt. again tygodnie ładowania leku etc.)

[hopefully.00]

Nie alkohol nic tu nie zmieni , biorę leki od kilku lat , nie polecam pic bo kac na następny dzień jest ciężki bo odpalają się lęki i dwprecha bynajmniej u mnie , raz na jakiś czas alkohol nic ci nie zrobi.

A kawa na SSRI to podstawa bez tego nie ruszałem , na snri jedynie co robi to nasila wkurw ienie , powoduje taki lekki niepokój i dla mnie w zasadzie gówno działa.

Te artykuły są gówno warte.

Choroba wraca bo sami sie wkręcamy na nowo , alkohol tu niewiele zmienia , jak na lekach nie popracujesz nad sobą na terapii to napewno zaburzenie wróci bo leki to tylko okład na ranę który tylko znieczula.Picie raz na jakiś czas w rozsądnych ilościach krzywdy nie zrobi ale ogólnie odradzam w większych ilościach bo następny dzień do kosza

Chociaż u mnie leki powodują takie znieczulenie emocjonalne że aż muszę sie napić żeby poczuć jakieś pozytywne emocje xD baa był to nawet mój duży problem w pewnym momencie go codziennie musiałem wypić chociaż dwie setki bo anhedonia polekowa była nie do wytrzymania 

[Carolus]

Zależy od leków. Na paroksetynie jak pochlałem to później przez ponad tydzień było kiepsko. Dopiero po około 10 dniach wracała równowaga psych. A po wenli gdyby nie ta migrena w trakcie picia to pojawia się tylko zwykły kac. I później normalnie jest. Generalnie jest to niewskazane i albo się leczymy albo chlamy. A jeśli chodzi o kawę to u mnie ona wchodzi lękowo. Na paroksetynie mogłem pić, ale przy wenli piję słabą, bo jak przesadzę to jestem roztrzęsiony mocno.

[daammk1]

Hej! Warto przechodzić z paroksetyny na wenlafaksyne? Biorę paro z 10 lat i mam dosyć zobojętniania emocjonalnego. Ma ktoś może porównanie?

[skakunna]

W dniu 25.03.2024 o 16:39, Carolus napisał(a):

Zależy od leków. Na paroksetynie jak pochlałem to później przez ponad tydzień było kiepsko. Dopiero po około 10 dniach wracała równowaga psych. A po wenli gdyby nie ta migrena w trakcie picia to pojawia się tylko zwykły kac. I później normalnie jest. Generalnie jest to niewskazane i albo się leczymy albo chlamy. A jeśli chodzi o kawę to u mnie ona wchodzi lękowo. Na paroksetynie mogłem pić, ale przy wenli piję słabą, bo jak przesadzę to jestem roztrzęsiony mocno.

Niepokoje na kacu to chyba niezależne od stosowanych leków, jeśli się ma tendencje do lęków i niepokojów. Ogólnie alko robi bałagan w receptorach i może wpływać w nieprzewidywalny sposób na ich działanie, natomiast różne leki już łączyłem z % i żadna katastrofa (odpukać) się nie stała. Oczywiście nie polecam. Bardziej niż o receptory martwiłbym się o wątrobę, bo ona swoje musi znieść przy samych lekach, a jeśli dodać do nich alko, to ma sporo roboty.

[Carolus]

3 godziny temu, daammk1 napisał(a):

Hej! Warto przechodzić z paroksetyny na wenlafaksyne? Biorę paro z 10 lat i mam dosyć zobojętniania emocjonalnego. Ma ktoś może porównanie?

10 lat to strasznie długo. Nikt Ci nie powie jak zachowa się Twój organizm po odstawieniu paro. Mi wenla słabo weszła, bo wespół z nerwicą nie pozwalała mi się wyluzować/ zrelaksować. Wracam obecnie do paroksetyny, która była moim pierwszym lekiem i działała naprawdę świetnie. Nie było idealnie i miała swoje kaprysy, ale nie polegam na samych lekach i sam też walczę z tym bałaganem, więc dla mnie jest spoko. Myślę, że powinieneś raczej porozmawiać z Twoim lekarzem w tej sprawie. Nie będzie lekko. 

 

35 minut temu, skakunna napisał(a):

Niepokoje na kacu to chyba niezależne od stosowanych leków, jeśli się ma tendencje do lęków i niepokojów. Ogólnie alko robi bałagan w receptorach i może wpływać w nieprzewidywalny sposób na ich działanie, natomiast różne leki już łączyłem z % i żadna katastrofa (odpukać) się nie stała. Oczywiście nie polecam. Bardziej niż o receptory martwiłbym się o wątrobę, bo ona swoje musi znieść przy samych lekach, a jeśli dodać do nich alko, to ma sporo roboty.

Masz rację. Ja również nie przeżyłem żadnej katastrofy. Jedynie irytujące jest to, że na paroksetynie muszę tyle dni czekać, bo mam wrażenie, że strzeliła focha.

Fakt, wątroba obrywa bardzo, ale jednak czasami człowiek pójdzie na imprezę i ma ochotę żeby się zrelaksować i zabawić z alko. Jesteśmy tylko ludźmi i czasem ulegamy własnym słabościom. 

[zburzony]

Biorę wenlafaksynę od dawna, co najmniej od roku, najdłużej byłem na dawce 300 mg, przez kilka tygodni na 375 nawet. Od miesiąca biorę też moklobemid 300 mg na którym było od początku różnie, ale z czasem co raz mniej pozytywnie, zwłaszcza napięcie wewnętrzne, podatność na stres i niepokój dawały mi w kość. Zmniejszyłem wtedy wenlafaksynę do 225 mg i od razu był efekt, zwłaszcza napięcie po moklobemidzie osłabło, nie było jednak wpływu na nastrój który był raczej średni, niepokój też pozostał. Wtedy dołożyłem amisulpryd bo czułem że oprócz benzodiazepin tylko on może pomóc na taki stan. I rzeczywiście, tak jak lata temu za pierwszym razem tak i teraz pomógł natychmiast, ustabilizował mnie, wyciszył lęk. Właściwie było już ok i mogłem tak zostawić, ale postanowiłem zobaczyć czy będzie różnica jeśli zwiększę wenlafaksynę minimalnie, o 37,5 mg. Mój dobry doktor zna mnie od lat, nie ma problemu z tego typu roszadami z mojej strony, często na wizytach mówię mu że zmieniłem dawkę jakiegoś leku albo któryś odstawiłem. Zwłaszcza kiedy coś odstawię jest zadowolony, bo jak stwierdził nie spotkał jeszcze takiego zwolennika leków jak ja

W każdym razie, te 37,5 mg wenlafaksyny spowodowało że wróciło trochę stymulacji którą moklobemid dawał od początku, lekko poprawił się nastrój, ale nie powrócił niepokój czy to męczące, bezsensowne napięcie. Wydaje się że 262,5 mg to w tej kombinacji najlepsza dla mnie dawka wenli, gdybym chciał brać więcej to trzeba by było pozbyć się moklobemidu a biorę go krótko i to byłoby bez sensu.

[Carolus]

Nie za bardzo skupiasz się na lekach? Na nastrój/ lęki może mieć wpływ mnóstwo innych czynników. U mnie chociażby pogoda robi ogromną różnicę. Wysiłek fizyczny w pracy i poza. To, że mamy gorsze dni nie oznacza, że leki przestały działać. "Normalni" ludzie też mają kryzysy. Szukanie odpowiedniej dawki i kombinacji leków jest spoko, ale uzależnianie swojego stanu od nich jest raczej słabym pomysłem, jeśli wiesz o co mi chodzi. 

8 godzin temu, zburzony napisał(a):

Biorę wenlafaksynę od dawna, co najmniej od roku, najdłużej byłem na dawce 300 mg, przez kilka tygodni na 375 nawet. Od miesiąca biorę też moklobemid 300 mg na którym było od początku różnie, ale z czasem co raz mniej pozytywnie, zwłaszcza napięcie wewnętrzne, podatność na stres i niepokój dawały mi w kość. Zmniejszyłem wtedy wenlafaksynę do 225 mg i od razu był efekt, zwłaszcza napięcie po moklobemidzie osłabło, nie było jednak wpływu na nastrój który był raczej średni, niepokój też pozostał. Wtedy dołożyłem amisulpryd bo czułem że oprócz benzodiazepin tylko on może pomóc na taki stan. I rzeczywiście, tak jak lata temu za pierwszym razem tak i teraz pomógł natychmiast, ustabilizował mnie, wyciszył lęk. Właściwie było już ok i mogłem tak zostawić, ale postanowiłem zobaczyć czy będzie różnica jeśli zwiększę wenlafaksynę minimalnie, o 37,5 mg. Mój dobry doktor zna mnie od lat, nie ma problemu z tego typu roszadami z mojej strony, często na wizytach mówię mu że zmieniłem dawkę jakiegoś leku albo któryś odstawiłem. Zwłaszcza kiedy coś odstawię jest zadowolony, bo jak stwierdził nie spotkał jeszcze takiego zwolennika leków jak ja

W każdym razie, te 37,5 mg wenlafaksyny spowodowało że wróciło trochę stymulacji którą moklobemid dawał od początku, lekko poprawił się nastrój, ale nie powrócił niepokój czy to męczące, bezsensowne napięcie. Wydaje się że 262,5 mg to w tej kombinacji najlepsza dla mnie dawka wenli, gdybym chciał brać więcej to trzeba by było pozbyć się moklobemidu a biorę go krótko i to byłoby bez sensu.

 

[zburzony]

@Carolus zdaje sobie z tego sprawę ale wcale mi to nie przeszkadza. Mam zaburzenia osobowości i szeroką paletę problemów, nie stać mnie na poważną psychoterapię dlatego najwięcej objawów ile się da maskuję lekami. Mam z tym 20 lat doświadczenia i częściej niż rzadziej się to udaje, zwłaszcza kiedy tak jak teraz nie piję alkoholu i nie sięgam po używki.

[Carolus]

W sumie nie chodziło mi o psychoterapię. Nie tylko. 

Jednak 20 lat to kawał czasu, więc nie ma sensu żebym Ci mówił jakie znaczenie ma dieta, aktywność czy nawet częściowe kierowanie myślami, bo pewnie to wszystko już wiesz. 

Żeby nie było tylko offtopu to ja już jestem na 112,5 wenli i 10 paro. Co zaskakujące mam wrażenie, że to paro zadziałało od pierwszej 10, bo wszedł lekki luz i senność. Choć to drugie to raczej ubok.

[zburzony]

@Carolus te rzeczy które wymieniłeś to wiem że mają znaczenie ale szczerze mówiąc nigdy się w to nie zagłębiałem. Dietę mam beznadziejną ale przynajmniej w pracy dużo ruchu. Kierowanie myślami? Przywykłem do tego że w głowie mam chaos i trudno mi się skupić a co dopiero ukierunkować myśli w jakąś stronę. Ale obecnie jest z tym lepiej, amisulpryd wycisza trochę głowę.

Ty dopiero zaczynasz wchodzić na wenlafaksynę, dobrze rozumiem? Jeśli tak, to jaka jest dawką docelowa?

Sam długo jechałem na 150 mg i mi to wystarczało.

[Carolus]

Ja akurat schodzę już z wenli. Byłem na 225, ale ciągle byłem spięty, nadmiernie pobudzony fizycznie i psychicznie. Wracam obecnie do paro, które fajnie zadziałało za pierwszym razem i nie będę już chyba kombinować tylko na niej zostanę. Była moim pierwszym lekiem. W międzyczasie przez kilka miesięcy próbowałem citalopramu, którego wcale nie czułem( może dlatego, że w porównaniu do 40 paroksetyny jego działanie było delikatne). Z tym, że raczej będę celować w 20- 30, bo z perspektywy czasu mam wrażenie, że ta 40 zbyt mocno wpływała na moje zachowania.

[zburzony]

Też za pierwszym razem 225 mg to było dla mnie za dużo i wróciłem do 150. Później po latach różnych doświadczeń dochodziłem do dawek 300-375 mg, ale obecnie biorę 262,5.

[AnnoDomino34]

13 godzin temu, Carolus napisał(a):

Ja akurat schodzę już z wenli. Byłem na 225, ale ciągle byłem spięty, nadmiernie pobudzony fizycznie i psychicznie. Wracam obecnie do paro, które fajnie zadziałało za pierwszym razem i nie będę już chyba kombinować tylko na niej zostanę. Była moim pierwszym lekiem. W międzyczasie przez kilka miesięcy próbowałem citalopramu, którego wcale nie czułem( może dlatego, że w porównaniu do 40 paroksetyny jego działanie było delikatne). Z tym, że raczej będę celować w 20- 30, bo z perspektywy czasu mam wrażenie, że ta 40 zbyt mocno wpływała na moje zachowania.

U mnie ta sama historia, też wenla tak działa, znaczy to, że noradrenalina nie jest nam wskazana, raczej serotonina , u mnie też kombinowanie po lekach a na koniec pokorny zawsze był powrót do paroksetyny

[tadeusz.chory]

cześć,

czego moge sie spodziewać o 75 mg wenli branej jeden raz na dobę. Bede brać w celu aktywizacji, bo jestem jakiś ospały bez energii. Czy 75 obnizy bodzce seksualne ?

mam tez problemy z zapwleniem zoladka jak ktos to przechodzi i chce o tym popisac to poprosze wiadomosc priv.

[zburzony]

@tadeusz.chory przy 75 mg nie powinieneś mieć większych problemów z efektami ubocznymi. U mnie był tylko płytki i krótszy sen. Z libido i sprawnością było bez zmian. Jeśli dobrze pamiętam to była też delikatna stymulacja, na pewno mniejszy lęk. Nie pamiętam jak długo brałem 75 mg ale dość szybko wskoczyłem na 150 i brałem przez parę lat.

[plumbien]

Czy ma sens branie wenli 75 mg na lęki, czy wkręciłam sobie jakieś placebo? Schodzę powoli z dawki 150, na której czułam się koszmarnie (jadłowstręt, schudłam z 10 kg, pocenie się, absurdalne i męczące sny). Zmniejszam po 37,5 mg, więc przez jakiś czas brałam 112,5 a teraz 75. I kurcze, mam wrażenie że to 75 jest dla mnie lepsze niż 150. Możliwe to? Są osoby, które biorą na przykład tylko 37,5?

[zburzony]

@plumbien moim zdaniem jest całkiem możliwe że 75 mg to dla ciebie obecnie najlepsza dawka. Kiedy zacząłem brać wenlafaksynę to na 75 już czułem poprawę. Zostań na tej dawce dłużej to przekonasz się czy wenlafaksyna to lek dla ciebie jednak.

 

Wątpię żeby ktoś brał na stałe 37,5 mg.

[Samniewiem]

1 godzinę temu, plumbien napisał(a):

Czy ma sens branie wenli 75 mg na lęki, czy wkręciłam sobie jakieś placebo? Schodzę powoli z dawki 150, na której czułam się koszmarnie (jadłowstręt, schudłam z 10 kg, pocenie się, absurdalne i męczące sny). Zmniejszam po 37,5 mg, więc przez jakiś czas brałam 112,5 a teraz 75. I kurcze, mam wrażenie że to 75 jest dla mnie lepsze niż 150. Możliwe to? Są osoby, które biorą na przykład tylko 37,5?

Parę lat jechałem na 75 i czułem się bardzo dobrze. 

[one-half]

Ello, pytanie czysto techniczne, byc moze ktos zna prawidlowa odpowiedz.. Ostatnio mialem przypadek, ze z blistra (preparat P., wewnatrz kapsulki dwa male tabsy) wydobylem uszkodzona (pieknieta i ukruszona) kapsulke. Na wszelki wypadek pozbylem sie jej i wzialem kolejna, ale czy w przyszlosci jest sens tak robic? Bo, o ile sie orientuje, to ta kapsulka i tak ulega w zoladku natychmiastowemu rozpuszczeniu a w sposob przedluzony uwalniaja sie te tabsy? Czy nie mam racji?

[zburzony]

@one-half tu zdania są podzielone ale ja uważam że jest tak jak piszesz i kapsułka to tylko nośnik.

[one-half]

Dzieki, zburzony, za odpowiedz, choc tak sobie teraz mysle, ze w sumie za jakis moze to pytanie sie samo zdezaktualizuje...

 

Mianowicie, ile, oczywiscie Waszym zdaniem i pi razy oko, warto czekac az ten lek zaprezentuje sie w pelni (o ile to oczywiscie nastapi)? Biore prawie poltora miesiaca, pierwszy tydzien 37,5 mg, pozniej juz klasycznie 75 mg (na marginesie, widze, ze z biegiem lat wzroslo dawkowanie  - z 10-15 lat temu wiekszosc brala tu 75 mg, max 150, 225 to jakies pojedyncze przypadki byly, teraz juz widze niektorzy producenci dawke 225 mg wprowadzili).

 

Przeszedlem z Brintellixu i myslalem, ze w kontrze do tej (przekwitlej troche co prawda) nowalijki tak konkretny lek jak wenlafaksyna to bedzie solidne przylozenie (choc wraz z cala gama ubokow  - cos za cos, wiadomo), a tu poki co jest raczej "bidnie".

 

Poczatek byl jakis jasniejszy,ale moze dlatego, ze wiecej nadziei bylo i czasu (a moze po prostu "ot tak" trafilem lepszy czas niezaleznie od leku - patrz mysl o determinizmie w koncowce posta) - wiadomo nowe otwarcie - ale ostatnio juz zaczalem watpic - taki delikatniejszy - ale jednak wciaz - rollercoaster (nie jest to dla mnie zaskoczeniem, bo kazdy SSRI tak mi wchodzil sinusoida, ale wtedy im dalej w lek tym bylo lepiej, a tu ... zamiast wiecej lepszych i mniej gorszych dni to jest jakos tak nijako, by nie powiedziec, ze na odwrot (coraz mniej dobrych dni), a jak mam byc szczery to w ogole momentami nie czuje jak bym cos bral..

 

Przykladowo ostatnie dni - sobota byla super, bez lękow, niedziela wzglednie OK, poniedzialek, wtorek juz tak sobie, a dzis pewien problem sprawil, ze chce sie mentalnie ryczec, depresyjne mysli wjechaly.. Dawki nie chce podnosic, choc lekarz zachecal do minimum 112.5 mg, bo z mojego doswiadczenia zawsze bylo z tego wiecej problemow niz pozytku jesli chodzi o serotoninowce (generalnie nie bylo poprawy w oczekiwanych aspektach - przy jednoczesnym nasileniu skutkow ubocznych). 

 

Ostatnie moje doswiadczenie z serotoninowcem (pomijam Brintellix) to sertralina - 50 mg. Mimo, ze dawka podstawowa to weszla intensywniej (choc bolalo tez bardziej przy dolkach, wiadomo) niz wenlafaksyna teraz, choc tez musialem z 2-3 miesiace na ustabilizowanie poczekac, choc  pozniej i tak zaczely sie dni lepsze i gorsze (im dluzej biore leki, tym bardziej jestem przekonany, ze jest w tym wszystkim jakis piep*zony determinizm i czy na lekach, czy nie, po pewnym czasie jest tak samo...moze wtedy na sertralinie mialem lepszy czas, a teraz, w ostatnich miesiacach choroba przyatakowala? pytania, ktore pozostana bez odpowiedzi).. W moim zyciu wszystko OK, nastroj powinien wiec raczej zwyzkowac, wiec tym bardziej konsternacja, ze jest jak jest... Z Waszego doswiadczenia - powyzej jakiego okresu nie warto juz raczej czekac?*

 

-----------------

*wiem, sytuacja osobnicza, mam to na względzie, nie ulegnę sugestii

[AnnoDomino34]

2 godziny temu, one-half napisał(a):

Dzieki, zburzony, za odpowiedz, choc tak sobie teraz mysle, ze w sumie za jakis moze to pytanie sie samo zdezaktualizuje...

 

Mianowicie, ile, oczywiscie Waszym zdaniem i pi razy oko, warto czekac az ten lek zaprezentuje sie w pelni (o ile to oczywiscie nastapi)? Biore prawie poltora miesiaca, pierwszy tydzien 37,5 mg, pozniej juz klasycznie 75 mg (na marginesie, widze, ze z biegiem lat wzroslo dawkowanie  - z 10-15 lat temu wiekszosc brala tu 75 mg, max 150, 225 to jakies pojedyncze przypadki byly, teraz juz widze niektorzy producenci dawke 225 mg wprowadzili).

 

Przeszedlem z Brintellixu i myslalem, ze w kontrze do tej (przekwitlej troche co prawda) nowalijki tak konkretny lek jak wenlafaksyna to bedzie solidne przylozenie (choc wraz z cala gama ubokow  - cos za cos, wiadomo), a tu poki co jest raczej "bidnie".

 

Poczatek byl jakis jasniejszy,ale moze dlatego, ze wiecej nadziei bylo i czasu (a moze po prostu "ot tak" trafilem lepszy czas niezaleznie od leku - patrz mysl o determinizmie w koncowce posta) - wiadomo nowe otwarcie - ale ostatnio juz zaczalem watpic - taki delikatniejszy - ale jednak wciaz - rollercoaster (nie jest to dla mnie zaskoczeniem, bo kazdy SSRI tak mi wchodzil sinusoida, ale wtedy im dalej w lek tym bylo lepiej, a tu ... zamiast wiecej lepszych i mniej gorszych dni to jest jakos tak nijako, by nie powiedziec, ze na odwrot (coraz mniej dobrych dni), a jak mam byc szczery to w ogole momentami nie czuje jak bym cos bral..

 

Przykladowo ostatnie dni - sobota byla super, bez lękow, niedziela wzglednie OK, poniedzialek, wtorek juz tak sobie, a dzis pewien problem sprawil, ze chce sie mentalnie ryczec, depresyjne mysli wjechaly.. Dawki nie chce podnosic, choc lekarz zachecal do minimum 112.5 mg, bo z mojego doswiadczenia zawsze bylo z tego wiecej problemow niz pozytku jesli chodzi o serotoninowce (generalnie nie bylo poprawy w oczekiwanych aspektach - przy jednoczesnym nasileniu skutkow ubocznych). 

 

Ostatnie moje doswiadczenie z serotoninowcem (pomijam Brintellix) to sertralina - 50 mg. Mimo, ze dawka podstawowa to weszla intensywniej (choc bolalo tez bardziej przy dolkach, wiadomo) niz wenlafaksyna teraz, choc tez musialem z 2-3 miesiace na ustabilizowanie poczekac, choc  pozniej i tak zaczely sie dni lepsze i gorsze (im dluzej biore leki, tym bardziej jestem przekonany, ze jest w tym wszystkim jakis piep*zony determinizm i czy na lekach, czy nie, po pewnym czasie jest tak samo...moze wtedy na sertralinie mialem lepszy czas, a teraz, w ostatnich miesiacach choroba przyatakowala? pytania, ktore pozostana bez odpowiedzi).. W moim zyciu wszystko OK, nastroj powinien wiec raczej zwyzkowac, wiec tym bardziej konsternacja, ze jest jak jest... Z Waszego doswiadczenia - powyzej jakiego okresu nie warto juz raczej czekac?*

 

-----------------

*wiem, sytuacja osobnicza, mam to na względzie, nie ulegnę sugestii

Ja tylko powiem ze swojego doświadczenia, że u mnie leki działają max rok czasu, niestety jakby potem rosła tolerancja i lek nie chce już działać w ogóle. Co do dawkowania słuchaj lekarza, warto dany lek dobic nawet do dawki maksymalnej nim sie zrezygnuje aby miec przekonanie, że nie był on odpowiedni. Wiele osób tu pisze, że np dopiero 225mg zaczęło na nich działać. Ja byłem nawet na 450mg więc wiem co mówię