Cześć :)

[o628]

Przyszłam tu, ale nie wiem kim jestem. Raz czuję się bardzo pewna siebie i swoich umiejętności, dobrze się czuję w swoim ciele i jestem osobą atrakcyjną, bardzo poukładaną, racjonalną i ze zdrowym dystansem, a czasem dopada mnie totalna niechęć do swojej osoby. Szukam wtedy jakichś wzorców i zachowań które pomogą mi być sobą, albo pomogą mi stworzyć nową i lepszą siebie. Oprócz tego moje myśli coraz bardziej zagłębiają mnie w stan jakiejś dziwnej melancholii.

 

Próbowałam poczytać o różnych dolegliwościach, ale przez ten natłok informacji weszłam w jeszcze gęstszą mgłę.

 

W ciągu 22 lat mojej egzystencji doszukałam się rzeczy, które do mnie wracają i sprawiają, że czuję się jak Syzyf, takie trudniejsze to:

- totalna niechęć do obcowania z ludźmi

- stan otępienia czy 'zawieszenia' w głowie

- czasem kiedy ktoś (głównie mój chłopak) pyta mnie, co się dzieje i co czuję dopada mnie totalne odrętwienie, nie jestem w stanie się ruszyć ani powiedzieć słowa, a jak próbuję cokolwiek z siebie wydusić to zaczynam strasznie płakać. Wyobrażam sobie wtedy taką głęboką rysę do której zaglądam i w której błądzę, zastanawiam się wtedy czy ona kiedyś zniknie i czy będę w stanie kiedyś żyć normalnie i bez takich akcji

- wrażenie, że wszyscy ludzie i totalnie cały świat jest przeciwko mnie

- obawy, że będę kimś nielubianym, przeciętnym, bezwartościowym, że zrobię coś co będzie komuś przeszkadzało

- denerwuję się drobnymi rzeczami, jak coś nie jest zrobione 'po mojemu'

- myśli o samobójstwie

- totalne odcięcie emocji lub wewnętrzne bycie pochłanianą przez emocje

- słabość w rękach i myśli o samookaleczaniu się (kiedyś kaleczyłam się regularnie przez parę lat)

- trudności w tworzeniu długotrwałych relacji (a jak już się w jakieś angażuję to kończy się 'racjonalna ja' a zaczyna wszystko, co wyżej wymieniłam)

- brak koncentracji

- trudności z zasypianiem, ciągłe zmęczenie

 

Odczuwam to tak 'w środku' i nie daję niczego po sobie poznać. To wszystko przychodzi do mnie i odchodzi, już nie czuję się tak non stop (kiedyś tak się czułam o wiele częściej)

 

Chodziłam na prywatne spotkania do psychoterapeutki, ale zrezygnowałam z nich po pół roku.

 

Nie chciałam się rozpisywać, ale jakoś tak wyszło

fajna piracka emotka.

[Gość]

Cześć! :) Najlepiej zrobisz, jak pójdziesz z tym do psychiatry i opowiesz mu to wszystko.

[Gość]

o628, a co spowodowalo ze okaleczalas sie? Jakies sytuacje?

[o628]

Cześć! :) Najlepiej zrobisz, jak pójdziesz z tym do psychiatry i opowiesz mu to wszystko.

Myślisz, że psychiatra może w czymś pomoc?

 

-- 11 wrz 2014, 12:06 --

 

o628, a co spowodowalo ze okaleczalas sie? Jakies sytuacje?

Chyba po prostu żeby przestać płakać, pamietam ze kiedyś dużo plakalam

 

-- 11 wrz 2014, 14:36 --

 

o628, a co spowodowalo ze okaleczalas sie? Jakies sytuacje?

Acha i wtedy też wraca ta 'racjonalna' część mnie i łatwiej mi jest spojrzeć z dystansem na wszystko