Prosze o pomoc :(

[rosee181]

Witam. Mam 18 lat i powazny problem. Od dłuższego czasu mam objawy podobne do depresji. Czesto placze , czuje

sie niepotrzebna , nie chce mi sie zyc. Ja mam juz tego dosyc , nie wytrzymuje. Rowniez czesto opuszczam lekcjie w szkole , bo nie jestem w stanie tam chodzic .Chodze do 2 lo.Teraz nie bylam caly tydzien , przelezalam w lozku nie robiac nic , jestem ciagle zmeczona i śpiąca. Najchetniej rzucilabym szkole bo juz dluzej nie wytrzymam , boje sie tam chodzic , w ogole nie chce nigdzie wychodzic , boje sie gdziekolwiek chodzic. Nie wiem jak mama zareaguje na to gdy jej powiem ze chce zostawic szkole , ona nawet nie wie co sie ze mna dzieje . Placze kazda noc myslac co powinnam zrobic , mysle tez czesto o samobojstwie , byloby to najlepsze wyjscie dla mnie. Probowalam sie tez ciąc. Nawet teraz placze piszac to , potrrzebuje pomocy , ale nie chce isc do zadnego psychologa , nie potrafie , nie potrafie sobie poradzic. Jestem bardzo niesmiala , boje sie gdziekolwiek isc sama. Czesto tez boli mnie brzuch i jest mi niedobrze , czuje sie oslabiona ale to chyba z powodu zlego odzywiania , wszyscy mowia ze mam niedowage.

O moich problemach wie tylko moj chlopak , tylko ze on jest bardzo daleko , jednak zawsze moge na niego liczyc, namawia mnie abym opowiedziala o tym mojej mamie ale ja nie potrafie , bardzo sie boje i wstydze co ona sobie pomysli. Czuje sie gorsza od innych , zawsze bylam i jestem szara myszka . Gdy patrze jak inni sobie radza w zyciu chce mi sie plakac , ja tez bym tak chciala , byc szczesliwa , zyc normalnie ale nie potrafie. To wszystko jest zbyt trudne. Gdy ide czuje jakby kazy na mnie patrzyl i zle o mnie myslal. Zbyt bardzo przejmuje sie opinia innych. Gdy kto powie mi cos niemilego chce mi sie plakac. W szkole czuje sie jak nikt , jestem bardzo niesmiala.. Rowniez nauka sprawia mi trudnosci , nie potrafie sie skupic , chcialabym rzucic szkole i pozniej isc do jakiego lo zaocznego czy wieczorowego. Teraz nie jest w stanie sobie poradzic. Nie wiem tylko i boje sie co moi rodzice powiedza , strasznie sie boje :'( Ja nie jestem leniwa , nie chodzi o to. Lubie sie uczyc , mam swoje hobby (szydelkowanie , malarstwo , prace w ogrodzie) , tylko teraz nawet nie chce tego robic , nie mam sily :'(

Prosze o pomoc , niech mi ktos pomoze , wiem ze sa tu takie osoby ktore mi odpowiedza :'(

[sadi31]

witaj

okej przede wszytskim - relax

a teraz kilka pyytan

 

Czesto placze

 

nie przejmuj sie ja mam 35 lat jestem facetem i tez placze - jestem po prostu wrazliwy i jak jest mi smutno - to sobie poplacze

 

czuje sie niepotrzebna

- kochana ty masz dopiero 18 lat - wiesz ile jeszcze przed toba zycia i bycia potrzebna ?? , chlopak , pozniej maz, kolezanki, koledzy, imprezki, makijaze ,ciuchy, dzieci - wiesz ile jeszcze sie moze zdarzyc okazji ze bedziesz potrzebna

 

poza tym nikt na swiecie nie rodzi sie od tak - kazdy jest do czegos potrzebny - zobaczysz czas pokaze ze i ty po cos zaistnaialas na tej ziemi

 

nie chce mi sie zyc.

mi tez czasami rece opadaja - ale pamietaj to w jaki sposob przezyjez to zycie zalezy od ciebie - a na pewno nie zaslugujesz na kare tylko na sprawianie sobie przyjemnosci - sprawiaj je sobie codziennie - jedna mala drobna przyjemnostka tylko dla ciebie ;-)

 

Ja mam juz tego dosyc , nie wytrzymuje

 

konkretnie czego - nazwij napisz wypisz swoje obawy , lęki , złości frustracje , nie kryj emocji - masz do nich prawo , masz prawo sie na cos wkurzyc

 

mysle tez czesto o samobojstwie

 

wiesz co samobojstwo to chyba nie jest zbyt fajny pomzysl

 

uumrzesz kiedys na pewno - tak jak kazdy z nas - to nie uniknione - za to jesli zrobisz sobie to sama za wczesnie- stracisz bezpowrotnie mozliwosc czegos co bedzie ci dane - zycia i wszystkich chwil radosci - ba nawet i smutkow

 

18 lat to satanowczo za wczesnie za umieranie - to dopiero rozbieg do niezlej imprezy jaka jest zycie - nie warto z niej rezygnowac nawet na nia nie wchodzac

 

Probowalam sie tez ciąc.

- ale dlaczego - chcesz sie za cos ukarac ?? jesli tak to za co konkretnie ??

 

Czuje sie gorsza od innych , zawsze bylam i jestem szara myszka

zaraz zaraz - szara myszka nie jest gorsza od innych - zwlaszcza w czasach gdzie liczy sie tani sztuczny szpan - bycie soba zwykla osoba jest coraz bardziej unikatowe - wiec nie jestes gorsza - ja bym powiedzial ze jestes nawet lepsza - bo autentyczna - nie nadeta i nie udawana ;-)

 

Gdy patrze jak inni sobie radza w zyciu chce mi sie plakac

- uwierz mi ja zycia troszke wiecej przezylem niz ty - ze dwa razy- powiem ci ze to co widzisz ze ktos umie zyc i zyje bezproblemowo - wcale w rzeczywistosci tak nie jest - nie ma ludzi bez problemow - po prostu nie ma

 

Zbyt bardzo przejmuje sie opinia innych.

- ano wlasnie

pamietaj ze postepowanie wedle opinii innych to tak na prawde zatracenie wlasnego ja

oczywiscie nalezy sie liczyc z opinia innych ale po zakonzceniu rozmowu z innymi ta opinia powinna sie takze zakonczyc na tym etapie - dalej juz jestes TY a inni - oni tez zyja i spotykaja sie z opiniami innych - poza tym Ty rowniez mozesz opiniowac innych

 

szydelkowanie , malarstwo , prace w ogrodzie

- i ty piszesz ze jestes szara myszka i bezwartosciowa ???? no bez jaj

dziewczyno wiesz ile w dobie iphonow ipadow i innych komputerow znaczy ktos kto maluje obrazy???, szydelkowanie - kurcze zawsze sie chcialem tego nauczyc - nigdy nie umialem zalapac o co tam chodzi ze ktos sobie dlubie drutami a pozniej z tego wychodzi piekny sweter - hehe moze mnie kiedys nauczysz , ogrod - zobacz ile przed toba wyzwan - zdajesz sobie sprawe ze mozesz w przyszlosci isc tym kierunkiem i zostac wzieta malarka , kreatorka projektantka lub miec wlasna firme projektujaca ogrody - wiesz jakie to bedzie mialo wziecie za kilka lat kiedy bedzie tylko beton i stal w miastach - i ty piszesz ze nie bedziesz sie czula potrzebna ??? no weeeez

 

Powiem tak

mozesz miec leciutkie nastawienie depresyjne - idz do lekarza - psychologa czy nawet psychiatry - spokojnie oni sa po to aby nam ulatwic zycie - byc moze spotkasz sie kilak razy na terapii dostaniesz jakis antydepresant - powiem ci po sobie - to wszystko mija - czlowiek w istocie jest po to aby kochac i byc kochanym - i byc szczesliwym - pomysl jak siedzac w fotelu za 60 lat bedziesz wnuczkom o tym opowiadala i sie z tego smiala

 

smigaj do psychologa i daj znac jak bylo >

[NadziejaWBeznadzieji]

Witam,

 

Czy taki stan pojawił się u Ciebie sam z siebie? Czy może był lub MÓGŁ BYĆ jakiś konkretny powód?

Każdy czasem płacze, szczególnie wraźliwsi ludzie do których także ja, jak i mój przedmówca należymy

Boisz się powiedzieć o tym mamie; wyobraź sobie że masz córkę którą bardzo kochasz, lecz ukrywa przed Tobą problemy tak jak Ty i robi sobie tym krzywdę, czy chciałabyś aby tak zostało? Napewno wolałąbyś żeby powidziała Ci w czy tkwi problem. Zaufaj mi, że jeżeli Mama Cię kocha to chce dla Ciebie jak najlepiej, nie smuć jej więc tym i powiedz jej o wszyskim.

 

Twoje hobby przekreślają wszystkie złe rzeczy które o sobie pomyślałaś typu; "nic nie potrafię" itd. Jesteś jednym na tysiąc, a nie jednym z tysiąca, i być może trudno jest Ci dostrzec swoją wyjątkowość widząc wokoło samych ludzi pochodzących z tej drugiej grupy. Przejmowanie się opiniom innych to jakby zakładać sobie samemu na ręce kajdanki, to najgłupszy wymysł tego świata który często narzucany jest nam przez np. media, a ty przecież nie jesteś jednym z tysiąca, tylko na odwrót, nie wstyd Ci się więc poddawać takiemu tokowi myślenia?

 

Psycholog będzie Ci mógł znacznie pomóc, niewkręcaj sobie przypadkiem że jesteś chora, jesteś poprostu w trudnej sytuacji, a psycholog jest tylko od tego, aby Ci poprawić humor . Wybierzesz się do niego bez problemu jeśli najpierw porozmawiasz o swoim problemie z mamą, a zrobisz to, gdy będziesz w stanie wczuć się w nią samą, i myśląc o sobie z jej perspektywy(to co opisałem wyżej).

 

Dasz radę, bo ją otrzymałaś, będzie dobrze, bo już nie będzie gorzej

 

Pozdrawiam.

[rosee181]

Dziekuje Wam bardzo :)

Naprawde Wasze wypowiedzi mi pomogly , poczulam sie lepiej po ich przeczytaniu :)

Tak jestem bardzo wrazliwa , nawet jedno niemile slowo sprawia ze chce mi sie plakac.

Pomysle o wizycie u psychologa , wstydze sie tam pojsc ,boje sie ze nie będe wiedziala co mam tam powiedziec.

O rozmowie z mama takze pomysle.

Dziekuje bardzo , od tej pory będe starac sie myslec inaczej , pozytywnie , nie przejmujac sie opiniami innych.

Jestem Wam wdzieczna :)

[NadziejaWBeznadzieji]

W takim razie bardzo się cieszę że mogłem/mogliśmy Ci pomóc i czujesz się już lepiej . Nawet niewiesz jak poprawiłaś mi humor

 

Pozdrawiam.