Mieć siebie-najcenniejszy dar

[meave]

Brzmi to bardzo znajomo:D

 

Mnie perfekcjonizm zgubil, za bardzo chcialem (moze raczej musialem) byc 'uber'.

Teraz przekonac sie do tego, ze nie musze byc idealny jest cholernie ciezko, ale staram sie to zmienic.

 

Wpajac sobie cos przez lata, a pozniej starac sie to w kilka miesiecy zmienic i zaakceptowac siebie takim jakim sie jest. Hardcore

 

Kocham siebie tak samo mocno jak nienawidze.

[Deria]

Ja zazwyczaj znajduję sobie dziedziny, w których później się doskonalę. Pragnę być we wszystkim najlepsza. W tej pogoni często zapominam o braku pewności siebie, więc w jakiś sposób mi to pomaga. Tylko czasami mam wrażenie, że za bardzo się temu poświęcam, a później zbyt szybko porzucam.

[L.E.]

Deria, też tak mam, tylko czasem zapominam, że nie mogę być najlepsza we wszystkim. Albo, że w niektórych dziedzinach mogę nawet nie być dobra....

[yogoro]

Kocham siebie tak samo mocno jak nienawidze.

o kurde... dokładnie, idealnie ujęte.

[malinowa.krolowa.92]

Piękny temat, wzruszyłam się :)

[black swan]

Ja mam pytanie. Czy lepiej kochać się takim jakim jest; czy lepiej chcieć być kimś lepszym i do tego dążyć?

Podoba mi się to pytanie, bo nie znam odpowiedzi, a chciałabym ją poznać. Wydaje mi się, że optymalną rzeczą było by jedno i drugie na raz. Kochać siebie takim jakim się jest (bo niska samoocena jest jak pogłębiająca się spirala w dół - "mam niską samoocenę, więc nie działam; nie działam, więc mam niską samoocenę" itd) i jednocześnie chcieć się nieustannie ulepszać (to też jest jak samonakręcająca się spirala, tylko że w górę - "kocham siebie, więc chcę ulepszać siebie i swoje rezultaty; gdy ulepszam siebie, czuję się coraz bardziej wartościowy/a"). Więc lepiej zacząć od pokochania siebie takim, jakim się jest wg mnie. Obdarzyć się troską i uczuciem, wtedy chęć ulepszania się powinna przyjść samoczynnie.

[moyraa]

black swan, zgadzam się w stu procentach. Świetnie ujęte. Zapiszę to sobie gdzieś, aby pamiętać .

[black swan]

Czasami mnie oświeci.

[amelia83]

black swan,

[mark123]

Tak sobie teraz myślę, bo niby siebie toleruję, ale gdybym wyszedł z siebie i obserwował z boku swoje życie, wygląd, zachowanie, to raczej nie mógłbym na siebie patrzeć.

[black swan]

ale gdybym wyszedł z siebie i obserwował z boku swoje życie, wygląd, zachowanie, to raczej nie mógłbym na siebie patrzeć.

Heh, dobre. Pewnie jakbym była obserwatorem własnego życia to też bym nie mogła na siebie patrzeć. Ciągle bym tylko narzekała "co ty dziewczyno robisz?! kobieto, weź się w garść, zrób coś ze swoim życiem, no i co nic nie robisz?! co tak siedzisz i gapisz się w ten monitor, zrób to inaczej, zrób tamto inaczej", pewnie miałabym dla siebie tysiąc dobrych rad. I pewnie byłyby to dobre rady, z których mogłabym skorzystać. Może nawet z nich skorzystam.

[zmeczona123]

black swan, wlasnmie moze wyobrazmy sobie siebie zboku dajmy sobie jakies rady i z nich skorzystajmy niby takie proste co:d

[mark123]

Heh, dobre. Pewnie jakbym była obserwatorem własnego życia to też bym nie mogła na siebie patrzeć. Ciągle bym tylko narzekała "co ty dziewczyno robisz?! kobieto, weź się w garść, zrób coś ze swoim życiem, no i co nic nie robisz?! co tak siedzisz i gapisz się w ten monitor, zrób to inaczej, zrób tamto inaczej", pewnie miałabym dla siebie tysiąc dobrych rad. I pewnie byłyby to dobre rady, z których mogłabym skorzystać. Może nawet z nich skorzystam.

Ja bym do siebie mówił inaczej, w stylu np. "jesteś niczym", "zejdź mi z oczu", "wynoś się", "zachowujesz się jak upośledzony".

[black swan]

mark123, to wykaż się odrobiną zrozumienia dla samego siebie. Popatrz na siebie z boku jak na swojego starego dobrego kumpla, z którym nie widziałeś się długi czas. Serce Ci się trochę nie kraja jak widzisz jak ten kumpel "zachowuje się jak upośledzony"? Przecież to ciągle ten sam stary kumpel, tylko trochę się pogubił i trzeba mu poradzić co ma zrobić. Ja tak staram się patrzeć na siebie.

[mark123]

mark123, to wykaż się odrobiną zrozumienia dla samego siebie. Popatrz na siebie z boku jak na swojego starego dobrego kumpla, z którym nie widziałeś się długi czas. Serce Ci się trochę nie kraja jak widzisz jak ten kumpel "zachowuje się jak upośledzony"? Przecież to ciągle ten sam stary kumpel, tylko trochę się pogubił i trzeba mu poradzić co ma zrobić. Ja tak staram się patrzeć na siebie.

Nie bardzo wiem, w jaki sposób miałbym spojrzeć, jak na kumpla. Zrozumieć siebie to akurat nie potrafię, zbyt dużo niejasności. Wiem, że ja to ja, wiem że od prawie 20 lat zachowuję się jak upośledzony, jakoś serce mi się nie kraja dla samego siebie.

[Gość]

Jakiś czas temu natrafiłam na ten artykuł: http://www.pozaschematy.pl/2011/10/08/wspolczucie-wobec-samego-siebie/ - to w związku z tym, że usłyszałam, że sobie pobłażam (co prawdopodobnie wielu z nas można by powiedzieć). Bardzo mi się spodobał i trafił do mnie, zwłaszcza ten fragment o prawdziwym przyjacielu któremu można zaufać i uzyskać od niego zrozumienie, wsparcie.

[mark123]

Ja raczej nie mam współczucia wobec siebie.

[black swan]

Artykuł jest super, przeszłam do testu na podanej tam stronie, niestety mam niskie współczucie dla siebie i dużą krytykę. Od dzisiaj to zmieniam. mark123, może spróbuj się nauczyć mieć to współczucie.

[mark123]

mark123, może spróbuj się nauczyć mieć to współczucie.

Obecnie to chyba nawet nie jestem w stanie się nauczyć w pełni. Nie bardzo wiem, jak miałbym zachęcić do działania akurat siebie, nie jestem raczej w stanie zrozumieć siebie, dopóki pewne rzeczy się nie wyjaśnioną (a to jeszcze może latami potrwa), a także nie bardzo wiem, jak to jest być podporą w trudnych momentach.

 

W sumie to miałem zamiar zrobić sobie też ten test, ale jest po angielsku, a tłumacz nie wszystko dokładnie przetłumaczy, więc zrezygnowałem z niego.

[black swan]

mark123, pesymizm aż bucha z Twoich wypowiedzi. Spróbuj NA SIŁĘ łapać się na każdym pesymistycznym stwierdzeniu i NA SIŁĘ odwracać je, choć nawet nie będziesz wierzyć w to nowe, odwrócone stwierdzenie. Samo nic nie przyjdzie, we wszystko trzeba włożyć jakiś wysiłek, nawet w najmniejsze zachęcenie się do działania.

[mark123]

Spróbuj NA SIŁĘ łapać się na każdym pesymistycznym stwierdzeniu i NA SIŁĘ odwracać je, choć nawet nie będziesz wierzyć w to nowe, odwrócone stwierdzenie.

Jakoś nie dostrzegam tutaj logiki.

[mark123]

Spróbuj NA SIŁĘ łapać się na każdym pesymistycznym stwierdzeniu i NA SIŁĘ odwracać je, choć nawet nie będziesz wierzyć w to nowe, odwrócone stwierdzenie.

Jakoś nie dostrzegam tutaj logiki.

[tkamil20]

Najpierw musimy pokochać samych siebie, żeby inni mogli pokochać nas.

[tkamil20]

Najpierw musimy pokochać samych siebie, żeby inni mogli pokochać nas.

[mark123]

Najpierw musimy pokochać samych siebie, żeby inni mogli pokochać nas.

Ja akurat nie zasługuję na to, by siebie pokochać, nigdy nie umiałem poradzić sobie w prostych sytuacjach, nie umiałem i nie umiem zbyt wielu rzeczy, zawsze miałem krytycznie wysoką nadwrażliwość emocjonalną, zawsze byłem tchórzem (byle czego się bałem i starałem się unikać jak ognia tego, czego się bałem oraz tego, z czym nie mogłem sobie poradzić i czego nie umiałem zrobić). Bez sensu pokochać siebie za same słabości.