Mama

[megig]

Witam, jestem nowa-mama 7 letniej córki i 16 letniego syna.Moja nerwica zaczeła się 10 lat temu.Terza jest o niebo lepiej niż wtedy ale mam do siebie żal , że nie mam odwagi SAMA pojechać z córką np. do kina czy wesołego miasteczka.Boję się ,że coś mi się stanie i ona zostanie sama wśród tłumu ludzi.Ze starszym jeżdżę wszędzie bo mam świadomość , że w "razie czego" mi pomoże.Oczywiśiejak to przy nerwicy nigdy jeszcze nic mi się nie stało, ale wychodząc gdzies z córką (nawet odprowadzając ją do przedszkola) czuję lęk ,żeby coś mi się nie stało bo co wtedy z nią?Napięcie mija gdy zostawiam ją w zerówce bo wtedy wiem ,że ma opiekę.

Czasami myślę , że ten mój lęk skończy się dopiero wtedy gdy ona dorośnie ale to jest chore!

[Lusi]

Witaj megig!

Mam to samo co Ty. Dosłownie IDENTYCZNIE. Ale walczę z tym z całych sił i chyba zwyciężam. Ty tez z tego wyjdziesz.

[megig]

A co robisz ?Ja zawsze mam pod ręką Walidol jak stara babcia i jak już jest żle to go zażywam.Ale chodzi o to żeby wyjść z dzieciakiem na luzie a nie nerwowo sprawdzać w torebce czy ten Walidol tam jest Czy nie!!!Tym bardziej , że jak idzie z córką i ze mna syn czy mąż to mogę iść na piechotę do Zakopanego i nic mi się nie dzieje-ale gdy jestem sama z Basią to czuję się jak bokser przed walką.

[gusia]

Witaj megig

Naprawdę nie jestes sama..ja z 9-letnim synem sama nie wyjdę..za to juz z 15-letnią siostrą czuję się pewnie.

Trzeba walczyc ,nie ma innego wyjścia....

Pozdrawiam

[megig]

Wiem ,że trzeba walczyć tylko czasami zastanawiam się dlaczego moje dzieci nie mogą mieć normalnej matki?Ze starszym jak był w wieku córki też nigdzie nie chodziłam sama.Jestem już tym po prostu zmęczona.A nie chce łykać chemii bo to nie wyjście z sytuacj.

[Lusi]

Nie martw się megig. Noszenie tabletek w torebce to nic strasznego, ja też to robię. Sama świadomość, że je mam bardzo mi pomaga.

Ale najbardiej pomogła mi terapia. Gdybym nie chodziła do psychologa teraz zapewne siedziałabym w domu pod stołem.

[megig]

Nie , ze mną tak żle nie jest.Kiedyś miałam te lęki codziennie.Teraz raz na parę lub parenaście dni więc i tak jest super w porównaniu z przeszłością.Masz rację-tabletki w orbie to nić takiego.A niedługo wiosna więc pewnie i samopoczucie nam wróci lepsze.

[kings]

Witajcie,

Megig moja córeczka ma tak samo na imię, ma już prawie 4 latka i to właśnie dzięki niej dowiedziałam się ze coś ze mną nie tak i zaczęłam terapię. Moja pierwsza depresja osiągneła apogeum gdy mała uczyła się chodzić a ja chciałam jej kupić kask ( taki jak na narty) żeby sobie głowy nie rozbiła tak się bałam. A w tym roku jak poszła do przedszkola to przez 1-szy tydzień dzwoniłam kilka razy na dzień czy wszystko w porządku, już wiem czemu na mnie dzwinie patrzą, w pzrychodni też - jak zachorowała na cokolwiek to ja miałam z netu podrukowane kartki z chorobą itp i z tym szłam do lekarza i zawsze zawsze płakałam u lekarza jak była chora.

Dodam tylko że od ponad roku jestem sama z córką, więc siłą rzezcy musimy wychodzić i staram się ja zabierać w różne miejsca, ostatnio na topie są łyżwy. I właśnie w ten sposób pokonuje własne lęki o siebie i o nią również.

Pa buziaczki

[gina]

Witaj Megig !

[shadow_no]

Witam na forum,

czuj się jak u siebie,

pozdrawiam Serdecznie,

Admin