"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[aardvark3]

Zrobiłam połowę zadania z historii i dalej nie mogę.

Szklanka jest w polowie pelna

To jakis postep bo przeciez byla pusta.

Moze cos w necie, odpisz, pozmieniaj co nieco zeby nie bylo dokladnie tak samo, dodaj jakies wodolejstwo... Zeby dopelnic ta szklanke.

Powodzenia.

[Indifference1]

aardvark3, ja nie potrafię zrobić zadania na "odwal się" Musi być dobrze, porządnie zrobione. Dlatego tak ciężko mi się było za to zabrać. Zamiast tego zrobiłam notatki na polski. A zadanie dokończę jutro bo już dzisiaj nic mi się nie chce.

[Shantipriya]

Indifference1, piszę historię R na maturze, więc jako coś to pisz na PW, pomogę. A sukienkę na 100dniówkę masz śliczną! Moja się do twojej nawet nie umywa.

 

 

Napisałam do przyjaciółki, do której chciałam cały dzień napisać, ale się bałam, że mnie oleje. I owszem-olała. Jestem tak beznadziejna, że nie umiem nawet mieć przyjaciół. Boję się przebywania z kimkolwiek, a we wtorek wracam do szkoły pełnej ludzi. Nie chcę zaczynać dnia siedzeniem w kiblu i płakaniem.

[mateusz_]

Czuję się fatalnie i muszę komuś o tym opowiedzieć, a że nie mam komu, napiszę tutaj. Otóż jednym z moich problemów wpływających na niską samoocenę jest fakt, że nigdy nie miałem dziewczyny (mam 20 lat). Ostatnio sytuacja uległa jednak zmianie, bo jakiś miesiąc temu poznałem fajną dziewczynę w moim wieku. Dzięki temu byłem na pierwszej w życiu randce, ogólnie bardzo dużo rozmawialiśmy i dobrze nam się rozmawiało, rozumieliśmy się, itp. Dzień przed sylwestrem zaprosiła mnie do siebie. Było bardzo fajnie, oglądaliśmy filmy, żartowaliśmy, przytulaliśmy się i całowaliśmy (mój pierwszy pocałunek w życiu ). Gdy wychodziłem pocałowaliśmy się na do widzenia.

 

I od tamtej pory się do mnie nie odezwała. Zero kontaktu. Wysłałem w nowy rok smsa z życzeniami, dwa dni później znów napisałem, ale nic. Możecie sobie wyobrazić jak się cieszyłem, że szczęście się do mnie uśmiechnęło, a tu okazało się, że ona po prostu chciała zabawić się moimi uczuciami. I się udało. Wolałbym nigdy jej nie poznać.

[( Dean )^2]

Jestem strasznie napięty i zdenerwowany.Przeraża mnie że znowu na studia.

[izaa]

Zawsze kocham okres poświąteczny, full zaliczeń, a potem sesja ^^

[QAbled]

Mój ojciec, nota bene schizofrenik leczący się farmakologicznie, zarzucił mi, że "przeginam z tą depresją i nie muszę brać leków", a na hasło "myśli samobójcze" odparł, że to normalne...

[Ellwe]

QAbled, nie sadze zeby mysli samobojcze byly rzecza normalna...:/

 

-- 05 sty 2014, 22:54 --

 

Ja czesto slysze, ,,wez sie za robote to ci ta depresja przejdzie", ,,ludzie maja gorzej i nie narzekaja." Problem tylko w tym, ze to nie jest tak, ze ja nic nie robie, w okresie tzw. ,,zrywow" potrafie zrobic bardzo duzo, jednak na takich wysokich obrotach funkcjonuje max.2-3 dni.

[hed123]

ewelka91, to pierwszy rok, początek drogi a już jest ciężko...

A co jest Twoim marzeniem?

[QAbled]

QAbled, nie sadze zeby mysli samobojcze byly rzecza normalna...:/

 

-- 05 sty 2014, 22:54 --

 

Ja czesto slysze, ,,wez sie za robote to ci ta depresja przejdzie", ,,ludzie maja gorzej i nie narzekaja." Problem tylko w tym, ze to nie jest tak, ze ja nic nie robie, w okresie tzw. ,,zrywow" potrafie zrobic bardzo duzo, jednak na takich wysokich obrotach funkcjonuje max.2-3 dni.

 

 

Mam dokładnie tak samo... Nawet zastanawiałam się, czy to nie tarczyca, ale badanie hormonów tarczycy nic nie wykazało. Co gorsza, mam tendencję do brania na siebie więcej, niż mogę udźwignąć, kiedy mam takie "zrywy".

 

Chcę zrezygnować z pracy. Teoretycznie mogę, bo ostatni semestr jest opłacony, a stypendium i żałosny zasiłek, który dostaję za wrodzoną i szpecącą niepełnosprawność, wystarczą na moje potrzeby. Ale komu nie mówię o moim zamiarze, to jest na "nie".

 

I jeszcze to trywializowanie depresji, jakby to był mój kaprys...

[Ellwe]

I jeszcze to trywializowanie depresji, jakby to był mój kaprys...

 

Wydaje mi sie, ze wiekszosc ludzi, ktorzy tego tak naprawde nie doswiadczyli, nie maja pojecia jak na co dzien funkcjonujemy.

 

Ale komu nie mówię o moim zamiarze, to jest na "nie".

 

Czyli, jak rozumiem, rowniez sadza, ze rezygnacja z pracy jest Twoim kaprysem?

W moim przypadku jest podobnie. wydaje mi sie, ze mniej wiecej w momencie gdy poznalam ta firme jakby od podszewki, zaczelo mnie jakby ,,mdlic" i ta praca zaczela mi bardzo doskwierac. Wszyscy wokol mowia mi, ze to glupota, bo niby ta praca taka cudowna bla bla, jednak mi nie spraia ona w ogole satysfakcji, nie wspominajac juz o tym, ze ze wzgledu na to ze praktycznie caly dzien spedzam w pracy, nie mam czasu na to co tak naprawde kocham i czym chcialabym sie zajmowac. Czuje jakby pewien dysonans. Nie boje sie pracy i naprawde potrafie ciezko pracowac. Bylabym w stanie nawet - nie obrazajac nikogo - myc toalety, byleby tylko rezlizowac swoje marzenia. Co z tego, jesli presaja spoleczna jest tak silnym narzedziem, ze jest w stanie wywrzec oszalamiajacy wplyw nawet na mnie, osobe ktora nota bene uwaza sie za indywidualistke.

[QAbled]

Ten sam dylemat... Bądź mądrzejsza, nie daj pracy się zniszczyć.

[ewelka91]

niech mój stary zamknie ten ryj!!!!!!!

ciągle drze mordę!!!!!!!

 

przez niego jestem chora!!!!!!

[Etna]

ewelka91, tulam. Miałam podobnie ze znerwicowaną "starą", dlatego przedwcześnie szybko wyniosłam się z domu.

[ewelka91]

alfaArietis - ja już nie mogę, po prostu nie mogę tego znieść, że mam 23l ata i mieszkam ze starymi i poyebanym bratem, który ma w dupie wszystko i wszystkich w koło. A dobija mnie najbardziej BRAK PRACY, czy ja jestem jakaś niedorobiona, że nikt mnie nie chce przyjąć do roboty? w marcu minie rok jak szukam!!!!!!!!!!!

 

ja oszaleję, nie chcę tu mieszkać, ALE NIE MAM KASY ani pracy, żeby się wynieść, jestem tym zmęczona!!!!!!!!

 

-- 06 sty 2014, 13:29 --

 

ewelka91, to pierwszy rok, początek drogi a już jest ciężko...

A co jest Twoim marzeniem?

 

 

hed123 - wiesz ja też na 1-szym roku byłam na skraju załamania, jeden profesorek nie chciał mnie przepuścić, miałam myśli samobójcze, brałam melisę, bo byłam tak roztrzęsiona. inni mieli farta, a ja się uczyłam kułam nocami, a nie zdawałam ale potem będzie lepiej, zobaczysz.

 

Moje marzenie jest proste i denne - WYPROWADZIĆ SIĘ, ale wszystko co mnie blokuje to zawiera się w jednym czynniku - braku pracy, NIE MAM KASY. Nie wytrzymuję nerwowo z rodzicami, a studiuję tam gdzie mieszkam (tzn. dojeżdzam kilka km) i rodzice mi nie wynajęli nic, teraz widzę, jakie to męczące tyle lat mieszkać ze starymi

[Etna]

ewelka91, nie dalej jak rok temu miałam identycznie ten sam problem. W końcu pewnego pięknego poranka postanowiłam postawić wszystko na jedną kartę i wyniosłam się do zupełnie obcego miasta z ilością pieniędzy: 1000 zł, przy czym za pierwszy miesiąc wynajmu zapłaciłam 600 i nic więcej. Posrana byłam strasznie, bo nie wiedziałam nawet czy dostanę się tutaj na te cholerne magisterskie. Planem B był wyjazd za granicę jakby się wszystko pieprznęło. Nie jest łatwo, żeby nie powiedzieć - czasami jest zajebiście ciężko. Ale chociaż wiem co robię i wiem że cokolwiek zrobię to sama ze swojej woli i dla siebie. I nerwicę swoją też hoduję sama ;]

[ewelka91]

TO nie takie łatwe, bo nie mam nic na start. Co sobie zarobiłam w malinach to poszło, bo są potrzeby pierwszorzędne np. buty czy kurtka na zimę, itp...

już nie mam sił

[julusia]

ewelka91, a co studiujesz ?

[ewelka91]

rachunkowosc

 

-- 06 sty 2014, 16:38 --

 

niby każdy mówi, że to taki super kierunek i praca jest ale szukam w biurach rachunkowych - ogłoszenia raz na ruski rok się pojawiają, w bankach chcą doświadczenie, a gdzie mam indziej szukać? już tracę nadzieje:(

 

-- 06 sty 2014, 16:40 --

 

zresztą praca w bankach to zwykły call-center, ale powiedzcie introwertykowi, żeby pracować z call center (jeszcze z nerwicą i rozpamiętywaniem spraw)

[julusia]

ewelka91, a lubisz chociaż te studia ?

[izaa]

Prawda jest taka, że do banku pracować może iść każdy z wyższym wykształceniem... jeżeli nie ma "rachunkowości" robi sobie kursik... Uwierz, że praca się znajdzie :), to tu to tam. Moja koleżanka opowiadała, jak jakis dyrektor zaproponował jej posadę w banku, a ona pracowała w sklepie odzieżowym. Poprostu wlazł jako klient i spodobała sie mu jej aparycja.

Znam dziewczynę co z mojego kierunku własnie poszła do banku pracować, dostała umowę na rok, i tak naprawdę nie miała żadnego doświadczenia.

Ale szukała pracy ponad rok, trzeba przyznać

Ja też jestem introwertykiem i wiesz co? Praca z ludźmi mnie uspokaja, imprezy zaś wywołują u mnie lęk. Sama świadomość zarabiania robi ze mnie miłą maszynkę bez uczuć. Po pracy wcale nie czuje sie źle, wręcz dobrze :)

[Gość]

ewelka91,

ale powiedzcie introwertykowi, żeby pracować z call center

...to Was zabije śmiechem. Ja bym zabił.

[izaa]

Jakbym zobaczyła taką twarz to bym walneła kluczami

[ewelka91]

ewelka91, a lubisz chociaż te studia ?

Niezbyt :/ chodzę bo mamusia chce abym była mgr

[izaa]

U mnie to samo- bym miała mgr, to nic że pracy w zawodzie nie ma

Interesuje sie tym kierunkiem, ale kto by chciał oglądać na katedrze partnera, który rzucił drugiego, bo sie znudził?