Osobowość chwiejna emocjonalnie (typ BORDERLINE)

[Helvetti]

Dobry kolega mi wczoraj powiedział, że widać po mnie że mam problemy z osobowością. Jak to możliwe

[izzie]

Helvetti, powiedział dlaczego wysnuł taki wniosek ? Czy po prostu, że po Tobie widać i już ?

[Helvetti]

Rozmawialiśmy na temat problemów... próbowałam go dopytać, ale nie umiał powiedzieć dlaczego tak uważa. Po prostu widać to po mnie że jakoś dziwnie się zachowuję, jakbym miała dwie osobowości. Tak przynajmniej to zrozumiałam

[izzie]

Zła jesteś, bo widać, że coś jest nie halo i że kolega tak Ci powiedział?

[Helvetti]

Bardziej zła na to, że to widać

[izzie]

No tak, standard, znam to. Nawet siedząc przed terapeutką udaję, że wszystko jest pięknie, gdzie gołym okiem widać, że jestem strzępkiem nerwów, nosi mnie itd. Ale ostatnio na szczęście to się zmienia, mniej udaję, mniej gram, otwieram się... Co z jednej strony mnie cieszy, a z drugiej doprowadza do wściekłości, no bo jak to, przecież ja jestem silna, poradzę sobie sama, nic mi nie jest, nie dam jej tej satysfakcji i tak w kółko :/

[Helvetti]

izzie, chyba Cię rozumiem. Teraz jestem na terapii grupowej w oddziale dziennym, i są we mnie dwie mnie: ta, co chce wszystko powiedzieć i się wypłakać, i ta która chce udawać że jest twarda. To trudne

[izzie]

Helvetti, A wiesz już dlaczego tak masz ? Skąd te 2 rywalizujące osoby w Tobie?

Ja dopiero ogarnęłam to niedawno, a właściwie to przyjęłam to do wiadomości, no bo wcześniej teoretycznie to wszystko wiedziałam, ale z uświadomieniem sobie, że tak faktycznie jest, że ta i ta osoba wpłynęła na mnie w taki a nie inny sposób, no to już było kiepsko.

W czwartek miałam przełomową sesję, po 7 miesiącach, nagle coś we mnie pękło...2 dni byłam z siebie jakże dumna, ale teraz pojawia się problem.. bo znowu zaczynam walczyć ze sobą i mieć wyrzuty sumienia, że się odsłoniłam. we wtorek najchętniej nie poszłabym na terapię, ani w czwartek (chodzę 2x w tyg), chyba chcę troszkę uciec... aaaaaa zaczynam trochę wariować. ok, nie pójdę w tym tyg.na sesję, za tydzień mam obronę mgr, odpocznę od terapii, od wałkowania tego wszystkiego, no bo przecież obrona, egzamin, trzeba się w koncu coś przygotować, ale za tydzień terapeutka będzie już na urlopie, czyli przez jakiś czas nie będę się z nią widzieć...

Takie sytuacje wyprowadzają mnie z równowagi, nie wiem czy ogarniasz to..

[Helvetti]

Trochę wiem, trochę nie wiem. Może chcę pokazać grupie że pomimo tylu lat leczenia nie jestem aż tak chora? Może związek z tym ma również to, że staram się ładnie wyglądać na terapii. Maluję co dzień oczy, ubieram buty na obcasie. Chcę się pokazać w dobrym świetle. Nadal wstydzę się moich rąk, i nie pokazałam się jeszcze w krótkim rękawku (minęły dwa tygodnie terapii na razie). Także staram się nie jeść, lub jeść mało w ich towarzystwie (mamy śniadania na oddziale). Boję się, że gdy zobaczą że jem to pomyślą, że jestem gruba. To chore, ale tak jest. Powoli wyznaję jakieś prawdy, fakty o sobie. Niedługo będę przedstawiała swój życiorys. A ja nadal myślę tylko o tym, by jak najlepiej się zaprezentować (fizycznie chyba głównie) O co mi chodzi? Przecież to terapia, tam ludzie płaczą i cierpią, i opowiadają o swoim życiu.

A ostatnio czuję się chorobliwie samotna. Może ma to związek z terapią? Że chcę się pokazać w dobrym świetle, by kogoś zyskać?

[izzie]

Rozumiem Cię..

A co by się stało, gdybyś się odsłoniła przed osobami z terapii, terapeutami? Gdybyś pokazała, że jest Ci ciężko, ze czujesz się samotna..? Czegoś się boisz...

Wiążesz z czymś takie przedstawianie siebie- jaka jestem fajna, silna, zobaczcie...

Może aż nadto włącza mi się jakaś analiza, ale po prostu męczę ten temat niemalże na każdej sesji...

Pamiętaj, że do wszystkiego potrzeba czasu, oklepane, wiem, ale naprawdę prawdziwe...

 

Ja w ost. dniach też czuję się bardziej samotna niż zwykle... dlatego weszłam na forum, bo nawet nie mam się do kogo odezwać...

[Helvetti]

izzie, też wchodzę na forum gdy nie mam do kogo się odezwać. Niby mam współlokatorów, ale i tak się czuję sama.

 

Ja potrzebuję terapeuty cierpliwego. Czasem, by coś zrozumieć potrzebuję mówić to samo 10 razy. Chyba też powinnam na sesjach w przyszłym tygodniu powiedzieć o swoich obawach prze otwieraniem się.

Co by się stało? Czułabym się małą, słabą Anią. Samą, co gorsza.

[izzie]

Helvetti, Myślę, że warto powiedzieć o tych obawach. Ale tak sobie jeszcze myślę, że może lepsza byłaby dla Ciebie terapia indywidualna, hmm ?

Zobacz, w ciągu ost. 2óch lat "zaliczyłam" 2 terapie, teraz jestem na 3 (od listopada). I dopiero w czwartek coś we mnie pękło, zaufałam terapaeutce, chciałam z siebie wszystko wyrzucić i udało się... i wiesz, byłam tą małą, smutną, samotną M. Ale t.była cały czas, czułam się bezpiecznie, zupełnie inaczej sobie to wyobrażałam i całkiem inaczej było kiedysś..

Mam nadzieję, że uda Ci się trafić na takiego terapeutce jak moja t.

Cały czas sama jestem przerażona tym wszystkim, że się otwieram, zresztą pisałam to wcześniej, ale mimo wszystko warto..

[Helvetti]

To mój siódmy oddział, jedenasty pobyt.... dużo dużo przeszłam terapii, a cały czas mam objawy. Plus rok temu doszły zab. odżywiania.

Bardzo się boję tego leczenia, które trwa. Bardzo chciałabym mieć wsparcie silnego mężczyzny. Miałam faceta, który bardzo mnie wspierał, ale miał inne wady. Sama go zostawiłam, myślałam że dam sobie radę, ale brakuje mi kogoś. Do kogo się przytulić, a nawet seksu mi brakuje po prostu. Czy ja naprawdę nie potrafię być sama?

[izzie]

Chyba nikt nie lubi być sam...

A dlaczego poprzednie terapie i całe leczenie nie przynosiło rezultatów ?

[Helvetti]

Pierwsza terapia w wieku 13-14 lat nie. Potem- przez 2 lata oddział dzienny, też nie bardzo. W międzyczasie trafilam nawet na oddz zamknięty.... Później dopiero rozpoczęło się moim zdaniem prawdziwe leczenie- terapeutyczny oddział stacjonarny, leczenia nerwic. Tam miałam cudowną terapeutkę, najlepszą na świecie. Gdyby było mnie stać, chodziłabym do niej nadal, ale bierze około 100 zł za godzinę... No, potem był oddz dzienny przez 5 msc, ale bez żadnych spektakularnych efektów. Potem dwa oddziały zamknięte. No i moja poprzednia terapeutka. Bardzo jej ufam, chociaż nie do końca potrafię jej pokazać jak bardzo mi na niej zależy. Wstydzę się, chociażbym chciała. No i teraz ten oddział- wiążę z nim duże nadzieje

[izzie]

No i moja poprzednia terapeutka. Bardzo jej ufam, chociaż nie do końca potrafię jej pokazać jak bardzo mi na niej zależy. Wstydzę się, chociażbym chciała.

A masz możliwość powrotu do niej na terapię?

[freya]

Emocje mnie rozrywają!

[izzie]

freya, Co się dzieje ??

[Mamre]

Później dopiero rozpoczęło się moim zdaniem prawdziwe leczenie- terapeutyczny oddział stacjonarny, leczenia nerwic. Tam miałam cudowną terapeutkę, najlepszą na świecie. (...) No i teraz ten oddział- wiążę z nim duże nadzieje

Możesz wymienić nazwy tych oddziałów i nazwisko tej terapeutki? Chociażby na priv. Pytam, bo też jestem z Wawy.

[freya]

izzie, przygniata mnie świat i wszystko co mnie otacza.

[izzie]

freya, można Ci jakoś teraz pomóc ?

[freya]

izzie, sama muszę się ogarnąć, ale jak to zrobić?

[izzie]

freya, a to jest dobre pytanie... jak się ogarnąć...

[freya]

izzie, a jak u Ciebie z jedzeniem?

[izzie]

Przez kilka miesięcy miałam względny spokój z objadaniem się, wytmiotowaniem, dietami ogólnie, jedzenie sprawiało mi przyjemność, naprawdę..

Ale od jakiegoś tgodnia, dwóch porażka na całej linii... jem i rzygam jem i rzygam i tak w kółko..

za tydzień mam obronę mgr, a czuję się beznadziejnie.. w ogóle objawy mną zawładnęły i jest tak o :/ Wiążę to z tematami na terapii, akurat teraz musiałam się przełamać i analizować wszystko, jakbym nie mogła trochę poczekać