Samookaleczenia.

[niosaca_radosc]

Ja już kiedyś pisałam, że według mnie nie da się z tym skończyć raz na zawsze. To za bardzo wciąga i tak jak pisze Helvetti, żaden zamiennik nie jest satysfakcjonujący.

[niosaca_radosc]

Ja już kiedyś pisałam, że według mnie nie da się z tym skończyć raz na zawsze. To za bardzo wciąga i tak jak pisze Helvetti, żaden zamiennik nie jest satysfakcjonujący.

[Helvetti]

Mój chłopak widzi rany na rękach i się załamuje. Nie chcę go zawodzić, ale inaczej nie potrafię żyć...

[Helvetti]

Mój chłopak widzi rany na rękach i się załamuje. Nie chcę go zawodzić, ale inaczej nie potrafię żyć...

[idle]

nienormalna21, mój zamiennik to wenflon pod skórą, chwilę później zastąpiony kolczykiem Ból kontrolowany, społecznie akceptowany, nie da się tego robić impulsywnie - warunki bez syfu kosztują, no i jaka radocha, że cierpienie było jednak produktywne Z resztą to akurat zależy od miejsca, spektrum doznań musi być w tym wypadku niezmierzone

 

Ja tak to sobie właśnie wyobrażam - przestać, po prostu. Najważniejsze to nie zacząć znów. 3-go kwietnia dziesięć miesięcy bez, może na rok uda przykryję sobie jakąś ładną cover-dziarką?

[idle]

nienormalna21, mój zamiennik to wenflon pod skórą, chwilę później zastąpiony kolczykiem Ból kontrolowany, społecznie akceptowany, nie da się tego robić impulsywnie - warunki bez syfu kosztują, no i jaka radocha, że cierpienie było jednak produktywne Z resztą to akurat zależy od miejsca, spektrum doznań musi być w tym wypadku niezmierzone

 

Ja tak to sobie właśnie wyobrażam - przestać, po prostu. Najważniejsze to nie zacząć znów. 3-go kwietnia dziesięć miesięcy bez, może na rok uda przykryję sobie jakąś ładną cover-dziarką?

[małpka bubu]

ja nie chcę swoich przykrywac czymkolwiek... a dziarkę zrobię sobie na kostce, taki mały śpiący mój zaginiony Osama... i będę miała kicię na zawsze ze sobą, tęsknię za nim okropnie...

[małpka bubu]

ja nie chcę swoich przykrywac czymkolwiek... a dziarkę zrobię sobie na kostce, taki mały śpiący mój zaginiony Osama... i będę miała kicię na zawsze ze sobą, tęsknię za nim okropnie...

[niosaca_radosc]

idle, dla mnie to za małe spectrum bólu...

[niosaca_radosc]

idle, dla mnie to za małe spectrum bólu...

[idle]

małpka bubu, też bym chciała moje kocurra uwiecznić, nawet mam już wzór teraz tylko do roboty i sobie uzbierać

 

E tam, fajnie jak Ci plastikowa lufa ostaje na 10 cm w wardze

[Abbey]

nienormalna21, mój zamiennik to wenflon pod skórą, chwilę później zastąpiony kolczykiem Ból kontrolowany, społecznie akceptowany, nie da się tego robić impulsywnie - warunki bez syfu kosztują, no i jaka radocha, że cierpienie było jednak produktywne

jeszcze 10 miesięcy!

 

A ja wczoraj nie wytrzymałam, ale zdążyłam dotknąć żyletką skóry i wykonać dwa cięcia i matka zaczęła latać po mieszkaniu, co skończyło się chwilę potem niespodziewanym wparowaniem do pokoju... Było blisko

[nube]

Kinky Kylie, żałujesz, że nie udało Ci się pociąć bardziej i mama Ci przeszkodziła? Byłaś na nią zła czy jednak trochę Ci ulżyło, że tak się stało?

[Abbey]

nube, nie było mi ani trochę lżej. Lubię to co robię, choć już od jakiegoś czasu zachowywałam wstrzemięźliwość.

Nigdy nie miałam z tego powodu wyrzutów sumienia, że to robię.

[nube]

Kinky Kylie, też nie miewam wyrzutów. A chyba szkoda, bo jakby się pojawiły może byłoby prościej się hamować. Jedyne, co mnie teraz powstrzymuje to wewnętrzny przymus przyznania się terapeutce i związany z tym wstyd.

[Abbey]

nube, z wyrzutami byłoby chyba łatwiej, o ile nie prowadziłyby do zamkniętego koła i autoagresji ze wstydu...

Ja ostatnio się nie cięłam, bo chciałam chociaż z jednym w życiu wygrać... I ostatnio pedagog się do mnie tajniaczy w stylu "nie widzisz, a ja robię do ciebie podchody" i boję się jej, że zobaczy coś, nawet pod ubraniami czy bielizną

[nube]

Kinky Kylie, to już coś. Każdy powód dobry by tego nie robić.

[Abbey]

nube, też tak myślę, ale jednocześnie uważam, że pomimo jakiegos powodu zawsze powinno się przerobić ten cały łańcuch zachowań autoagresywnych na terapii. nawet o tym marzę...

[nube]

Kinky Kylie, oczywiście, że sprawa jest do przepracowania na terapii. Uważam, że tylko dzięki niej da się trwale nie uciekać w autoagresję. Podczas ostatniej terapii poruszyłam ten temat, ale nie wystarczyło czasu na głębsze analizowanie. Na razie, do przyszłej wizyty mam tylko umowę, żeby tego nie robić.

 

Kinky Kylie, marzysz o tym, czyli nie wspominałaś o tym podczas terapii czy jeszcze na nią nie chodzisz?

[Abbey]

nube, nie chodzę, może kiedyś...

[moyraa]

Kinky Kylie, nube, też nie widzę w tym niczego złego. Właściwie w ogóle przestaję dostrzegać nienormalność w tym wszystkim, co ze sobą robię. Jak by to nic nie znaczyło.

[nube]

moyraa, to, że się krzywdzisz nic nie znaczy? Czemu umniejszasz swoje problemy?

[moyraa]

nube, ja wiem, że obiektywnie rzecz biorąc znaczy to wiele i innych ludzi przerażają takie rzeczy. Ale z drugiej strony sobie myślę "hmm. przecież robię to tylko czasem, więc co w tym złego?". Dlaczego umniejszam? Nie wiem. Może dlatego, bo mam niskie poczucie wartości (chociaż i tutaj trudno napisać, że tak jest, bo bywa, że jest wręcz przeciwnie - chociaż gdzieś głęboko chyba i tak próbuję tym zakopać opcję pierwszą). A może też dlatego, bo nie wiem jak to jest żyć z radością, tak naprawdę, całą sobą, bo od lat czułam się gorsza od wszystkich, choć pewnie wielu ludzi z mojego otoczenia powiedziałoby co innego.

[nube]

moyraa, to tak jakbyś notorycznie się nad kimś znęcała i mówiła sobie "hmm. przecież robię to tylko czasem, więc co w tym złego?". W odniesieniu do innej osoby wygląda to już zupełnie inaczej. Nad niskim poczuciem własnej wartości należy pracować, choć to bardzo trudne, bo jest ono głęboko zakorzenione i ciężko przestawić swoje myślenie jestem gorsza od innych. Kiedy dopadają takie myśli warto je przekierować na własne zalety i dobre dokonania. Nawet nosić przy sobie kartkę/notes z wypisanymi takimi dobrymi opisami siebie i w chwili zwątpienia przypominać je sobie.

[moyraa]

nube, na szczęście robię coś - chodzę na terapię. Teraz akurat mam zły okres, do głowy nie wchodzą mi nawet pozytywne myśli, jak tak czuję. Są momenty, kiedy mnie oświeci, ale trwa to na chwilę i koło się zamyka.

Wstyd gadać, ale ostatnio już się i boję, że stracę kontrolę i coś komuś zrobię - niby przypadkowo, ale tak naprawdę z agresji. Nie będę pisać o co dokładnie chodzi, ale przeraża mnie to wszystko. Znikają mi uczucia wyższe. Był czas, że czulam się jak człowiek czasem, ale była to cisza przed burzą . Nie powiem, że czuję się z tym dobrze... Jak bym się stawała potworem .