Witam.Potrzebuję porady.

Piszę tu aby ktoś pomógł mi i powiedział co myśli o całej tej sytuacji.Mam 17 lat i od kilku lat dzieję się ze mną coś dziwnego.Nie wiem czy objawy które zaraz tu opisze to skutek depresji,nerwicy lub innej choroby czy też może po prostu cechy charakteru z którymi już nic nie da się zrobić.Zamierzam iść do psychologa jednak boję się i chcę najpierw poznać wasze zdanie.Otóż nie mam na nic ochoty,nic mi się nie chcę.Całe dnie spędzam w domu i nigdzie nie wychodzę.Moja niechęć objawia się nie tylko w stosunku do męczących i trudnych zadań ale również do zykłych codziennych czynności.Czasem bywa tak,że przez 9 godzin począwszy od 15 gdy wracam ze szkoły aż do północy gdy kładę się spać nie robię dosłownie nic.Jedyne czynności które wykonuje to siedzenie,przemieszczanie się z jednego pokoju do drugiego i rozmyślanie.Marnuję 9 godzin zamiast przeznaczyć je na inne rzeczy.W publicznych miejscach takich jak szkoła,sklepy czy knajpa czuję się bardzo źle i nieswojo.Wydaję mi się,że ludzie patrzą i traktują mnie jak kogoś gorszego i tak też momentami się czuję.Może zabrzmi to dziwnie ale czuję się od nich gorsza a jednocześnie lepsza.Nie do końca lubie przebywać z ludźmi, nie potrafię z nimi rozmawiać.Gdy popełnie jakąś drobną gafę czuje się się tak zażenowana i zawstydzona jakbym nie wiadomo co zrobiła.W szkole mam problemy z zawieraniem nowych znajomości.Chodzę do nowej klasy od dwóch lat a cały czas czuje się pośród tych ludzi obco.Niby rozmawiam z nimi jednak nie są to żadne głębsze relacje.Wizja poznania i rozmawiania z jakąś nową osobą przyprawia mnie o gęsią skórke.Staram się unikać takich sytuacji za wszelką cene a jednocześne czuję się źle że mam tak mało znajomych.Nie potrafie niczego załatwić.Podczas wychodzenia do lekarza,jazdy autobusem czy niekiedy nawet przy robieniu zakupów ogarnia mnie strach.

Do innych objawów które występują podczas obcowania z ludźmi mogę zaliczyć czerwienienie się(Ktoś mnie o coś pyta, ja nie zdąże odpowiedzieć a już jestem bordowa na twarzy)drżenie rąk ale również całego ciała.Mam problemy z nadmierną potliwością.Pocę się nie tylko pod pachami ale też na całym ciele nawet przy nie wielkim wysiłku.Odnoszę wrażenie,że nie potrafię mówić.Mam problemy z wyraźnym wypowiedzeniem jakiegoś słowa i poprawnym budowaniem zdania.Często gdy jestem o coś pytana mam w głowie kompletną pustke i nie wiem co powiedzieć.Zdarza się też że do powiedzenia mam bardzo dużo ale nie wiem jak ubrać to w słowa.Mam też problemy z samą barwą mego głosu - nie potrafie nad nim zapanować.Jest gruby lub piskliwy.Często głos mi się załamuje.Sytuacja wygląda jednak zupełnie inaczej gdy znajduje się w towarzystwie mojej przyjaciółki.Czuję wtedy wielką swobodę.Zdania które wypowiadam są płynnę.Pozwalam sobię na dowcipy i riposty.Wtedy czuję się sobą.Akceptuję i lubię siebie.Chciałabym móc zachowywać się tak przy wszystkich jak przy niej.Pokrótce opiszę też inne objawy które mnie niepokoją.

-Mam dość duże problemy z koncentracją i pamiecią.W skrajnych przypadkach, przykładowo podczas słuchania muzyki trudno jest mi przypomieć sobie jaka była poprzednia piosenka której sluchałam.W szkole trudno jest mi się skupić na lekcji.Staram się słuchać nauczycieli jednak po dwóch minutach "odpływam" i myślami jestem gdzie indziej.

-Mam chyba nerwice natręctw.Sprawdzam po kilka razy czy na pewno zamknełam drzwi,czy na pewno mam ustawiony budzik,czy mam wyciszony telefon.Korek do wanny wciskam chyba minutę aby upewnić się że jest on napewno odpowiednio włożony.

-Wydaję mi się że ludzie mnie okłamują.Czasami ktoś opowiada mi o czymś a w mojej głowie od razu pojawia się myśl: "Kłamie!" choć nie ma żadnego powodu dla którego miałby to robić.Oprócz tego gdy w mojej obecości jakieś dwie osoby się śmieją ja jestem przekonana że to na pewno ze mnie.

- Boję się że coś się stało moim bliskim. Gdy np. moja mama ma wrócić do domu o 22:30 a jest 22:40 ja już wiem na pewno,że coś jej się stało.

-Wydaję mi się,że w pomieszczeniu w którym przebywam są kamery i ktoś mnie w danym momencie nagrywa.

Jeżeli chodzi o ostatnie objawy to też nie jest tak,że zdarza mi się to codziennie po kilkanaście razy - są to raczej sporadyczne sytuacje.

Oprócz tego miewam również:

- wyżej wspomniane czerwienie,pocenie,drżenie.

- kłopoty z oddychaniem

- kołatanie serca

- uciski w sercu lub pod prawym żebrem

- biegunki

Nie wiem czy to ma jakiś związek i czy jest to ważne ale bardzo sybko się męcze.Wystarczy,że przejdę 200 m a już łapie mnie delikatna zadyszka a nogi uginają się podemną.Mam słabe mięśnie.Po intensywnym wysiłku czuje się wycieńczona.

Czy ja mam nerwicę?depresje?fobie społeczna?Czy może wszystkie te choroby naraz?

Dziękuje z góry za przeczytanie tego wszystkiego.

Cześć. Mam prawie identycznie jak ty, zdałam sobie czytając to. Ja się długo leczę na depresję. Nie wiem jak jest z tobą, ale myślę że najlepiej zacząć od powiedzenia tego co tu napisałaś lekarzowi rodzinnemu, on zadecyduje co dalej.

A propo, miewasz może bole głowy/ migreny? drżenie mięśni, drętwienie różnych części ciała?

Cześć. Mam prawie identycznie jak ty, zdałam sobie czytając to. Ja się długo leczę na depresję. Nie wiem jak jest z tobą, ale myślę że najlepiej zacząć od powiedzenia tego co tu napisałaś lekarzowi rodzinnemu, on zadecyduje co dalej.

A propo, miewasz może bole głowy/ migreny? drżenie mięśni, drętwienie różnych części ciała?

Jeżeli chodzi o bóle głowy to tak występują one u mnie dość często.Z drżeniem mięśni spotkałam się tylko kilka razy gdy bylam zdenerwowana i drżały mi nie tylko dłonie ale całe ramiona. Drętwień części ciała raczej nie miewam.