Psychoterapia synergistyczna

Psychoterapia synergistyczna polega na stosowaniu wielu różnych technik związanych z każdym obszarem osobowości, ale specyficznie dobranych w celu uzyskania większej skuteczności, niż można by się spodziewać przy wykorzystaniu pojedynczych technik. Łączenie technik to jednoczesne stosowanie dwóch albo więcej technik dla przezwyciężenia cech, które powodują problemy, a które mogłyby się okazać oporne na terapię, gdyby każdą z tych technik posłużono się oddzielnie. Sekwencje katalityczne, natomiast, to ciągi interwencji stosowanych w tak zaplanowanej kolejności, by zoptymalizować ich oddziaływanie. Możliwość zapożyczenia technik z różnych podejść i łączenia ich daje psychoterapii synergistycznej ogromne pole manewru. Ponieważ na osobowość składają się obszary poznawczy, interpersonalny, psychodynamiczny i biologiczny, sama natura tego konstruktu pozwala z góry przewidzieć, że terapia oparta na jednym tylko podejściu będzie nieskuteczna. Psychoterapia synergistyczna stawia więc wymóg sięgania do różnych podejść w poszukiwaniu technik i dopasowywania ich do rodzaju zaburzenia. Do tego potrzebna jest głęboka wiedza na temat indywidualnego przypadku. Zwykła diagnoza nie wystarczy. W odniesieniu do każdego pacjenta trzeba odpowiedzieć na te same ważne pytania: Jakie mechanizmy obronne najczęściej stosuje? Jakie drażliwe problemy uruchamiają te mechanizmy? Jaki to ma wpływ na relacje pacjenta z innymi ludźmi? W jaki sposób mechanizmy te przyczyniają się do pogłębienia przewlekłych problemów? Jaki styl poznawczy prezentuje ten pacjent i jak można najtrafniej opisać jego zachowania interpersonalne? Jak inni reagują na prezentowaną przez niego postawę wobec ludzi? W jaki sposób ta postawa utrudnia bądź ułatwia rozwiązanie problemów pojawiających się w relacjach z ludźmi? Jakie zniekształcenia poznawcze przyczyniają się do utrwalenia dysfunkcyjnych ocen siebie i rzeczywistości społecznej? I tak dalej.

Mimo że psychoterapia synergistyczna jest bardzo skuteczna w leczeniu zaburzeń osobowości, liczne przeszkody utrudniają jej rozpowszechnienie. Psychoterapia synergistyczna stawia terapeucie bardzo wysokie wymagania. Musi być wszechstronnie wykształcony i posiadać rozległą wiedzę. Wielu terapeutów amerykańskich dobrze zna zasady terapii behawioralnej i poznawczej, niewielu natomiast szkoliło się w stosowaniu podejścia interpersonalnego, a jeszcze mniejsze grono zna się na mechanizmach obronnych oraz docenia ich rolę i sposób działania. Terapeuci ci dobierają sobie pacjentów zawsze na podstawie diagnozy tych samych obszarów osobowości i prowadzą psychoterapię zorientowaną na szkołę, ponieważ niczego innego nie potrafią. Gorzej, dostrzegają psychopatologię tylko tam, gdzie ich uczono jej szukać. Z tych powodów dążą do zmiany tylko tych, a nie innych obszarów osobowości, uniemożliwiając optymalizację terapii i jej dobór do specyfiki pacjenta zgodnie z regułami podejścia idiograficznego. Żadna metoda terapeutyczna wywodząca się z konkretnej szkoły nie zapewnia dostępu do wszystkich procesów zmiany, do których można by się odwołać w celu skuteczności terapii.

Źródło:"Zaburzenia osobowości we współczesnym świecie", T.Millon, R.Davis.

Słyszał ktoś o tym rodzaju terapii i wie gdzie taką można odbyć?