Szpitale/Kliniki/Poradnie/Terapie - adresy, opinie - WĄTEK ZBIORCZY

No to jutro spadam...

Pozdrawiam forumowiczów, mam nadzieję, że przywiozę jakie dowiadczenia. :)

Zyczę jak najlepszych rezultatów w terapii, miłego pobytu.

Forum dopiero co ruszyło, a Ty wybrałe się na leczenie - panuje więc chyba mały bezruch. Ale oczywicie najważniejsze jest leczenie więc życzę wszystkiego najlepszego.

W Złotoryji organiozowane sa "wczasy" dla nerwicowców. Trwa kilka tygodni...niełatwo się tam dostac..ale znam ludzi którzy z tego skorzystali. Rodzaje terapii, ćwiczeń, baseny, itp. ...wszyscy niesamowicie zachwyceni.O orodkach najlepiej powiini byc poinformowani sami lekarze psychatrzy.

Przedchwila dzwonilem do Tomka. Ogolnie chlopak nie narzeka. Mowil ze panuje tam bardzo przyjemna atmosfera, takze 0 stresu z jego strony. Zabrano mu co prawda laptopa w ramach 'terapii oduzalezniajacej' (?!), zatem doswiadczenia jakie chcial opisac, nie wroca z nim napewno w formie cyfrowej

Wyglada na to, ze Tomek zostanie dluzej w osrodku niz sie tego spodziewal. Niewie na dzis konkretnie na ile, ale mysli ze na okolo 3 miesiace. Sadze ze przyjedzie z tamtad lekko odmieniony, po takim czasie. W kazdym razie, bede informowal na bierzaco, jesli dowiem sie jakichs ciekawszych newsow ten temat.

Hmmmm... aż tak mu się tam podoba i tak fajnie jest? Szkoda, że nie może na bieżšco opisywać swoich wrażeń.

No, ja w miare utrzymuje z nim kontakt, takze jesli cos konretnego kogos interesuje, to spokojnie moze zapytac. Czy mu sie tam tak podoba ? No sam niewiem. Niejestem na jego miejscu, ale znajac go, nie zostalby tam te kilka miesiecy bez innego powodu niz leczenie nerwicy ; ) Nie zalil mi sie, wrecz przeciwnie, wszystko pozytywnie.

Witam!

Jak

niektórzy z Was wiedzą, niedawno wróciłem z ośrodka leczenia nerwic ( www.mcnir.pl ). Jadąc tam, nie wiedziałem nic o tego

typu ośrodkach, w internecie nic nie mogłem znaleść. Postanowiłem więc napisać o tym, jak było z mojego punktu widzenia, aby

ludzie, którzy będą mieli okazję tam pojechać - skorzystali z niej. Bo warto.

Artykuł będzie w częściach, mam w planach

rozpisanie się na wiele linijek. ;-) A żebyście nie tracili nerwów na oczekiwanie, pierwsza część jest już on-line:

-

http://nerwica.com/index.php?id=p3

Zapraszam

Czekam na opinie.

fajnie o tym piszesz.......:)czekam na nastepną część:)))

Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam pierwszą cześć Twojej

opowieści. Jesteś bardzo dzielny, że zdecydowałeś się na pobyt w ośrodku, mam nadzieję, że to Ci pomogło. Z niecierpliwością

czekam na kolejną część Twojej relacji.

Pozdrawiam

Jest to bardzo ciekawe , nie moge sie doczekac dalszego

ciagu.Pozdrowionka

bardzo barwnie opisujesz swoje przezycie !czytajac to wczuwam

sie w twoje reakcje ,czekam na druga czesc czasami zastanawiam sie ze sama bym sie poddala takiemu leczeniu !jestes

bochaterem po przezyles to co najgorsze i umiales zrozumiec swojich rodzicow i to mi sie bardzo podoba buziaczki !

Witam Was. :)

Właśnie pojawiła się druga

część:

http://nerwica.com/index.php?id=p6

Zapraszam serdecznie.

No wiesz.....tak sie wczytałam.....a tu koniec:( Serudzko mi

sie pokroiło.......jak płakałeś.........

Eeee.... ten odcinek to ściema... Zdecydowanie za krótki.

Ale zwiększamy ilość odcinków.

Do jutra. :)

Lepsze są dłuższe odcinki nawet jeśli pojawiać się będą rzadziej. W

takim krótkim nawet napięcie nie wrośnie do odpowiedniego poziomu.

To bardzo ciekawe o czym piszesz. Czekam na dalsze odcinki

Pozdrawiam!

I trochę dłuższa część

trzecia.

Kliknij tu.

Trochę nie rozumiem... Myślałem, że cały ośrodek w Zagórzu

przeznaczony jest dla pacjentów z nerwicą. Jeśli się myliłem to napisz trochę więcej z kim przyszło Ci przebywać. To chyba

nie ułatwiało pobytu. Czy mimo wszystko mogliście być dla siebie grupą wsparcia?

Astro, jak ośrodek jest dokładnie podzielony, możesz

przeczytać na www.mcnir.pl w dziale nasze placówki > zagórze.

Zapraszam do przeczytania czwartej części przygód z

Zagórza.

http://www.nerwica.com

Szczerze mówiąc nieźle sie przeraziłam czytając czwartą

część. Na początku gdy pojawiła się myśl o szpitalu cieszyłam się, pojawiła się nadzieja, że pobyt tam mi pomoże. I na pewno

pomoże, ale z dnia na dzień coraz bardziej sie boje. Im więcej o tym mysle tym większy pojawia się lęk. A po przeczytaniu

tego artykułu... Teraz sama nie wiem czy chce tam iść. Tzn chce... ale strasznie sie boje. Najbardziej mnie dobiła ta szkoła.

Myślałam, że lekcje odbywają sie w budynku szpitala. Przecież ja nie moge chodzić do szkoły... Wiem, że oni mają mi właśnie w

tym pomóc, ale to mnie przeraża. I w ogóle ta drama i psychorysunek. Nie wiem czy dam rade.

Zagórze, składa się z kilku budynków w bardzo bliskiej od

siebie odległości. Szkoła jest kilka kroczków od oddziału.